Appeltjes van oranje

Denkend aan Spanje kun je er natuurlijk niet om heen.
Het is bijna weer zover, die grapjurk met zijn schimmel komt binnenkort weer in het land.
Een paar jaar geleden heeft hubbie een poging gedaan de waarheid te vertellen over dit heerschap. Maar dochterlief prefereerde het niet te geloven. Ook nu nog niet, vriendinnetje zegt dat hij niet echt is, maar dat is natuurlijk fout. Want wie geeft ons dan die kadootjes. Tja.
Laat maar lekker, volgend jaar is het vast tot haar doorgedrongen hoe het zit. En anders maar niet.
Op het moment wil ze alleen maar zo snel als het mag haar schoen zetten met een suikerklontje, winterwortel en hooi erin. Met minder nemen we tegenwoordig blijkbaar geen genoegen meer. Het brengt bij mij heerlijke warme gevoelens naar boven. Wat was dat toch spannend, buiten koud en binnen gezellig met elkaar pakjes uitpakken en een chocoladeletter oppeuzelen.

En voor dat gevoel houd ik deze eeuwenoude Hollandse traditie in ere. Nix geen kerstballen kopen, eerst de goedheiligman en dan mag die dikke van de Noordpool komen. Eerder niet.

http://www.wereldsint.nl/volw/weetjes/sinterklaasstichting

Birds in the sky

Al enige tijd ben ik aan het sneupen op diverse sites voor een betaalbaar retourtje met vleugeltjes (nee geen Allways) naar Alicante. Met de enorm goed bevallen maatschappij LTU (= Duits vandaar die ruime zitplaatsen denk ik) kon ik nog geen vlucht boeken vanaf 1 mei 2008.

Maar jawel, vanaf heden kan het!

Voor 2 jaar terug konden we voor 1250,- met de meeste maatschappijen of met LTU voor de helft vliegen. Dat was natuurlijk geen moeilijke beslissing. We moesten alleen wel opstappen in Dusseldorf. Dat viel eigenlijk alleen maar mee. Helemaal niet zo ver , parkeren was toppie en de kosten waren acceptabel.

Als ik nu stiekem kijk wat we nu zouden betalen als ik zou boeken voor de periode 30 april t/m 7 mei dan betalen we..... 345 euro.

Zullen we dan toch maar ?

Moeilijk, want we willen graag en ik kan vast wel vrij, maar hubbie weet nog niet wat die arbeit voor hem in petto heeft.

Toch maar een jaartje overslaan?

Is vast wel verstandiger, om dit keer aan de grond te blijven, maar zucht......
Hellup... wat een luxeprobleem!

The Emerald Isle

http://www.myspace.com/cranmusic of http://www.cranmusic.com/

Gisteravond heerlijk naar het theater geweest. Ierse Folk door de band Cran.

We zaten heerlijk op het balkon waar je goed alles kan bekijken, maar waar de langere mens onder ons met de benen in de nek moet zitten.
De muziek bracht ons terug naar Ierland.
Helaas was mijn favo instrument, de bodhran, er niet bij maar dat mocht de pret niet drukken.

Regelmatig deed ik mijn ogen dicht om onafgeleid door de visuele plaatjes goed te kunnen genieten van het geluid wat deze 3 Ieren produceerden.

Opeens was de pauze daar en gingen alle mensen schuifelend richting foyer om in de rij te gaan staan voor hetzij innemen of lozen van vocht. En als ze dat met enige haast hebben gedaan mogen ze weer getrouw als zijnde vee naar hun stoeltjes. Nou wij blijven eigenlijk altijd in de zaal. Ik loos mijn vocht expres voor de voorstelling en dat kopje thee drink ik naderhand nog wel. Dit keer bleven onze buren ook zitten. Iets jonger dan ons, scheelde niet veel, maar waren ook zo verstandig om te blijven zitten.
Al loerend naar de wegsjokkende bak vol mensen beneden ons kon ik het niet nalaten te zeggen dat er wel een hoog grijs hoofd gehalte was. Oeps en bedankt zeggen hubbie en de man naast hem. Eh, ik bedoel een hoog wit permanentjes gehalte dan. Oftewel veel ouwe dozen en dekseltjes. In ieder geval zag ik gelukkig ook nog wat jonger spul zitten dus erg stoffig zijn we niet.

Hoe dan ook, de avond was een succes en de drang naar het groene eiland is danig aangewakkerd,

Ireland here we come!!!!

Coolte

Ah zaterdag, wat heerlijk is dat toch zo'n eerste vrije dag van het weekend.

Je gaat met dochterlief lekker rustig aan even de winkelstraat in en komt er vaak een stuk armer uit. Ik besloot ad hoc dat mijn schatje niet voldoende coole kleding bezat toen ik zag wat ze zelf had aangetrokken (dat mag in het weekend, alle combinaties mogelijk en dat is wel eens schrikken). Een roze zomerbroek met een roze t shirt met KORTE mouwen. Okee kleurtechnisch verantwoord, maar bbbbbbbrrrrrr, beetje koel.

Ze wil nooit kleren passen en ik ben bang dat de appel niet ver van de boom valt. Ik heb er ook een pesthekel aan. Ik ga liefst alleen (of met zussie, dat is ook prima) kleren passen, maar alleen als ik niet perse iets hebben moet. Want dan vind je nooit wat. Om kindlief te sparen koop ik daarom vaak bij H & M via internet dan kan ze in alle rust en privacy passen en keuren. Of ik neem op goed geluk een kek rokje mee van de C & A. Want vlak dat kleintje niet uit. Ik kan me niet herinneren dat ik op haar leeftijd al wist wat ik wel of niet wilde dragen. Trouwens waar heb ik het over, wij hadden geen keuze. Zoveel geld hadden mijn ouders niet te besteden. Dus we waren gekleed maar niet volgens de laatste modegrillen.

Nu wilde ik dat Lynn een leuke zwarte spijkerbroek zou scoren en en passant ook nog wat shirtjes.

Eerst naar de C & A ,de shirtjes lukte nog maar net, passen zat er niet in, maar ruilen kan. Dus vooruit dan maar.

Toen gaan kijken bij een van de leukste kinderkleding zaken, die iets duurder is en toch wat anders biedt dan voornoemde zaken. Al voor de deur bedacht dat ik daar niet heen wilde. Een andere eigenaar. Hmm. Dan toch maar naar DE zaak met merkkleding. Ik stap binnen in mijn veel te grote maat spijkerbroek uit het jaar nul met een veel te grote jas die heel mooi ALLE rondingen camoufleert en je eruit laat zien als een zoutzak. Je zou me geen stuiver geven.

Maar goed we gingen voor de kleine meid.

En jawel, ze is wat onwillig, maar de verkoopster weet daar goed op in te spelen.

Uiteindelijk 1 jurk, 1 vest, 1 shirt, 2 broeken en een maillot gescoord.

Okee de rest van de maand op een houtje bijten, maar dochterlief ziet er supercool uit.

Uiteindelijk een stuk lichter financieel maar ook erg tevreden weer naar huis getogen.

En Lynn kan er volgende keer op rekenen dat ze mee moet op kledingjacht.

Jong geleerd, oud gedaan toch???

The road ahead

Het is wel heel erg met me. Heb ik net een selectie van de 2300 vakantiefoto's ingeplakt begint het alweer te kriebelen. Ik wil wel weer op vakantie.Tuurlijk wil iedereen dat wel, maar ik ben daadwerkelijk al de zomervakantie aan het bedenken. Het boeken gebeurt nog niet, maar het inwinnen van info is natuurlijk so easy met internet.

Dus de voorpret is er al. En waar willen we naar toe? Ierland natuurlijk!

Ons laatste bezoek naar dat prachtige, heerlijke eiland was in 2006.

En dan nog maar 1 weekje in een huisje.

Het kan natuurlijk niet anders dan dat we met ons tweede huisje ons favoland moeten bezoeken.

Het is alleen altijd zo enorm balen dat je met een paar bootjes moet. Dat maakt het redelijk prijzig. Gelukkig zijn de campings een stuk goedkoper dan in Britain en we zijn al gewend aan zeer back to basic kampeerplekken dus dat gaat goed komen, ons verras je niet meer zo snel. Hoop ik. Ik begreep wel dat je pas alles hebt meegemaakt als je het Oostblok hebt gedaan. Natuurlijk hangt alles af van de ontwikkelingen bij hubbie en mij op arbeidsgebied, maar we gaan ervan uit dat een vakantie altijd wel moet kunnen en dat we natuurlijk nog even kunnen afwachten.

Ikzelf heb nog een zussentripje tegoed. Lijkt me ook niet te versmaden.

En voor de meivakantie willen we op bezoek bij onze lieve vrienden in Spanje. Alleen dan per vliegtuig en dat durven we nog niet te boeken als is het nu tegen een superlaag tarief.

Wie weet wat er nog gaat gebeuren. Ach we zien wel.

Laten we hopen dat we niet te veel struikelblokken tegen komen.

(K) ouwehand

Vandaag volgens plan naar de dierentuin. Helaas was het vriendinnetje van Lynn ziek dus gingen we met zijn drietjes in de gewone auto. Ondanks het eerste verdriet heeft kindlief zich prima vermaakt bij de dieren. En ikzelf ook. Al hadden we voor het eerst sinds lange tijd weer een regendag. Het is ook fijn als er weinig mensen lopen toch. Altijd positief blijven !

Het overgebleven kaartje hebben we onze voorganger bij de kassa toegestopt en deze gaf ons weer wat voor een kop koffie.

Veel dieren gezien en geroken.

Wat een gestink en het was niet eens hoogzomer meende

hubbie op te moeten merken. Inderdaad het kan dus nog erger.

Na de leeuwen, tijgers, olifanten , vissen ,etc. vonden we

het volgende dier.

Later kwamen we Dorie (van Nemo) nog tegen

en de golfstroom met daarin die fijne kwalletjes

was ook van de partij.

Fascinerend.

Op weg terug naar huis hebben we gestopt bij hubbies grootouders en overgrootouders.

Een hand geven zat er niet meer in, maar kindlief is nog met ze op de foto gegaan.

Ach het kind is zo gewend aan kerkhoven, daar draait ze haar hand niet meer voor om.

Muts

Ikzelf had een artikeltje of 6 en enigszins tijdgebrek want dochterlief moest naar zwemles.

Toen ik het spul op de band zette kwam er een mevrouw naar voren gesneld met 2 artikelen in de hand en ze zei: "ik mag wel even voor he" en passeerde mij en mijn wagentje. Ik werd er op zijn zachts gezegd een beetje wrevelig onder en zei: nee . Ze begreep het niet of was blijkbaar niet gewend aan dat woord dus herhaalde ik het. Nee.

Stom alleen dat IK me opgelaten voelde en me ook nog probeerde te verdedigen waarom dan niet. Belachelijk zeg. Hoe komt het toch dat onbeschofte mensen het telkens weer voor elkaar krijgen dat JIJ terwijl je altijd iedereen voorlaat als je veel boodschappen hebt ( is ook lekker als je tijd krijgt om uit te laden) je schuldig voelt.

Thuh. Zelfs de cassiere keek me bevreemd aan. Hallo zeg. Ik had zelf amper boodschappen. Stelletje trutten.

F..F.. Fu.. Fortis

Zouden we mooie bedrijfskleding krijgen

of is de poppenkast nog niet voorbij?

Warme drukte

Afgelopen weekend hebben we onze verjaardagen gevierd. Meestal blijven er ook een paar mensen eten. Het is dus eigenlijk altijd wel een beetje veel druk. Het gekke is dat iedereen altijd 's middags komt terwijl we het op een zaterdag vieren. Het gevolg is dat we vanaf ongeveer 14:00 ons het leplazerus werken om alle gasten het naar de zin te maken qua eten en drinken, met het hoogtepunt bij het avondeten en dat we om 20:00 met een heel klein gezelschap achterblijven. Lekker rustig.

Meeste jaren liep ik mega te stressen en was ik boos op hubbie die gezellig meeleuterde met de sivite en ik was continu aan het heen en weer draven. Ik geef toe dat dat niet helemaal klopt zoals ik het zag. Maar ik was gestresst en dus zag ik het wat minder helder. Ik maakte me altijd zorgen of ik wel voldoende in huis had gehaald. Ook al hadden we steevast na elke viering nog voldoende eten en drinken over om het nog eens 2 keer dunnetjes over te doen.

Sinds een paar jaar echter ben ik meer relaxed. Ik geniet ervan dat er veel mensen zijn. Denk wel altijd dat ik te kort heb, maar maak me niet te druk. Want leve de belachelijk lange openingstijden van Appie. Overigens kan ik me niet heugen dat we er gebruik van hebben moeten maken.

Afgelopen weekend had ik me weer uitgesloofd door zelf taarten te bakken. Ik had er echt zin in. Niets moest, want geen zin dan is de bakker blij met me. Het avondeten zou voor 15 personen zijn, maar dat werden er 19. Zeg nu nog maar eens dat het onhandig is om altijd te veel te hebben.

Ik heb enorm genoten van de gezelligheid en drukte. Komt vast ook doordat ik vrijdag al vrij had en een hele week daarna als toetje. Ben er nu wel achter dat ik het volgend jaar weer zo doe. Heerlijk.

Ik had hubbie al verteld dat ik zondags graag een lange wandeling wilde maken. Om een beetje de calorietjesinname te compenseren.

Dat lukt nooit met 1 wandeling, maar ach beter iets dan niets.

Schone zus en zwager waren er ook dus met z'n vijfjes wezen wandelen met prachtig weer.

Ja ik had ondertussen wandelschoenen aangeschaft.
We kozen voor de Rotte Gemeente. Rottige Meente dus.

Ondanks een weigerend knietje toch alles tot een goed einde gebracht.

Dit stramien blijven volgen en over een paar maanden kan ik, en met mij Lynn, een lange tocht aan.

Ja je ziet, ik heb plannen genoeg.

Najaarsbreak

Heerlijk lekker een weekje vakantie. Gelukkig is dochterlief ook vrij dus heerlijk uitslapen.

Al heb ik haar "ik blijf nog 1 uurtje doorslapen" knopje nog niet gevonden. Het is toch wel wennen om met een Disneyfilm wakker te worden geschud. De vakantie is nog maar 2 daagjes op weg en de Disney kennis is al weer aardig bijgespijkerd.

Vrij betekend doorgaans niets doen, maar ik heb mezelf toch een aantal edele doelen gesteld.

Allereerst zorgen dat we het gezellig hebben en houden. Moet lukken. Dan zorgen dat ik niet teveel de winkel bezoek om bakken geld uit te geven aan dingen die je voorheen niet mistte dus absoluut niet hard nodig hebt. Wordt moeilijk met zo'n ongecontroleerd wezentje erbij, maar tot nu toe nog gelukt. Gewoon de winkel zoveel mogelijk mijden.

Ik had tevens tot doel om de kelder te ordenen (gisteren gedaan, kan nog steeds niet recht lopen) want er moet een extra vriezer in. Ook moet de 20 ladenkast uit worden gespit (nog 3 lades te gaan) en veel spullen mogen weggegooid (containers zijn al zo goed als vol en ze komen pas volgende week de zooi halen). Als er nog tijd voor is moet natuurlijk ook nog de logeerkamer geleegd, de familiewieg is al een week geleden meegegeven aan de rechtmatige eigenaar, dus dat moet ook geen probleem zijn. En het is waarschijnlijk ook een goed idee om dochterliefs speelgoedkast te doen. Kan ze natuurlijk ook zelf. Hmm, ben benieuwd.

Morgen gaan we ook gezellig doen, nl op pad naar Ouwehands Dierenpark. Nog nooit geweest, maar is voor de kids natuurlijk fantastisch. Lynn heeft een vriendinnetje mee en deze blijft vanavond slapen.Wat een feest voor hen!. We gaan morgen lekker deca met de camper. Alles kan mee, de meiden kunnen lekker tekenen en spelen en we hebben tenminste beenruimte. Hopelijk werkt het weer net zo mee als de afgelopen week.

Ach en als ik na morgen geen zin meer heb om iets nieuws op te pakken so be it.

Relax and enjoy.

Vallende blaadjes

Je zou het bijna vergeten, maar de herfst is in volle gang.

Er zijn mensen die superdepri worden van dit seizoen en naar middeltjes moeten grijpen om de dag door te komen. Nou die vallende blaadjes hebben op mij juist een tegengesteld effect.

Misschien komt het omdat ik geboren ben in de herfst, want ik vind het een fijn seizoen.

Zolang het droog blijft weliswaar, maar toch.

Van de week spontaan gekozen voor een boswandeling met dochterlief en haar vriendinnetje.

En natuurlijk de fotocamara meegenomen want fotograferen is mijn hobby. Zo min mogelijk door de benen want anders komt dit oude mens niet meer overeind vanwege een tegenstribbelend knietje.

Op nog geen 2 kilometer van mijn huis is zowaar een bos. Mwah bos is een groot woord dacht ik altijd, maar als je na 2 uur wandelen pas terugkomt uit dat bos dan is het toch wel de moeite waard lijkt me zo.

Grappig om te zien waar die kleine meiden op letten. Ik heb een ware ontdekkingsreis gemaakt.

Je moet goed naar de grond kijken en onderwijl uitkijken dat je geen kastanje met stekels kopt.

En wat zijn er veel kleuren paddestoelen . Van smotsig bruin tot lila en een enkele rood met witte stippen. Zouden die eigenlijk niets kunnen produceren tegen depressies? Of lig je meteen tussen 6 plankjes als je ze nuttigt? Denk het wel. In ieder geval wist ik niet dat er zoveel soorten waren in dat bossie bij mij naast de deur.

Op een gegeven moment nog een ware studie gemaakt van een rode libelle. Nog nooit zo'n kleur bij een libelle gezien. Misschien was het wel wat anders. Mij kun je alles wijs maken.

We hebben ons prima vermaakt. Vraagt natuurlijk om een rap vervolg.

Laat ik dan toch morgen maar even een stel wandelschoenen kopen. Hakken in de modder is ook zo wat. Ik kan me nog herinneren, lang, lang geleden een nachtelijke speurtocht in het bos met hubbies werk. Toen had ik ineens 1 laars met en 1 zonder hak. Die was in de modder gebleven. Zoiets vergeet je nimmer meer.

Overdenking

Afgelopen vrijdag een leuke avond gehad. Rest van het weekend was ook gezellig trouwens, maar daar gaat het nu niet om.

Toen ik vrijdag naar huis snelde vanuit Zwolle werd er een waarschuwing gegeven voor een afsluiting. Ik wilde rap thuis zijn want tja die voorstelling wordt echt wel zonder mijn aanwezigheid gestart. Maar via de radio hoorde ik dat ik moest omrijden vanwege een ongeluk met een vrachtwagen en personenauto. En dat is me nogal een peut om dus ik hubbie bellen of hij meer info had. Hij zoeken terwijl ik doortufte en ondertussen krijg ik een SMS van liefste zus of ik in de file sta. "Nog niet" antwoord ik. Zij blij reply-en "o gelukkig dan ben jij het niet". Okee daarom dus dat berichtje, het is echt op mijn route. Ik moet zeggen dat ik af en toe wel eens, ondanks de carkit, merk dat ik wordt afgeleid door de telefoon. Vooral met SMS. 's morgens bericht je elkaar als collega's als je dreigt te laat te komen. Nu antwoord ik meestal pas als ik stilsta, maar eerlijk gezegd doe ik dat ook wel eens op een onverantwoord moment.

In ieder geval , terugkomend op afgelopen vrijdag, heb ik de gok gewaagd en ben toch langs het zgn. afgesloten deel gegaan. Ik zag wel dat er een stevig ongeval moest zijn gebeurd, maar heb er niet meer veel aandacht aan geschonken totdat... ik vanmorgen de bloemen in de berm zag. Sh.. iemand heeft het dus niet gehaald en is gestorven. De automobilist(e) heeft het verloren van de vrachtwagen. Toen werd het toch wel even slikken.

Helemaal als je de familieberichten in de krant onder ogen krijgt.

Vreselijk. Zo snel is het over. Even niet opletten of dom SMS-en en het is gedaan.

Volgens mij moet ik hier maar eens lering uit trekken.

Gokje

Het Polderse theaterseizoen is weer begonnen. Althans voor ons. We hebben ,min of meer met beleid, een aantal voorstellingen gekozen om van te gaan genieten. Expres wat meer opgeven want je krijgt ze toch nooit allemaal, meestal ongeveer 70 %.

Behalve dit jaar dan. Nu kregen we alles wat we hadden opgegeven. Oeps, kost een paar ribjes uit je lijf maar dan heb je ook wat. Gisteravond was de eerste keer voor ons na het zomerreces.
Spontaan hadden we gekozen voor IOS. Okee ik luister 's ochtends net als het gros van het Nederlandse filegaande volk naar Giel. Moest toen hij net begon erg wennen, maar ben nu een beetje fan geworden. Okee, hij heeft het wel eens over deze groep.
Maar eerlijk gezegd hadden hubbie en ik allebei, terwijl we parkeerden bij het theater, van wat doen ze eigenlijk op het podium. Dat ze zingen, dat moest haast wel, maar is dat het enige en hebben ze ook nummers die we kennen? Het was dus een gokje.

Voor de pauze zongen ze rustige nummers met een hoog liefdegehalte. Leuk, maar geen nummers die ons bekend voorkomen. Hubbie vond ze leuk, maar ik had zoals altijd na een dag werken, hubbie heeft vaak de vrijdagmiddag vrij, onrustige benen. Dat stilzitten is dan een beproeving. Dus ik had wel zin om naar huis te gaan, ook al vond ik het best wel leuk om naar te luisteren.
Na de pauze kwamen ze terug met wat ander repertoire en ook enkele nummers die we vaker hebben gehoord.

Hierbij het herkenbaarste nummer, een echte opkikker voor mij:

Van het vallen van de avond
tot het einde van de nacht
heb je weer eens te ver gezocht
terwijl het voor je voeten lag

Je bent van ver gekomen
je hebt het ver gebracht
dus als het even tegenzit
bedenk dan wie het laatste lacht

Stap uit de schaduw en loop in de zon
kijk om je heen en zie wat er komt
je haalt uit elke nieuwe dag
meer dan je ooit had verwacht

Een groot en sterk verlangen
of een kleine stille wens
zolang je durft te dromen
komt vanzelf voor jou dat ene moment

Stap uit de schaduw en loop in de zon
kijk om je heen en zie wat er komt
je haalt uit elke nieuwe dag
meer dan je ooit had verwacht
meer dan je ooit had verwacht

Je weet dat niets voor altijd kan zijn,
alles een keer verdwijnt achter de horizon
je wilt wel terug maar het maakt niet uit
je kunt alleen vooruit
dus loop in de zon ...

Stap uit de schaduw en loop in de zon
kijk om je heen en zie wat er komt
je haalt uit elke nieuwe dag
meer dan je ooit had verwacht
meer dan je ooit had verwacht
meer dan je ooit had verwacht

Over gokjes gesproken.