Overdenking

Afgelopen vrijdag een leuke avond gehad. Rest van het weekend was ook gezellig trouwens, maar daar gaat het nu niet om.

Toen ik vrijdag naar huis snelde vanuit Zwolle werd er een waarschuwing gegeven voor een afsluiting. Ik wilde rap thuis zijn want tja die voorstelling wordt echt wel zonder mijn aanwezigheid gestart. Maar via de radio hoorde ik dat ik moest omrijden vanwege een ongeluk met een vrachtwagen en personenauto. En dat is me nogal een peut om dus ik hubbie bellen of hij meer info had. Hij zoeken terwijl ik doortufte en ondertussen krijg ik een SMS van liefste zus of ik in de file sta. "Nog niet" antwoord ik. Zij blij reply-en "o gelukkig dan ben jij het niet". Okee daarom dus dat berichtje, het is echt op mijn route. Ik moet zeggen dat ik af en toe wel eens, ondanks de carkit, merk dat ik wordt afgeleid door de telefoon. Vooral met SMS. 's morgens bericht je elkaar als collega's als je dreigt te laat te komen. Nu antwoord ik meestal pas als ik stilsta, maar eerlijk gezegd doe ik dat ook wel eens op een onverantwoord moment.

In ieder geval , terugkomend op afgelopen vrijdag, heb ik de gok gewaagd en ben toch langs het zgn. afgesloten deel gegaan. Ik zag wel dat er een stevig ongeval moest zijn gebeurd, maar heb er niet meer veel aandacht aan geschonken totdat... ik vanmorgen de bloemen in de berm zag. Sh.. iemand heeft het dus niet gehaald en is gestorven. De automobilist(e) heeft het verloren van de vrachtwagen. Toen werd het toch wel even slikken.

Helemaal als je de familieberichten in de krant onder ogen krijgt.

Vreselijk. Zo snel is het over. Even niet opletten of dom SMS-en en het is gedaan.

Volgens mij moet ik hier maar eens lering uit trekken.