Warme drukte

Afgelopen weekend hebben we onze verjaardagen gevierd. Meestal blijven er ook een paar mensen eten. Het is dus eigenlijk altijd wel een beetje veel druk. Het gekke is dat iedereen altijd 's middags komt terwijl we het op een zaterdag vieren. Het gevolg is dat we vanaf ongeveer 14:00 ons het leplazerus werken om alle gasten het naar de zin te maken qua eten en drinken, met het hoogtepunt bij het avondeten en dat we om 20:00 met een heel klein gezelschap achterblijven. Lekker rustig.

Meeste jaren liep ik mega te stressen en was ik boos op hubbie die gezellig meeleuterde met de sivite en ik was continu aan het heen en weer draven. Ik geef toe dat dat niet helemaal klopt zoals ik het zag. Maar ik was gestresst en dus zag ik het wat minder helder. Ik maakte me altijd zorgen of ik wel voldoende in huis had gehaald. Ook al hadden we steevast na elke viering nog voldoende eten en drinken over om het nog eens 2 keer dunnetjes over te doen.

Sinds een paar jaar echter ben ik meer relaxed. Ik geniet ervan dat er veel mensen zijn. Denk wel altijd dat ik te kort heb, maar maak me niet te druk. Want leve de belachelijk lange openingstijden van Appie. Overigens kan ik me niet heugen dat we er gebruik van hebben moeten maken.

Afgelopen weekend had ik me weer uitgesloofd door zelf taarten te bakken. Ik had er echt zin in. Niets moest, want geen zin dan is de bakker blij met me. Het avondeten zou voor 15 personen zijn, maar dat werden er 19. Zeg nu nog maar eens dat het onhandig is om altijd te veel te hebben.

Ik heb enorm genoten van de gezelligheid en drukte. Komt vast ook doordat ik vrijdag al vrij had en een hele week daarna als toetje. Ben er nu wel achter dat ik het volgend jaar weer zo doe. Heerlijk.

Ik had hubbie al verteld dat ik zondags graag een lange wandeling wilde maken. Om een beetje de calorietjesinname te compenseren.

Dat lukt nooit met 1 wandeling, maar ach beter iets dan niets.

Schone zus en zwager waren er ook dus met z'n vijfjes wezen wandelen met prachtig weer.

Ja ik had ondertussen wandelschoenen aangeschaft.
We kozen voor de Rotte Gemeente. Rottige Meente dus.

Ondanks een weigerend knietje toch alles tot een goed einde gebracht.

Dit stramien blijven volgen en over een paar maanden kan ik, en met mij Lynn, een lange tocht aan.

Ja je ziet, ik heb plannen genoeg.