Gisteravond heerlijk naar het theater geweest. Ierse Folk door de band Cran.
We zaten heerlijk op het balkon waar je goed alles kan bekijken, maar waar de langere mens onder ons met de benen in de nek moet zitten.
De muziek bracht ons terug naar Ierland.
Helaas was mijn favo instrument, de bodhran, er niet bij maar dat mocht de pret niet drukken.
Regelmatig deed ik mijn ogen dicht om onafgeleid door de visuele plaatjes goed te kunnen genieten van het geluid wat deze 3 Ieren produceerden.
Opeens was de pauze daar en gingen alle mensen schuifelend richting foyer om in de rij te gaan staan voor hetzij innemen of lozen van vocht. En als ze dat met enige haast hebben gedaan mogen ze weer getrouw als zijnde vee naar hun stoeltjes. Nou wij blijven eigenlijk altijd in de zaal. Ik loos mijn vocht expres voor de voorstelling en dat kopje thee drink ik naderhand nog wel. Dit keer bleven onze buren ook zitten. Iets jonger dan ons, scheelde niet veel, maar waren ook zo verstandig om te blijven zitten.
Al loerend naar de wegsjokkende bak vol mensen beneden ons kon ik het niet nalaten te zeggen dat er wel een hoog grijs hoofd gehalte was. Oeps en bedankt zeggen hubbie en de man naast hem. Eh, ik bedoel een hoog wit permanentjes gehalte dan. Oftewel veel ouwe dozen en dekseltjes. In ieder geval zag ik gelukkig ook nog wat jonger spul zitten dus erg stoffig zijn we niet.
De muziek bracht ons terug naar Ierland.
Helaas was mijn favo instrument, de bodhran, er niet bij maar dat mocht de pret niet drukken.
Regelmatig deed ik mijn ogen dicht om onafgeleid door de visuele plaatjes goed te kunnen genieten van het geluid wat deze 3 Ieren produceerden.
Opeens was de pauze daar en gingen alle mensen schuifelend richting foyer om in de rij te gaan staan voor hetzij innemen of lozen van vocht. En als ze dat met enige haast hebben gedaan mogen ze weer getrouw als zijnde vee naar hun stoeltjes. Nou wij blijven eigenlijk altijd in de zaal. Ik loos mijn vocht expres voor de voorstelling en dat kopje thee drink ik naderhand nog wel. Dit keer bleven onze buren ook zitten. Iets jonger dan ons, scheelde niet veel, maar waren ook zo verstandig om te blijven zitten.
Al loerend naar de wegsjokkende bak vol mensen beneden ons kon ik het niet nalaten te zeggen dat er wel een hoog grijs hoofd gehalte was. Oeps en bedankt zeggen hubbie en de man naast hem. Eh, ik bedoel een hoog wit permanentjes gehalte dan. Oftewel veel ouwe dozen en dekseltjes. In ieder geval zag ik gelukkig ook nog wat jonger spul zitten dus erg stoffig zijn we niet.
Hoe dan ook, de avond was een succes en de drang naar het groene eiland is danig aangewakkerd,
Ireland here we come!!!!
1 opmerking:
Sommige mensen zijn nu eenmaal eerder grijs he... Wij niet hihi
Een reactie posten