Het is bijna weer zover, die grapjurk met zijn schimmel komt binnenkort weer in het land.
Een paar jaar geleden heeft hubbie een poging gedaan de waarheid te vertellen over dit heerschap. Maar dochterlief prefereerde het niet te geloven. Ook nu nog niet, vriendinnetje zegt dat hij niet echt is, maar dat is natuurlijk fout. Want wie geeft ons dan die kadootjes. Tja.
Laat maar lekker, volgend jaar is het vast tot haar doorgedrongen hoe het zit. En anders maar niet.
Op het moment wil ze alleen maar zo snel als het mag haar schoen zetten met een suikerklontje, winterwortel en hooi erin. Met minder nemen we tegenwoordig blijkbaar geen genoegen meer. Het brengt bij mij heerlijke warme gevoelens naar boven. Wat was dat toch spannend, buiten koud en binnen gezellig met elkaar pakjes uitpakken en een chocoladeletter oppeuzelen.
En voor dat gevoel houd ik deze eeuwenoude Hollandse traditie in ere. Nix geen kerstballen kopen, eerst de goedheiligman en dan mag die dikke van de Noordpool komen. Eerder niet.
1 opmerking:
En wat als ik vertel dat Sinterklaas niet bestaat, ben ik dan de "gemene" tante? hihi
Nee hoor, lekker laten geloven!
Een reactie posten