Toen ik ze samen meenam op vrijdagmiddag na school dacht ik dat een lekkere wandeling in het bos wel leuk zou zijn, maar eerlijk gezegd was het me echt veel te kil weer. Voordat je denkt dat ik een watje ben: ik loop zelfs met vrieskou nog het liefst zonder sokken in open schoenen buiten. En even een zakje in de container gooien doe ik meestal op blote voeten. De container staat zo'n 5 meter naast de deur, maar ach het gaat om het idee.
Dus toen bedacht ik een list om de dametjes binnen te kunnen houden. Hebben jullie er zin in om koekjes te bakken?
Nou dat is niet tegen dovemansoortjes gezegd. Overigens hebben kleine potjes ECHT grote oren want al fluister ik hubbie iets in het oor dan nog heeft het ,normaal gesproken Oostindisch dove, nageslacht het gehoord.
Maar goed, uiteindelijk heb ik e.e.a. klaargezet voor de dames om mee aan te klooien. Natuurlijk had ik net daarvoor schoongemaakt, mijn grootste hobby (!). Had ik dus beter even mee kunnen wachten. Na veel geklieder en geklei kwamen er uiteindelijk koekjes uit de oven en mochten ze het versieren met vloeibare chocolade en gekleurd suikerwerk. 
Allemaal heel gezellig maar wat is het ineens een kakafonie van geluid zeg, een verdubbeling van 7 jarig vrouwvolk in huis. Ze laten elkaar niets van het brood eten en af en toe mocht ik scheidsrechter spelen. Oh men, misschien maar goed voor mijn zenuwen dat we maar 1 kind hebben kunnen produceren. Pffff.
Gelukkig vinden ze beiden dat de ander hun beste vriendin is, dus 's avonds kletsen en ouwehoeren als ze moeten slapen kunnen ze als de besten. Maar uitslapen is er niet bij dus lekker vroeg was eenieder alweer half of helemaal teruggekeerd in de dromeloze wereld die werkelijkheid heet.
Maar ach als de kleine meid het maar leuk vind ben ik weer tevreden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten