Middelbaar

Gisteren was het Valentijnsdag. Dat zal niemand vanwege de commercie zijn ontgaan.
Nu vind ik dit echt iets voor mensen met een net onluikende liefde zoals heel veel pubers dat continu hebben.
Zelf zijn we van mening dat we beter het hele jaar door kunnen laten zien en merken aan elkaar wat we voelen.
Maar dat het buurmeisje, dat gisteravond zou oppassen, liever naar haar vriendje toegaat kan ik helemaal begrijpen. Dat het een probleem opleverde voor ons vanwege de korte termijn (3 dagen) om een andere oppas te vinden hebben we weggewuift.
Tuurlijk is dat geen enkel probleem, maar hoe gaan we dit nu weer oplossen?

Oma maar niet vragen want de schat heeft afgelopen vrijdag ook al de honneurs waargenomen toen we een heerlijk afscheidsetentje hadden met manliefs oude collega's.

Hmm, lieve schoonzus gebeld, maar die moest lesgeven.
Maar, zegt ze, zal ik zoonlief vragen?
Eh, dat is een vreemd idee. Zo'n 20 jaar geleden heb ik regelmatig op het kleine ventje mogen passen en nu is hij zelf al zo groot.
Oh men, ik ben echt een middelbaar trutje aan het worden. Ik hou ook al van gedocoreerd porselein. Waar gaat het heen!!!!

Maar hij wilde het wel doen en jawel dochterlief vond het super om lekker even met hem te klieren.