Gisteren mochten we alledrie naar de tandarts.
Nu heb ik geen angst voor de bekkentrekker, en Hubbie ook niet, maar bij Kiddie ligt dat toch anders.Het is tranen met tuiten huilen als ze de stoel in moet.
Door de vele fusies, overnames en samenwerkingsverbanden kon Kiddie ook niet echt een gevoel van vertrouwen krijgen. Was ze eindelijk gewend aan die man met dat rare accent kreeg ze weer en ander, met een nog vreemder accent en een heel vervelende uitstraling en hevig irritante assistente. We hadden al besloten een andere tandarts te zoeken, maar wie is goed met kinderen? Aangezien we daar nog niet uit waren sjokten we maar weer naar deze praktijk.
Onze afspraak stond om 8:40, maar we werden pas een half uur over tijd binnengeroepen. Ik had een afspraak gemaakt voor het hortsikken dus zat op de wip en ging, waarschijnlijk met een hevig ontstemde gelaatsuitdrukking, als eerste in de stoel. Tot mijn verrassing was de oude tandarts er en had hij prettige assistenten bij zich. De beste man bleek nog herstellende van een beroerte en kan nog niet dezelfde snelheid tentoonspreiden als voorheen. Voelde me natuurlijk meteen schuldig dat ik zo geïrriteerd had gedaan.
Maar Kiddie was een stuk stoerder ineens, want deze gek pratende tandarts, die kende ze al.
Later hoorde ik van Hubbie dat hij pas om 11:30 op zijn werk was. En Kiddie is weer een stuk sterker geworden. Nu maar hopen dat de beste man het vol kan blijven houden.
1 opmerking:
de tandarts die ik heb, meneer vd. G.. te E. is niet echt een aanrader. Ik heb al geprobeert weg te gaan, maar als je kids een beugel hebben wordt het toch wel lastig. Dan moet b.v. de beugel helemaal opnieuw gedaan worden, ja en wat dacht je van het kostenplaatje. Als het goed is, nog 2 jaar, dan gaat hij met pensioen. De tandarts waar je zo terecht kunt in E. stuurt je voor allerlei dingen door naar een ander. Dus dat is ook géén succes. Maar goed, misschien hebben anderen nog suggesties.
Een reactie posten