Ik had vanmorgen een vreemd geluid in mijn auto. Het lag niet aan mijn gehoor want Kindlief hoorde het ook. Zelfs eerder dan ik moet ik toegeven. Ik ging, na droppen van Kindlief op school, een beetje testen wanneer dat geluid het ergste was. Ik kreeg al visioenen van wielen die voor me uit rolden en na de hulplijn (= Hubbie) te hebben geraadpleegd kreeg ik het antwoord wat ik al verwachtte "ga even langs de garage".
Tja, zat niet in mijn planning, maar wat moet dat moet en mijn studie en training van deze ochtend was toch al in het water gevallen.
De vriendelijke monteur stuurde even in mijn bolide en het valse ding reed natuurlijk als een zonnetje.
Gelukkig aan het einde van de proefrit kon ze de adem niet meer inhouden , liet ze de charade varen en kon ook hij het horen.
Hij ging op zoek en vond speling in de remblokjes, roest en een kiezel TUSSEN de remschijven. Ik heb vol interesse meegekeken, naar zijn vrijwillige uitleg geluisterd en kon nog net de neiging onderdrukken om te vragen of ik een keer foto's van hem mocht maken.
Na het opgeven van mijn adres vroeg ik 'm of hij de auto wel de garage wilde uitrijden zodat ik er makkelijk mee weg kon rijden. "Ik ben wel een vrouw hoor", zei ik nog.
Hij vond het wel vermakelijk.
En toen vroeg hij het. Ben jij... en woonde je vroeger ....
Dat klopte. Ik herkende hem totaal niet. Hij kwam vroeger bij ons thuis en ging met mijn vader om ( ze waren beiden scheidsrechter).
Ja zegt hij nog "ik zag het aan je ogen, die zijn hetzelfde als die van je moeder".
Dat is voor het eerst in mijn leven dat iemand zegt dat ik op haar lijk en dat vond ik wel heel leuk om te horen.
4 opmerkingen:
En wie was dat nou dan? Die moet ik toch ook kennen dan.
Haha... Zus aagje wil het ook graag weten en ze vraagt zich ook vast af of het nog een potentiele kandidaat is.... hahahaha..
Auto weer goed?
@El: ja weer helemaal gewoon mee te remmen zonder het gevoel dat je wiel eerder thuis is dan de rest van de auto.
Een reactie posten