Wraf

Het leek zo stoer. Ik zou vandaag netjes op de fiets naar "de Stad". Echter het PC-tje had vandaag weer een enorme aantrekkingskracht op het gebied van "boeren", stambomen en ander geneuzel. Dus om op tijd te zijn bij mijn liefste Mutti "moest"ik wel de auto nemen. En natuurlijk is het ook onhandig om met 36 blikken kattevoer op de fiets terug te gaan. Bij nader inzien is dat een betere smoes dan de eerdergenoemde.
Mutti had visite. Dat geeft niet als het maar leuke visite is. Mijn tante is helemaal okee, maar mijn oom met vriendin en hond is andere koek. Dat ik niet de enige ben die daar zo over denkt was snel duidelijk want Mutti trok achter hun rug om hele aparte gezichten naar mij. Als deze beste mensen nu eens hun voorgenomen bezoek zouden aankondigen dan kon ik wegblijven op het moment supreme, maar helaas ze komen altijd onverwacht. Mutti heeft daar een schijthekel aan, maar had het al verwacht omdat ze ruim een week ervoor jarig was geweest. En terwijl de meeste mensen op de dag zelf komen doen zij dat niet.
De eerste stap op Mutti's grondgebied betekende voor mij dat Oomliefs Yorkshire keffertje met de tanden naar mijn kuiten greep en bleef hangen in mijn broekspijp. Door de vocale buldertoon in mijn stem hield het beest zich even rustig om daarna te proberen Lola te pakken te nemen.
En als sluitstuk greep het kreng me weer toen ik het grondgebied ging verlaten. Ja, zegt mijn oom ook nog "je loopt te snel". "Nee, zei ik, je moet hem beter opvoeden".
Tot mijn verbazing gaf hij mij gelijk.