Heuveltje

En deze wilde ik jullie niet onthouden:

De Pyreneeën.

Quality time

En wat hebben we allemaal nog meer gedaan afgelopen week?
Ook veel uitgerust, al zou je dat niet zeggen als je de vorige berichten leest. We hebben gezwommen, gejacuzziet en ik ben zelfs meerdere keren in de sauna geweest!
Tevens hebben de volwassen dames van het gezelschap, onder toeziend oog van de Here Jezus,
op een locatie met een fantastisch uitzicht zodanig "toilet gemaakt"dat de verwachting is dat de dientengevolge ontstane modderstroom de dorpjes in de vallei spoedig zullen bereiken.















Verder hebben we veel ge-skibo-t, bovenstaande blikken leeggevroten, zakken vol wit geroosterd brood geconsumeerd, etc. etc. Oftewel ons kogeltjerond gegeten.

Maar het aller, aller, allerbelangrijkste: genoten van het gezelschap van onze vrienden.
Zij zullen wel enorm moe zijn, aangezien ze er alles aan gedaan hebben om ons deze heerlijke week te bezorgen. Daarom hierbij: dikke kus voor jullie!

Jamsel jamsel

En toen was het Kerst. Een vreemd idee om in relatieve warmte (scheelde toch zeker 15 graden met Olanda) Kerst te vieren. De tent had Sunseeker al leuk versierd, maar het blijft apart om voornamelijk palmbomen te zien wuiven i.p.v. bevroren dennebomen.

Sunseeker had in haar oren geknoopt dat ik wel graag wat kerkjes zou willen aanschouwen en dus gingen we in het zonnetje op weg naar 2 leuke plaatsjes voor de kerststallen en als we mazzel hadden konden we dan als de mis uit was nog wel even naar binnen piepen voor een kaarsje branden en wat fotootjes "schieten". Nou dat is prima gelukt.

Daarna wachtte ons een godenmaal bereid door Moat. De schat had 2 dagen in de keuken gestaan om op de campingkeuken ons een , zoals altijd, voortreffelijk maal voor te zetten (zie voor menu: Sunseeker).

Burp!

Kiddie wilde graag haar eigen Zuma de Oranga regelen. Dat betekende dus plukken, persen en opdrinken.
Nou dat is wel gelukt. Wat een genot. Ik heb wel medelijden met Sunseeker en heur Moat. Wat een straf om zo lang in dit land te moeten verblijven.

Easy going

Nu ben ik zelf een groot voorstander van uitrusten.

Andere mensen hebben daar meestal ook geen hekel aan.

Alleen is de definitie van uitrusten bij iedereen verschillend.

Mijn idee van rustig aan doen is heel anders dan de meeste mensen hebben.

Okee ik ben een voorstander van lekker uitslapen, rustig een douche pakken, ontbijten, aankeutelen en dan... iets gaan doen.

En dat hebben we de afgelopen week ook gedaan.

Allereerst hebben we geshopt voor Kiddie. Er is een prachtige zaak, Decathlon, die een goede kwaliteit (dit weet ik inmiddels uit ervaring) fleecevesten, truien en andere sportkleding aanbieden voor een leuk prijsje. Perfecto dus. Na een extra Cabinluggage te hebben volgepropt met deze koopwaar was dag 1 van de vakantie al weer gevuld.

Dag 2 hebben we heerlijk genoten van het prachtige weer en gingen we gezellig een strandwandeling maken. De bedoeling was naar de strandtent te lopen waar we 2 jaar terug ook al eens een lekker bakkie hadden gedaan. Echter, daar aangekomen, was het spul gesloten.

Geen probleem toch, dan lopen we weer die ruim 5 km terug. Nadeel echter was dat ik eigenlijk al wel een heel klein beetje , lees:erg nodig, moest p....en. En dat doe je niet zo snel midden op het strand. En om nu het water in te lopen en quasi onschuldig daar de blaas te legen kwam niet im frage. Want al was het een prachtige dag, het water had geen temperatuur om ongestraft in te gaan badderen. Gelukkig heb ik de thuisbasis weer ongeschonden bereikt en ben ik kruipend het sanitairblok van de camping binnengekomen om uiteindelijk de ultieme opluchting te ondergaan. Pffff.

Joehoe, daar zijn we dan!!!

Vorige week maandag was het eindelijk zover: we gingen naar Sunseeker en heur Moat.

Het was al wel 4 maanden geleden dat we ze in levende lijfe hadden mogen aanschouwen. Dus werd beikant wel tijd om de lieve luitjes met een bezoek te vereren.

En zoals het echte Nederlanders betaamt gingen we lekker budgetvliegen. En dat betekend dat je, voor een paar honderd eurootjes minder, bij nacht en ontij moet opstaan en er tevens een nachtelijk ritje richting Duits militair vliegveld voor over moet hebben.

Navvie had van hubbie de kortste route als opdracht gekregen dus in het holst van de nacht crossten we over boerenweggetjes door het Deutschen Land. En daarna stapten we in het pikkedonker in het vliegtuig richting Espana!

Na zo'n 2 en een half uur opgevouwen te hebben geknikkebolt in een smal stoeltje kwamen we aan in het zonnige Spanje en werden we warm onthaald door onze lieve vriendjes.

Nou die hebben geweten dat we langs zijn geweest!!!!!

X-mas

HO HO HO

Merry X-mas everybody!

Kataklop

Ha, het ziet ernaar uit dat het balletje en enkeltjes trappen het heeft verloren.

Zoals het er nu voorstaat gaan kiddie en ik wekelijks als een stinkbom thuiskomen.

Tja, want dat is een klein nadeeltje. Maar ach dat lost onze wasmiep en douche wel weer op.

En als ze lekker lang dit blijft doen leer ik vanzelf om een perfecte foto te maken. Tot dan moeten jullie het even hiermee doen.

Zit er een geurtje aan?

Het is al een paar maandjes relatief rustig op het werk. En dan bedoel ik dat het minder stormachtig is dan toen we in oktober ineens genationaliseerd werden. We hebben ondertussen een nieuwe kopman. En ik moet zeggen dat deze man, al komt hij uit een heel andere politieke hoek dan waar mijn voorkeur naar uitgaat, me wel een goed gevoel geeft. Hij lijkt me iemand die niet over 1 nacht ijs gaat en dat is gezien de gebeurtenissen van de afgelopen 2 jaar geen slechte eigenschap. Nu is de man amper aangesteld en moet hij nog heel wat tijd en energie in het bedrijf steken voor hij maar enigszins beslissingen kan nemen en met ons kerstpresentje bemoeit hij zich al helemaal niet, maar je mag soms twijfelen toch?

X-mas time

Het is weer zover. De ballen zijn reeds 2 weken geleden bij iedereen uit de motteballen gehaald. In menig huis staat een groene, harsknoeiende, uitslaggevende boom compleet opgetuigd te pronken. Bij ons niet. Ik zag al menig folder voorbijkomen met prachtige dingen voor in de kerstboom. Jammer dat het niet handig is om die mooie zwaan op een knijper aan te schaffen. Want wij hebben voor het eerst geen boom. Wat zeg je "GEEN BOOM"? Ook geen andere versieringen? Nee, geen mooi gestileerde boom, geen grote houten kerststal en geen kerstklokken en nepsneeuw op het raam. Het enige wat er in dit huis suggereert dat de kerst eraan komt zijn de leuke draaimolen dat een irritant kerstdeuntje voortbrengt, een kleine heuvel met kerstkaarten en een op school gemaakt kerstbakje van kiddie.
Het kerstgevoel is er daarom ook (nog) niet echt. Maar dat zal vast nog wel komen als we over een paar dagen gezellig aan ons kerstdiner zitten met onze lieve Sunseekers.



Maar van 1 ding ben ik me wel erg bewust: HET IS VAKANTIE!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

What else?

Van de week mijn laatste "running day" gehad van dit jaar. Zo'n dag van dat je wel vrij bent, maar eigenlijk zoveel ditjes en datjes moet doen dat de dag al voorbij is voordat je het weet. Zo'n dag dat je heen en weer tuft tussen school, supermarkt, huis, school, huis en daarna weer naar het 8 km verderopgelegen dorp voor hetzij een speelkameraatje te retourneren bij haar oorsprong hetzij om kiddie thuis te krijgen.

Deze dag verliep overigens wel een tikkeltje anders.

Okee wel eerst met het fijne karretje naar school, daarna als een scheet op schaatsen naar de dokter voor de, volgens hem, enorm belangrijke griepprik. Welke ik overigens nog nooit had gehaald sinds ik de medische indicatie ervoor heb gekregen, jaren terug. En heb ik in die tijd griep gehad? NEE! Maar okee, na enig aandringen, maar gehaald. Hoe kan het trouwens toch dat als zo'n man begint om 08:00 met de behandeling van kuchende, snuifende, zielige, balende "cliënten" hij om 09:00 al 20 minuten achterloopt op schema? Hopelijk was hij zo slim geweest om voor mij 20 minuten in zijn agenda af te blocken want ik was binnen 60 seconden de behandelkamer ingelopen, lekgeprikt en er weer uitgelopen. Had hij meteen zijn verlies weer kunnen inlopen!

Terwijl ik die 20 minuten zat te wachten kon ik het niet nalaten een opmerking te plaatsen over de onduidelijke affiches bij de apotheek aldaar. Kijk, als ze geen muggezifterige opmerkingen willen moeten ze mensen zoals ik niet zo lang laten wachten bij een loket met een A-4 tje vol onduidelijke zinnen.

De opmerkingen werden enorm gewaardeerd.

Toen even snel naar huis, want ondertussen moest ik toch wel erg p...en.

Snel weer in mijn karretje naar "de stad"gegaan om een bestelling vanuit Espana in orde te maken. Daar aangekomen het gewenste artikel ontvangen

en een megadiscussie gevoerd over de gewenste bon voor "Sunseekers" vanwege de verzekering. Want, zegt het mens, meerdere keren en dus vaker dan me lief was, als ik geen recept krijg kunt u het niet declareren. Ja mens , hou je snater en geef me die bon. Daarna een trucklading brood gehaald bij de bakker en op theevisite bij de jarige gastouder van kiddie. Na een uurtje snel naar Mutti , die er die dag maar bekaaid van af kwam met een half uurtje aandacht van haar jongste telg. En toen was het weer tijd om kiddie op te halen.

Gelukkig kreeg ik , helaas was ik wel 2de keus, een hele middag alleen met mijn kleine meid. Dus zijn we maar eens gaan shoppen voor die broodnodige nieuwe pyjama, de coole spijkerbroek, de sokken met paardenhoofden erop en dat prachtige vest dat ze als eerste snel uit het rek viste. Die wilde ze wel heel erg graag hebben. De kleur? Roze natuurlijk wat anders!

Heerlijk avondje

Een aantal jaren is het bij ons thuis al niet meer de gewoonte om het te vieren.

Ondanks de leuke herinneringen is het aan mijn kant van de familie een zachte dood gestorven. Hubbies familie heeft het nog een tijdje gedaan, maar ook dat hield op met zijn moeders overlijden.

Gaandeweg is de commercie de overhand gaan krijgen en Kerst wordt tegenwoordig geacht het belangrijkste feest van december te zijn. Als je dan bedenkt dat Santa Klaus een spin off is van Sinterklaas dan zouden wij Nederlanders ons de ogen uit de kop moeten schamen dat we onze eigen mijterdragende vriend langzaam in het vergeethoekje drukken.

Gelukkig is er met de komst van onze kleine meid bij onszelf weer een 5 december vlammetje gaan branden en nu hebben we elk jaar een traditionele pakjesavond.

Een maandje voorpret hoort er inmiddels bij omdat ik niet, zoals hubbie, de laatste 2 koopavonden winkels wil afstruinen met duizenden anderen voor een kadootje.

Het is , ook al is ons gezin natuurlijk aan de kleine kant, een waar familiefeest. En als we een paar jaartjes verder zijn gaan we surprises en gedichten erbij maken. Heb er nu alweer zin in.

Maar dan kan ik beter in oktober al beginnen!!!!!!!!!!

Makkelijk

Vandaag viel er een envelopje in de bus. Nu gebeurt dat wel vaker, laten we wel wezen, maar deze keer was het zo'n spannende van de Belastingdienst. Die, en die van het CJIB zijn altijd interessant.

Zo ook deze keer. Het ging over de Kindertoeslag, of zoals het vanaf 2009 heet: het kindgebonden budget. Tja want als je weer een regeling gaat veranderen, dan moet je de naam meeveranderen. Anders snapt niemand het meer, natuurlijk!

Ik wist dat des Rijks bijdrage in het opvangen van mijn kind zou gaan veranderen dus geheel onverwacht is zo'n brief dan ook niet.In februari dit jaar zijn we gebruik gaan maken van een, overigens heel goede, gastouder. Het bevalt ons allen prima. En als je dan 2/3 van de kosten terugkrijgt van de belasting dan is dat fijn. Ik was wel van mening dat we misschien wel erg veel kregen, maar ik ben een Nederlander dus wat ik (bijna) gratis kan krijgen dat neem ik natuurlijk met beide handen aan.

Maar voor 2009 is het niet zo rooskleurig, want in de brief staat doodleuk: u heeft in 2009 geen recht op kindertoeslag omdat uw inkomen te hoog is. We waren ons al aan het opwinden en ik baalde enorm. Het is toch weer een weekendje per maand er opuit wat je extra mag dokken. Ik weet het, ik mag niet klagen, maar het is toch wel een behoorlijke hap uit ons budget op deze manier.

Ik heb toch nog maar even wat meer informatie opgezocht op de site van de Belastingdienst en wat blijkt:het gaat hier om kindertoeslag( een bedrag zo klein dat het me niet eens is opgevallen dat we het kregen) en niet om de kinderOPVANGtoeslag. Want die gaat gelukkig gewoon door.

Pfffff leuker kunnen ze het niet maken, maar ook beslist niet makkelijker.

Snertweer

Ja het werd weer tijd dat ik het zelf ging brouwen.
Ik vind het alleen altijd zo erg dat je daarna, omdat je regelmatig in de pan moet roeren, tot in al je poriën meurt naar geplette erwten.

En dan heb ik het nog niet eens over de pret erna, ongeveer een dagje na inname.


Maar het was toch wel weer lekker. Heerlijk zelf gebakken witbrood erbij. Smullen maar! En hij stond als een huis! Laat de winter maar komen!

Tja

Het meest aparte "beroep"in de wereld is volgens mij moeder (of vader) zijn. Er is geen handleiding bij zo'n kind als het geboren wordt terwijl je in de meeste beroepen als je een ongeleid projectiel moet begeleiden een stevige cursus/opleiding moet volgen. Okee een heleboel gaat vanzelf als je maar veel oplet en luistert naar dat kleine hoopje mens dat ter wereld is gekomen. De kraamverzorgsters helpen je ook een beetje op weg en als je pech hebt krijg je veel goedbedoelde adviezen van het concentratie, oeps sorry consultatiebureau. Het eerste dat je leert is: "niet alles vertellen". Gaandeweg mag je het helemaal zelf doen, met partner als je geluk hebt. En dat heb ik.

Op een gegeven moment denk je het wurm al wel een beetje te kennen. Elke reactie is bekend, van brullen, schreeuwen, lachen, schateren , mokken en wat er nog meer mogelijk is, verbaal gezien dan.

En als je zoals vandaag voor de 2de keer naar paardrijles bent geweest en kindlief begint in de auto keihard (echt KEIhard) te snikken weet je: dit was de laatste keer!

Nou mooi niet, na een tijdje komt het eruit: ik wil niet naar huis , ik wil hier blijven. Paarden zijn veel te leuk.

Daar zakt mij nou de broek vanaf!

Scary bird

Maak het niet te bont

Afgelopen zaterdag heb ik met een aantal collega's lekker typisch Hollands gegeten. Heerlijk smikkelen van groentensoep, boerenkool met spekjes, zuurkool met klapstuk, hutspot en een vlaflip na. Hierbij hoorde natuurlijk een typisch Hollands servies. En daar stond het mooi te wezen: Boerenbond servies. Alles was er van soepterrine met soeplepel, borden, theeglazen, schalen, onderzetters. Teveel om op te noemen. Zelfs het tafellaken was precies goed.

Aangezien ik natuurlijk ook niet vies ben van een leuk serviesje kom je er vanzelf over aan het babbelen. Blijkt dat, zoals het een goede dochter betaamde, de BB-eigenaresse was begonnen met het bij elkaar sparen van het servies in haar verlovingstijd. Langzamerhand werd dan alles bij elkaar gespaard. Dat is wel even anders dan onze verzamelwoede. Maar daar heb ik 2 excuses voor. Allereerst is ons servies niet meer in de maak, dus moet je pakken wat je pakken kan en ten tweede was onze verlovingstijd van zo'n korte duur (hebben we die gehad dan) dat er van een servies bij elkaar sparen geen sprake kon zijn.Maar goed:

Na dit gezellige avondje weer naar huis gereden en per ongeluk wat aan sightseeing gedaan in een stadje. Maar ach uiteindelijk om 0:20 toch weer thuis aangekomen en meteen vol verbazing naar het "werk(stuk) in uitvoering" van hubbie gestaard. Okee, het moet nog verder afgewerkt,

we willen de TV nog vervangen en ophangen, maar ik ben nu al heeeeeeeeeel content met het resultaat.

I'm a winner

Het is me gelukt. Mijn persoonlijk record is vandaag gebroken.

En ik hoefde er helemaal geen moeite voor te doen. Gewoon het hele gedoe maar ondergaan, zal ik maar zeggen.

De route van werk naar huis heb ik, zonder autopech, in 99 minuten of zo je wilt 5940 seconden afgelegd.

Geweldig resultaat voor 35 hele kilometertjes met de auto.

Of niet dan!

Hortsik

Vandaag is het eindelijk zover. Kiddie mag naar de opstapcursus. Hoewel ze de eerste lessen nog niet in de buurt komt van een mogelijk "opstappen"of ze moet het opgeven , dan weer wel, maar het begin is er.

Ze gaat uitzoeken of ze het echt wel leuk vind om een paard/pony te verzorgen en uiteindelijk er op rijden.

Ik zag het vroeger voor mezelf wel zitten.

Met wapperende haren op een prachtig paard over een exotisch strand galopperen en het feit negeren dat ik natuurlijk niet dat mooie ranke lijfje had als mijn tweede ik in deze fantasie.

Het paardrijden heb ik nooit kunnen doen aangezien er thuis de duiten niet voor waren.

Dat geeft niet, daar ben ik niet slechter van geworden.

Echter 1 ding is me altijd bijgebleven: mijn vader heeft me ooit een pony beloofd. Dat hij dat helemaal niet waar kon maken besefte ik op die leeftijd niet. Dit is iets waar ik bij de opvoeding van mijn kind telkens aan terugdenk. Nooit valse beloften doen. Duidelijk zijn in wat mogelijk is en wat niet.

Dus kiddie weet al dat er GEEN paard in onze achtertuin komt te staan. Al was het alleen maar om de praktische kant van het verhaal. Want wie zorgt ervoor als we de hort op zijn.

Hang on

Ik voel zo mee met Smitsky en "soon to be ex- Mister Smitsky". Ja echt allebei. Het is gewoon nooit leuk zoiets dus vanaf hier een opsteker van hubbie. En ik sluit me er bij aan.










En uiteindelijk zal het volgende nummer weer bij allebei passen.

Zapperdezap

Samen, als een stel ouden van dagen, naar de beeldbuis loeren kan erg gezellig zijn. Maar velen onder ons, waaronder hubbie, hebben de neiging om te ZAPPEN. Zeer irritant als je net denkt dat dat ene programma dan toch misschien voor de verandering wel een boeiend onderwerp heeft, maar dat voordat je het woord STOP hebt kunnen uitspreken je visueel alweer op een ander net bent neergestreken. Helaas is dat dan nog erger als je dan de pech hebt dat je, meestal ruime,blik wordt vervuild door de kop van die griezel van een Jeroen Pauw.

Gelukkig heeft manlief dat gaandeweg onze relatie afgeleerd, al waren er wel een aantal stokslagen en eenzame opsluiting voor nodig.

Enfin,afgelopen woensdag zet ik de TV aan en hubbie werkt aan de eettafel , zoals zo vaak, nog even wat meegenomen werk af. Okee, het is natuurlijk woensdag, dan is er geen moer op TV. Waarschijnlijk omdat op deze traditiegetrouwe "bokkenavond" vele nieuwe stelletjes wel bij elkaar op de bank zitten maar meer om aan elkander te frutten en dus geen enkele notie hebben van wat er op TV gebeurd. Waarom zou je dan iets leuks laten zien, nietwaar!

In ieder geval deed ik een poging een leuk programma te vinden. Dus al zappend (ja, ja ik dus ook!!!) kwam ik via een vrouw met enorme gezichtbeharing en een goed hart, volgens de "Secret Millionaire" langs een stuk of 10 vreselijke vrouwen als mogelijke "Schoonmaakdiva" ( ik hoor echt niet bij hun doelgroep), een sportkanaal (aargh),Het Blok (nooit iets van gevolgd)en een vreselijke D-film (B-film is nog te hoog gegrepen voor dit acteerwerk) uiteindelijk bij de KRO.

Die hebben vaak series als Cadfael, Silent Witness, Wire in the Blood, Waking the Dead en ga zo maar door.

Ongelofelijk dat we met zoveel commerciële zenders pas kwaliteit vinden als we afstemmen op onze eigen publieke omroep!

Een kind kan de was doen?

Al bladerend door de fotoboeken kwam ik Spanje 2006 en Zussenuitje 2006 tegen.

Leuheuk!

Aangezien Spanje in december een vervolg krijgt vind ik eigenlijk dat dat zussenuitje, wat vorig jaar niet kon doorgaan, ook maar eens moet worden gerealiseerd.

Eerlijk is eerlijk in plaats daarvan zijn we naar Soestdijk geweest, wat heel leuk was, maar we zijn alweer bijna 1 jaar verder. Dusss.

Voor het gemak tel ik de verwendag, die Smitsky me gaf, even niet mee.

Je zou denken "een kind kan de was doen" maar dan heb je de nieuwe Smitsky, of oude wat je wilt, nog niet ontmoet.

Want Tiengemeten is geen optie meer, dus wat nu?

Heel diep nadenken en vooral met haar overleggen anders is ze me weer voor.

Gaaaaaaaaap

Vandaag een record behaald. Nee niet met steentjes in alle kleuren en maten, maar in slapen.
Vanochtend uit de slaap gehaald door een roepende dochter. Aangekomen in haar slaapkamer gevraagd waarom ze op mijn verzoek niet naar onze sluimergrot is gekomen. "Ik wil dat je de deur opendoet". PARDON, word ik uit mijn welverdiende slaap gehaald omdat madame te lui is om zelf haar deur open te doen!! Het moet niet gekker worden, dit hebben we meteen maar even uitgepraat zullen we maar zeggen. Dochterlief wilde natuurlijk eigenlijk stiekem naar beneden om haar schoen te bekijken. En aangezien ik toch al klaarwakker was ben ik maar meegehobbeld de trap af omdat het dametje de donkere woonkamer toch wel een beetje eng vindt.
Nu moet je weten dat ik zonder lenzen een blind molletje ben en zonder hulp van mijn bril en/of lenzen deze vroege vogelactie heb uitgevoerd. Gelukkig wist ik wat ikzelf in die schoen gepleurd had anders had ik alles tegen mijn neus moeten houden om te zien wat het was.
Na wat verbaasd en goedkeurend gemompel mijnerzijds is ze tevreden , omdat Sint en Piet haar niet hebben overgeslagen, gaan spelen. En ik toog weer richting BED. Met de bedoeling om een uurtje later eruit te komen. Het werd echter 11:45.
Zonde van je dag eigenlijk, maar toch wel prettig.
De rest van deze korte dag besteed aan de foto's die nog besteld moeten worden en bladeren in de fotoboeken. Heeeeeel nuttig!

I'll be back

Het is niet te geloven. Triomfantelijk komt de kleine onverlaat uit school huppelen met het gewraakte ding.

Het is terug op het honk.

En nu maar hopen dat het niet weer wordt verloren.

Ach, we hebben in ieder geval nog een als reserve.

Koeien hebben staarten

Bij een andere blogger las ik laatst dat je beter niet kan schrijven over gebeurtenissen die al een paar dagen oud zijn. Want dan ben je het gevoel van dat moment een beetje kwijt. Volgens mij kan het ook zijn als goede rode wijn. Leg het even op de plank en het verhaal wordt voller en krachtiger.

Maar toegegeven: te lang wachten betekend een zuur bekkie bij het nuttigen.

Nu ben ik van de week, voor het eerst in haar jonge leven, met kiddie wezen SINT MAARTEN lopen. Ik ben lekker een 1,5 uur eerder van die arbeit vertrokken en samen met nog een moeder en haar 2 kids even langs de winkels en huizen gelopen in het grootste dorp van de Polder. Een hele ervaring rijker zal ik maar zeggen. Gelukkig is de andere moeder een gezellig mens dus zo vervelend was het niet. Kiddie was eerst wat schuchter maar daarna liep ze voorop om aan te bellen. Heel goed natuurlijk voor haar ontwikkeling. Want het is me toch een schijtert af en toe. Na zo'n 2,5 uur deuren openen heb ik de handdoek in de ring gegooid anders was kindlief tot 22:00 doorgegaan.

Bakken met snoep gingen mee naar huis. Nu maar hopen dat ze een deel van de versnaperingen het einde van het jaar laat halen.

Dacht het niet!!!!

Double o seven

Gisteren hebben we hem gezien. En hij is GE-WEL-DIG. Super! Wreed, snel, vol actie en dan ook nog dat lekkere ding. Mijn dag kon niet meer stuk.

Nu weet ik weer waarom ik zo graag een beamer wil.

Wishful thinking

Vorige week ging 's avonds de bel. Ik word allervriendelijkst begroet met "heeft u geen licht want ik ging net al bijna op mijn bek". Kijk nu is bijna niet helemaal en ben ik niet zo snel onder de indruk van wat grove taal. Weer zo'n voordeel van mijn beroep: de dikke huid.

Ik ben even wat licht aan het regelen zodat hij bij aftocht niet in de vijver beland en hij maakt me ondertussen attent op de hoeveelheid muggen die ineens mijn plafond bevolken. Hmm, balen, maar al gebeurd. "It's water under the bridge" zullen we maar zeggen.

De man overhandigd mij een pakje en komt ook wat ophalen. Hij begint lekker te kletsen over zijn niet zo heel geweldig verlopen dag. Over boerinnen die willen dat hij op het raam bonkt als hij er is, want er is geen bel, en die hem uitscheld voor rotte appelen omdat hij dat niet doet. Krijg ik een heel relaas te horen over dat we met elkaar met respect om moeten gaan, etc, etc. En in een onbewaakt moment (ben er nog steeds niet achter hoe dat heeft kunnen gebeuren) praat hij ineens over een knappe mevrouw waar hij vaak wat moet brengen en die hem een keer uitnodigde een nummertje te komen maken. Uh, tja. Een knappe dame en hij. Sorry dat kon en wilde ik me toch even niet voorstellen.

En toen zei hij dat hij dat NOOIT zou doen, want hij was gelukkig getrouwd.

Ja, ja, het was vast wishful thinking.

Uche uche

Gisteren toen we bij de film wegkwamen gaf mijn lieverdje wat kuchende geluiden. Vanmorgen had ze nog meer moeilijkheden, maar gelukkig zou ze vandaag worden nagekeken. In de file had ze de meeste moeite en gaf ze me het gevoel op kinderkopjes te rijden. Het is dat ik niets tekort kom anders had ik vanmorgen mijn gram kunnen halen.

Een lieve meneer haalde haar vanmorgen op uit de torenflat en zou haar na behandeling netjes terugbrengen op de afgesproken plaats, achter de bank.

Goed geregeld, behalve als je in de stromende regen, in het donker, haar niet kunt vinden. Dan ga je de hele 8 verdiepingen tellende flat in en probeert met je sleutel een knipoogje van haar te ontlokken. Niets, helemaal geen lief lichtje dat zegt: hier ben ik!

Dan maar de andere parkeerplaatsen af en uiteindelijk al gvd-end nogmaals achter de bank gekeken. En hoe gênant: daar stond ze dus. Te wachten op deze ongelooflijk domme muts.

Ik blij dat ik de garage niet gebeld heb, waar ze in hemelsnaam toch de auto hadden neergezet. Niet iedereen hoeft te weten hoe dom ik ben.

Oeps, te laat!

Van ruilen komt huilen??

Kijk, ze spelen het heel slim. Toegegeven ik kan ze geen ongelijk geven. Als ik dat zou doen ben ik gezien mijn broodwinning wel erg schijnheilig bezig. Maar het gaat natuurlijk allemaal om de knikkers. Soms zelfs letterlijk. Kan me dat nog wel van vroeger herinneren, dat stickerboek van de VIVO, ik wilde dat ik het had bewaard. Maar om eraan mee te doen en alles compleet te krijgen is wel wat kunst en vliegwerk nodig.

Want de laatste tijd verdeelde ik ons zuurverdiende geld over verschillende ondernemers. Eigenlijk bezoek ik steeds minder vaak de grote die voorheen "op de kleintjes lette". Want ja dat "grote" is blijkbaar een synoniem voor "duurder".

Ook wij, met ons , volgens sommigen, zeer mooie salaris merken dat we met een beetje planning goed gebruik kunnen maken van de koopjes. Voorheen kocht ik alles bij 1 winkel want dat was tijdtechnisch interessant, maar er is veel vreugde te beleven aan geld "overhouden". Vandaag zelfs toen ik de Goedheiligman alvast aan het helpen was bleek er een actie bij betreffende winkel en verdiende ik zo even nog eens 5 euri extra op datgene wat ik toch al wilde aanschaffen.

Maar goed, het volkrijgen van stickerboeken en compleet maken van Disneypopreeksen valt niet mee. En eerlijk gezegd pas ik er ook voor om overal in mee te gaan. Moet niet te gek worden.

Uiteindelijk heb ik vandaag voor het eerst,met kiddie en haar vriendinnetje, een ruilbeurs bezocht. Nou dat viel best mee. De plaatselijke supermarkt had gewoon alles wat ze nog hadden liggen uitgestald op nummer en je mocht pakken wat je nodig had. En er waren een boel mensen die je alles wat je nog miste toestopten. Heel goed gevoel geeft dat als mensen zo met elkaar omgaan. Vriendinnetje van kiddie moest nog een boel stickers en eigenlijk ook nog een boek. Nou dat hebben we meteen maar geregeld. Zo zie je maar weer: kinderen gelukkig en het "Dierenwereldboek" kan vanavond, compleet gevuld , in het overbekende "vergeethoekje" worden gelegd.

Denk dat ik het maar in de "bewaardoos" deponeer. Leuk voor later.

Maar ze hebben ook weer een nieuw item bedacht met verdacht veel aantrekkingskracht voor bijna 8 jarigen: De Mushabelly.

Hangvogel

Afgelopen verjaardagsfeestje zijn we weer met onnoemelijk veel kadootjes verwend. Keer op keer zeg je dat het niet hoeft maar als het wel wordt gedaan is dat natuurlijk toch altijd weer leuk.Het vervelende is dat wij al zo ontzettend veel dingen hebben dat het vaak dagen, weken en soms zelfs jaren duurt voordat we het juiste plekje voor de nieuwe aanwinst hebben gevonden.

Met het volgende vogelvriendelijke item hadden we minder moeite. Zeg nu zelf het hangt al binnen 2 weken. Een nieuw record voor ons!

Maar zoals je ziet is mijn hubbie een echte vent.

Gewoon het labeltje er aan laten hangen.

Lam(el)lendig

Al een paar dagen ben ik zielig, vind ikzelf, want ik voel me k..

Het is geen griep maar ik ben gewoon hangerig. Nee het is absoluut geen griep. In mijn lange leven heb ik dat nog maar 1 keer mogen ervaren: een echt hardnekkig virus dat mijn leven voor ruim een week volledig "on hold"zette met liters zweet en prachtige waandenkbeelden.

Precies in de week dat mijn geliefde, enige, zuster in het huwelijksbootje stapte. Gelukkig was ik op de dag des oordeels al weer enigszins op de been, maar ik heb er weinig van meegekregen.

Gisteravond zou ik gezellig met mijn oud-collega's weer eens bijpraten. Zo'n date met elkaar afstemmen is geen makkie dus na eindeloos heen en weer mailen met diverse mogelijke data was het ons eindelijk gelukt om dit huzarenstukje te volbrengen. Nou volbrengen, ik mocht nu dus weer vlak voor de eindstreep afhaken. Jammer, maar helaas.

Maar na een paar dagen als een dweil op de "bank"te hangen werd het weer eens tijd om wat actie te ondernemen. Hubbie vroeg zich af of ik wel wist dat het geen lente was!!!

In ieder geval hebben we van mijn hoge nood tot het veranderen van de woonkamer en de kasten te verplaatsen, een deugd gemaakt en onze verzameling porselein maar eens in kaart gebracht. Het is dat we in gemeenschap van goederen zijn getrouwd anders had ik het niet ONZE verzameling durven noemen.

Het vervelende is echter dat ik nu , door een verkeerde beweging, als een mankepoot door het leven moet.

Kwijt

Wie kan mij uitleggen waarom kinderen ( laat ik me nu even beperken tot deze specifieke bevolkingsgroep) datgene wat ze zeggen dat hun favoriete dingetje is kwijt raken!

Volgens mij ben je er dan toch juist heel zuinig op en let je extra goed op dat je het niet verliest!

Of ben ik te simpel?

In ieder geval kan het kind zogenaamd niet slapen zonder dat Diddl doekje dat ze net een week tevoren heeft gekregen. Nu ligt ze al vele uren onder zeil en van gemis is geen sprake maar ik ben bang dat ik woensdag op zoek mag naar een vervanging. Als ze tenminste morgen na eerst de hele school door te hebben uitgekamt het verloren exemplaar niet terug heeft.

Lopen

Vanmorgen netjes, volgens plan , gelopen van mijn auto naar mijn werk. Het is maar 10 minuten heen en 10 minuten terug maar zo krijg ik in ieder geval nog een beetje beweging. Over frisse lucht zal ik het maar niet hebben, want die is er in de stad natuurlijk amper. Maar gelukkig kan ik thuis genoeg frisse lucht happen om dit te compenseren. Opeens hoor ik mijn naam en zie een collega met haar dochter langskomen richting de overambitieuze school die op mijn wandelroute ligt. Al fietsend zegt ze: ik herkende je aan je loopje!!! Huh?

Dat mag ze me dan wel eens uitleggen. Hoezo loopje? Heb ik een kreupele poot, sleep ik met mijn been, zwaai ik met mijn achterwerk, wieg ik met mijn heupen of beter gezegd waggel ik als een moeke, huppel ik als een k..je of loop ik alsof ik naar de slachtbank ga? Ik mag hopen dat ik juist loop als iemand die vol optimisme, onwetendheid en goede moed aan een nieuwe vrolijke dag begint.

Ben toch wel razendnieuwsgierig. Zal haar toch eens even mailen, morgen.

Het kleinste kamertje?

Vandaag weer aan het werk na een aantal zeer fijne vrije dagen.

Allereerst vertelde een collega dat de glazen vitrinedeur in de hal uit elkaar was geklapt en het glas zelfs langs haar hals schampte en beland was aan de andere kant van onze grote klantenhal. Gelukkig hield ze er alleen een, weliswaar diepe, wond aan haar hand aan over. Schrikken was het wel. Je wilt niet denken aan wat er was gebeurd als haar hals vol was geraakt door een scherf.

Vrijdagnacht hadden ze bij de zogenaamd I(n)T(iligente) afdeling een wijziging bedacht die helaas mislukte. Met als gevolg dat vanaf zaterdag bijna niemand kon aanloggen. Behalve een enkeling, waaronder ik, zodat ik never nooit meer mocht afloggen. Vreemde situatie. Hopelijk morgen opgelost.Maar toegegeven de klanten waren over het algemeen zeer vriendelijk en begrijpend dat ze een half uur moesten wachten voor we iets gedaan konden krijgen. Dan de middag. Hebben jullie je wel eens een voorstelling gemaakt hoe klein de ruimtes achter de flappentapper zijn ,waar geen kantoor zit?

Nou ik wel en ik weet het nu ook. Ik mocht vandaag helpen met het veiligstellen van beeldmateriaal. Natuurlijk mag ik niet zomaar van alles verklappen, maar mijn goddelijke, voluptueuze lichaam moest wel wat gemodeleert worden alvorens het kon worden verplaatst van halletje naar beveiligde ruimte. Zegt de waardetransporteur ook nog dat dit nog een grote ruimte is. Oef. En hij was ook al niet zo'n skinny ding. Zal met sollicitatie wel een punt van aandacht zijn, net als claustrofobie.

Daarna rap weer terug voor het volgende geval: assistentie bij het vinden van videomateriaal m.b.t. een pas gepleegde moord. Pff, heftig hoor en nu maar hopen dat de creep wordt gepakt.

Ben benieuwd wat morgen me zal brengen.

The promise I made

Dit weekend hoefde kiddie niet naar zwemles want de badluitjes hadden een personeelsfeest. Perfecto want dan kunnen we vrijdagavond weg en er dus een lekker weekend met de camper vandoor. De keus viel op Osnabrueck. Ik had al een boel informatie aangeschaft via internet en het sprak me enorm aan.

Al heel lang heb ik een soort van antipathie jegens Duitsland. Het slaat werkelijk nergens op, dat weet ik en dat zegt mijn verstand ook keer op keer, maar er is iets. Een unheimisch gevoel dat Duitsland niet mijn ding is. Is het vanwege de oorlog? Ik weet dat mijn ouders en grootouders een turbulente WO II hebben meegemaakt en misschien is dat blijven hangen. In ieder geval zijn vooroordelen niet mijn ding en dus wil ik tot een ander oordeel komen. Einde camperseizoen, als dat bestaat, vorig jaar heb ik besloten, en hubbie vond het best, om de blik eens te verruimen richting Duitsland. Capitoolgids en Bordatlas aangeschaft en we kunnen! Ook al hebben we meerdere uitstapjes voorbereid we zijn nog steeds niet geweest! Zo ook dit weekend.

We vonden eigenlijk dat we nog teveel te doen hadden in en om het huis. Dus besloten we om 1 dagje eropuit te gaan. Nog een voordeel: konden we eindelijk de een jaar oude belofte waarmaken.: vriendinnetje van kiddie mocht een dag mee naar het strand: in de camper!

Zandvoort beviel goed. Lekker stukje wandelen, schelpen zoeken, museumpje pakken en pannenkoeken eten.

We hebben alle vier genoten. Nu nog een ander belofte waarmaken: het fotoboek van broer en schoonzus afmaken!

Genieten

We hebben het goed, erg goed. Dat vergeet ik eigenlijk nooit. Want mijn ouders moesten sappelen om iets extra's te kunnen doen, gingen nooit op vakantie, kwam niet eens in ze op.Wat doe ik? Ik zeur dat we veel moeten werken, maar ga wel met het gezin met de regelmaat van de klok op vakantie. Om bij te komen (ik geniet keer op keer weer van de campertripjes).

Dus op pad gaan vind ik super, maar thuisblijven is ook leuk. Als je maar niet de deur uithoeft om voor taxichauffeur te spelen.

Thuis aankeutelen is ook heerlijk. Kamer verbouwen, filmpje kijken en vers fruit en groenten 'inmaken". Gisteren de pot weer gevuld om voor de tweede keer te proberen of ik zuurkool kan maken. Tevens kweejam gemaakt. En hiermee de gave jampotjes gevuld die ik op mijn verjaardag van kiddie en hubbie heb gekregen. Met de tevens gekregen marmaladetrechter. Och wat een genot!!!!

Billy

He, He. Na heen en weer slepen van boekenkasten (soms nog vol) en archiefkasten (mensenlief dat is zwaar zo'n ijzeren gevaarte) en creëren van megakrassen in de houten vloer (geeft niet moet toch nog geschuurd en opnieuw in de olie, al 5 jaar) zag ik het licht. Hoewel bijna mijn lichtje uitging omdat een volle boekenkast vervaarlijk mijn kant op kwam. Dat heb je als je m vol van de kant afschroeft.
Maar zonder hubbie aan het werk te zetten, heb ik toch mooi een oplossing waar hij hopelijk ook blij mee zal zijn. Heb hem al gesmesst: ik ben eruit,we gaan vanavond naar Ikea. Prompt belt hij terug: okee. Maar gelukkig brengt hij me terug op aarde: kijk maar even welke open is op zondag.
Wat een lieverd is het toch.

Vrij

Heerlijk om een paar dagen vrij te zijn tegelijk met kiddie. Lekker lui zijn en weinig doen.
Laat me niet lachen. Woensdagmiddag vriendinnetje gehaald, deze mocht blijven slapen. Dat gaat allemaal prima, alleen dochterlief is de volgende ochtend een premenstruele nachtmerrie (en dat kan nog niet eens op haar leeftijd) vanwege het schepje bovenop haar slaapgebrek.Na het ontbijt en gekibbel zoals alleen zussen dat kunnen naar de enorm overgewaardeerde Nickelodeon Truck. Daar waar ze gratis poffertjes en CapriSonne nuttigen en de volwassenen bijna worden vergiftigd met koffie en thee van stilstaand water. Daarna naar de vlindervallei (ja schoonzussie) mede omdat vriendinnetje dat nog nooit had gezien en kiddie er continu over sprak.
Hierna langs bij de boerderijwinkel voor vers fruit en de dames een appeltje. Aangezien kiddie en vriendinnetje nog steeds niet genoeg van elkaar hadden mochten ze bij vriendinnetje spelen en kon ik wachten bij mijn mutti. Dat is ook wel fijn, eindelijk eens tijd genoeg om te praten over van alles en nog wat. Mutti was wat ruziezoekerig, hmm klinkt bekend, dus zat ergens mee in de maag. Uiteindelijk werd het toch nog gezellig en kon ik met kiddie aan het einde van de dag weer , na boodschapjes en behangloeren, het huis binnenstrompelen om met het eten te beginnen. Vandaag blijf ik beslist de hele dag binnen! Pffff.

QoS

Ik weet het, ik weet het, het is erg. Maar ik kan bijna niet wachten tot hij er is.

6 november en dan mogen we. Nu nog even oppas zien te regelen, en dat valt niet mee want onze vaste zit de stagiaire uit te hangen in Antwerpen!

Maar ik wil zo graag! Hij is toch wel mijn favo sinds de laatste keer. Ik weet het hij heeft het imago wel wat veranderd, maar ik geniet er echt van.

En dan te bedenken dat hubbie er altijd al weg van was, maar ik alleen meekeek voor de humor.

Zucht nog een paar nachtjes en goed zoeken naar een goedgekeurde oppas.

Uitwaaien

Na het feessie van afgelopen zaterdag had ik lekker uitgeslapen. Tenminste dat dacht ik, maar even uitrekenen kan wel eens de ogen openen. Het waren maar 7 uurtjes slaap. Tuurlijk heus wel voldoende om het wankele lijf op te heffen en het ene been voor het andere te zetten, maar zou het ook lukken wanneer we met schoonbroer en (schoon) zus nog een wandelingetje zouden gaan maken. Natuurlijk een heel goed en gezond idee gezien het aantal uren wat reeds binnenshuis werd doorgebracht in de voorliggende 48 uur. En, niet verder vertellen hoor, het is ook wel goed om de laatste effecten van de drank te laten verwaaien.

Zo gezegd zo gedaan. Alvorens te gaan ging ik nog even naar het kleinste kamertje om te voorkomen dat ik halverwege de route met stijfgeknepen billen verder zou moeten (geloof me, ik ben ervaringsexpert). En om nu in het open landschap jezelf te ontlasten gaat zelfs mij te ver.


Halverwege de route zijn we gestopt voor een bakkie leut bij het museum en daarna via het bos naar huis.









Lekker zo'n stukje lopen. Knapte er helemaal van op, even, en daarna lag ik 's avonds volledig op apegapen. Pffff.

Broemmm

Vaak krijg je leuke, lieve, lekkere, grappige, handige, nuttige en calorietechnisch zeer foute dingen op je verjaardag.

Ik (okee wij samen) kreeg dat deze keer ook weer. Van hemelse clotted cream tot inmaaktrechters, spellen tot balsamico-azijn, wijn tot bloembollen en van een schoonmaakalmanak tot thee.

Terwijl alleen de aanwezigheid van al die mensen die ons lief zijn al voldoende is!

Allemaal zo fijn.

Vooral het boek "met alle liefde" van Smitsky deed me veel.

En verder?

Deze was ook heel erg top:

de minimuis

Porsche

Hij is overleden. Nee niet onze 911, die doet het nog uitstekend. Ooit aangeschaft als superdesign en helemaal cool item voor een toendertijd exorbitant hoog bedrag. Maar als je iets mooi vind moet je op de blaren zitten. Na een paar maanden begon hij wat te sputteren en hadden we een werkelijk genante vertoning in het etablisiment waar we hem hadden aangeschaft. We werden nl. "geholpen" door een over de paard getild broekie die mij, ja echt mij, benaderde alsof ik een mormoonse huismoeder was zonder enige scholing. Nou aangezien soms mensen precies de juiste snaar kunnen raken stond ik kokend en briesend voor de jonge onverlaat en wilde hem graag een kopje kleiner maken. Gelukkig was mijn ridder zonder het witte paard er en heeft dit in de kiem gesmoord en is gewoon de volgende dag gaan bellen met zijn baas. Uiteindelijk kwam het dan toch goed. Alles naar behoren opgelost en het ding kwam weer terug op zijn rechtmatige plaats. Maar allengs gingen we steeds vaker vreemd en werd hij minder en minder gebruikt. Behalve op de drukke dagen dan. Zoals dit weekend. Maar het beestje wilde niet meer, af en toe een pufje en een rochel en verder NIETS. En toen ik voor de laatste ronde met de onderdelen in de hand moest wachten tot het werkje was geklaard was zijn lot definitief bezegelt. Hij rust nu zacht: in de container.



En tjonge wat een ruimte ineens op het .........aanrecht.

The party is over

De laatste gasten zijn richting bed vertrokken.
Het is nu 02:45 en helaas: ik ben weer klaarwakker.

Hopelijk zal dochterlief het advies volgen: vooral UITSLAPEN!

Toemtedoem

Smitsky heeft gelijk, mijn muzieksmaak is erg uitgebreid. Clannad en Riverdance, U2 maar ook die vreselijke fat van een King en de wannabe woman Adam van the Ants, Midge Ure (Ultravox), Frankie goes to Hollywood, The Cure en Depeche Mode (grijsgedraaid), alles uit mijn stapjaren.

Maar welke is ze nu uit die tijd vergeten??????





Precies deze dus.

Kiddie heeft geluk dat we de naam niet goed vonden klinken bij de achternaam, maar anders....

Hallow

We hebben een dochter van bijna 8 , maar nog steeds staat de babyfoon aan. Het is wel ons tweede exemplaar, deze werd normaliter bij oma ingezet (hoefden we niet telkens met de hele meuk heen en weer te sjouwen als oma weer eens voor hoofdmoeder moest spelen). Want ja ,wij moeten werken en zo'n kind eruit krijgen is 1 ding, maar er volledig je verdiensten aan opgeven is toch andere koek, dus oma was het haasje. Overigens volledig haar eigen keuze. Maar ik dwaal af.

Omdat het geluid in ons, overigens niet zo grote, huis niet ver draagt, of het is vanwege mijn langdurige stapgeschiedenis in niet zo stille, serene discotheken met het geluid op 200 ( als dat kan) hebben wij dus de babyfoon in ere gehouden. Is makkelijk!

Opeens kwam ons vanavond een klagelijk "hallo" ter ore. Het arme kind, staat ze al een tijdje om het hoekje te gluren en hebben we haar toch niet gehoord?

Nee hoor, HET vond het nodig om even van haar te laten horen.

En gezien haar leeftijd gok ik op dementie.

Still going strong

Hij is niet zo van de verjaardagsfeestjes. Zijn vrouw wel, dus elk jaar wordt het toch weer gevierd en telkens zegt hij: het is toch altijd wel weer fijn en gezellig. Dit jaar, komende week, wordt hij 50. Maar hij wil geen groot feest, al dat gedoe en zo. Ik snap niet dat hij dat zegt, want schoonzussie regelt altijd alles. Hij hoeft eigenlijk altijd alleen aanwezig en zichzelf te zijn.
Al een tijd van tevoren vroegen we of en wanneer hij het zou vieren. Meer dan een gemompel kwam er niet uit. Logisch als vrouwlief meestal alles regelt. Dan maar een keer niet vieren.
Ha, maar dan kent hij zijn vrouwtje niet. Ze had alles prima geregeld, met hulp van een paar vrienden, en manlief werd vandaag weggelokt en wij allen waren present voor een groots verrassingsfeestje voor onze bijna jarige Job.

Binnen en buiten (mazzel met het weer) vol met gezellige mensen en mijn broeder was af en toe ontroerd.

PS de motorrijder is een pop, ik was binnen ( en met mij ook vele anderen) en hij heeft helemaal NIETS in de gaten gehad. Thuh!

Alles weg?

Ik hoor zo vaak dat je, voor je het weet, van je overbodige spulletjes afkomt als je ze op MP zet.

Nou dat valt wel tegen. Als ik woensdag nog geen gegadigde heb voor de, door Smitsky zo goed gespotte, kinderwagen dan geef ik hem af bij Goedzooi. Of zouden ze het daar ook geen goed artikel vinden? Ja je weet maar nooit, tegenwoordig voelen veel mensen zich te goed voor 2de hands babyartikelen. De zotten.

Vervolg

Vandaag heeft manlief de volgende akte in het veranderplan gespeeld. De hoofdrol was voor hem weggelegd en ik had de belangrijkste bijrol. Net toen ik nog hoop had dat het vandaag alleen maar netter in huis zou worden bleek er toch nog een bommetje of 2, 3 te zijn ontploft in de woonkamer. Op de route van keuken naar toilet moet je niet verbaasd opkijken dat je weg is geblokkeerd. Ik kreeg al Harry Potter visioenen toen ik vlak daarna een andere route moest nemen om weer in de keuken te geraken.
Na zijn gedane arbeid mocht ik lekker erachteraan met de bezemwagen. En dan kan manlief beter NIET de helpende hand bieden. Want ik weet waar ik het wil neerzetten en dat is nu net een andere plek dan hij in gedachten heeft. Ik heb een hele wijze man: hij laat me dan meteen met rust!
Maar uiteindelijk heb ik om 01:15 het boeltje er maar bij neergegooid.

Morgen spelen we de volgende akte!

Te leuk om waar te zijn

Vanavond een nieuw program bekeken. Per ongeluk weliswaar, want doelbewust kijk ik niet naar die superflauwe, soms zeer pijnlijke, domme home video's.

Onder Zapptijd, jawel kindertv dus, komt die Jolanthe (what's in a name) Knauw Kast met Bergen langs. Toegegeven ze heeft prachtig haar, maar om er nu elke 10 seconden met je handen door en langs te glijden omdat het in de weg zit vind ik irritant. Maar ach ze moet het nog leren natuurlijk. Verder deed ze het niet slecht al lijkt het me best lastig als 1 van de vaste kandidaten je vriendje is.

Opeens zegt dochterlief, OEH lekker ventje (=Jan Smit).

Pardon!!! Waar gaat dat heen! Ze is pas 7 (okee bijna 8). Dat wordt dus een kuisheidsgordel kopen voor ze in de puberteit zit.

Kaboum

Ons huis is nooit echt poepienetjes. Tuurlijk houden we het wel hygiënisch zodat de mensen die een hapje meeprikken of een bakkie komen doen niet de rest vd week verplicht vrij hebben en kunnen bijslapen. Maar eerlijk is eerlijk: ik ben geen poetser. Mijn zuster wel. Ik heb me wel eens vol onmacht gestort in een gigadepri en premenstruele tirade tegen arme hubbie waarvan de hoofdlijnen neerkwamen op: waarom heb ik dat niet, waarom kan ik niet de discipline en energie opbrengen om het huis zo netjes te hebben, etc. Natuurlijk achteraf gezien (meestal een dag later) denk ik wat een gezeik, kan mij dat schelen, het is niet netjes maar wel schoon. Okee wel wat stoffig bij tijd en wijle. So what. Als iemand er een probleem mee heeft dan komt ie maar niet.

Heel veel mensen denken dat ik, gezien ons Jan Steense huis, chaotisch ben. En verbaasd kijkt men dan naar mijn op alfabet gezette collectie DVD's, mijn registratie daarvan (en van mijn boeken). Mijn mappen met netjes al de naaipatronen van de laatste 7 jaar op volgorde en mijn gigantische verzameling ingeplakte foto's. Netjes bijgehouden.

Tja zo ben ik dus ook.

Maar ik, en met mij hubbie (toch wel de hoofdschuldige in deze) hebben altijd ideetjes over veranderingen in het huis, terwijl de eerste veranderingen nog niet zijn afgerond, dus nu staat er al 2,5 jaar een nieuwe douchecabine in de keuken te wachten op zijn tripje naar de bovenverdieping. Blijkbaar was de oude toch nog niet helemaal kaduuk.

De wanden in de woonkamer die we volgens mij 5 of is het al 6 jaar geleden opnieuw moesten behangen zijn nog niet aan bod gekomen. Nee, begrijp me niet verkeerd, we zijn niet rijp voor "help mijn man is klusser" maar er blijft eigenlijk altijd wel iets liggen vanwege tijdgebrek of verandering van weekendvulling.

Afgelopen weekend zijn we weer aan iets begonnen. Dus nog even een paar dagen hink-stap-springen en dan is hopelijk zondag de kamer weer een beetje leeg.

Wordt vervolgd.......

Brrrrrrrr

Mensen die mij (denken te ) kennen zullen dit wel een verrassende uitspraak vinden:

Wat is het KOUD!

Hubbie haalde gisteren nog net op tijd onze , helaas karige, oogst kweeperen binnen. met een beetje hulp van ME aan de aluminium trap om ervoor te zorgen dat ik geen weduwe wordt. En daar heb ik natuurlijk ALLES voor over, maar het duurde wel even voordat mijn vingers van de trap waren afgewrikt en weer een acceptabel temperatuurtje hadden bereikt.

En vandaag? Nog erger want het regent de HELE dag. Zal in de rest van Ollanda niet anders zijn. Heeft wel enorme voordelen: lekker cosy binnen zitten en uitrusten van de rondspooknacht van kiddie. Nee ze ziet ze niet vliegen, maar had nogal last van haar kies. Er komt nl. een nieuwe aan en deze vind het nodig dit lang van tevoren aan te kondigen. Arm kind, al hebben we wel het idee dat ze de situatie danig heeft uitgebuit!

Maar na een korte nacht heb ik veel tijd gehad om ons volgende camperuitje uit te zoeken.

We gaan die Deutcher een besuchjen brengen. Kijk, nu ze werktechnisch gesproken (nog)niet vlakbij komen wonen moet je toch wat.

En nu maar hopen dat het dan af en toe droog is tussen de buitjes door.

Hieperdepiep

Een groot aantal leden van onze familie heeft eigenlijk nooit zin om zijn/haar verjaardag te vieren, ook al vinden ze het beregezellig als er toch mensen komen. Het moet spontaan komen vinden ze. Daar is veel voor te zeggen maar ik vind die verplichte sociale nummers heerlijk. Niets geen geplan en gesneup in je agenda wanneer je een keer spontaan bij (schoon) zussen en/of broers e.d. langs gaat. Want dat spontane is er wel een beetje af als je beiden de hele week werkt en in het weekend op apegapen ligt om bij te komen en weer op te laden voor de komende werkweek.

In het verleden is wel eens gezegd, door verschillende mensen, dat als je het de moeite waard vindt je altijd wel tijd hebt voor dat bezoekje. Zit wel wat in, maar alleen als je op zondag denkt (en dat is al heeeeeel lang geleden bij ons) wat zullen we vandaag eens gaan doen. Wees eerlijk het is dus geen onwil , maar gewoon onmacht.

Daarom laat ik toch altijd de verjaardagen vrij in de agenda zodat we bijna altijd acte de presence kunnen geven.

Binnenkort vieren wij onze verjaardagen. We schelen een weekje (en 2 jaar) dus is het handig (en economisch) om het tegelijk te doen. Gezellig een ouderwetse "kaas met worst bijeenkomst" en lekker veel eters voor de soep, ragout of wat we anders hebben bedacht voor het avondeten. Een makkie zou je zeggen, maar dan ken je mij nog niet. Ik wil graag weer alles zelf bakken en natuurlijk ook nog iets maken wat nog niet zo'n vaste plek op de menukaart heeft ingenomen.

Door dit alles vergat ik 1 belangrijk ding: ik had nog geen kado voor hubbie.

Je begrijpt het al: als een scheet op schaatsen met kiddie aan het kopen geslagen.

Lekker attent of niet dan, en ik ben toch echt van het vrouwelijke geslacht hoor!

Ambtenaar?

Tja, na een werkelijk gigantisch slopende werkweek ging ik vandaag richting huis. Aangezien ik vandaag een fout (gelukkig weer goed gekomen) heb gemaakt op het werk die ik zelfs als onervaren broekkie nog niet maakte wist ik al : ik zit er doorheen. Al dat gedoe wat de laatste week over ons heen is gekomen nadat we al 1,5 jaar onzekerheid achter de rug hebben heeft toch een zware wissel getrokken.
Aangezien ik toch wel laat pas klaar was om naar huis te kunnen gaan leek het een goed idee nog even de boodschapjes te doen, scheelt morgen weer. Wachtend op mijn beurt in de buurtsuper onderweg hoor ik vaag een man over de supermarktradio onze naam weer ijdel gebruiken.
Hmm wat is er nu weer over mijn beste baas te melden?

Thuis kom ik erachter: we zijn van de Staat.

Als de klanten maandag dan maar niet steeds gaan zeggen dat ze eigenaar van ons zijn. Want echt waar zulke mensen bestaan.

Tea

Vanochtend kwam onze oppas naar me toe: het theeleuten van vandaag kan niet doorgaan, want...
Oeps, het is goed dat ik een beetje kan toneelspelen(ook weer zo'n handig neveneffect van mijn werk) want ik was het allang vergeten.
We hadden afgesproken omdat het natuurlijk best fijn is om haar wat beter te leren kennen als je dochter een groot deel van de week onder haar zorgen verkeert. Het is een leuk mens dus dat is geen opgave, maar het onthouden blijkbaar wel. Tja het was al wel 1 week geleden afgesproken!
Aan de ene kant is het jammer dat ik maar 1 x per week dochterlief haal en breng naar school, maar aan de andere kant heb ik weinig zin in het thuisblijfmoedergezeur, oftwel het continu kleppen en koffiezuipen bij deze of gene. Maar de oppasmoeder is natuurlijk een uitzondering en ooit komt het er wel van. Maar ik moet er wel aan denken dit in mijn agenda te zetten!