Vrijdag was het plan voor hubbie om lekker te kaarten en ik zou "out of the way" zijn omdat ik met mijn oude kantoorbuddies ging eten.
Helaas ging dat niet door omdat mijn collegaatje slecht bericht had gekregen.
Maar gezelligheid kreeg ik toch wel want op zo'n kaartavondje heb je geen tekort aan gesprekspartners.
Aangezien hubbie weer wat aan het kwakkelen is was het een wonder dat hij de avond door is gekomen. Ach als je iets leuk vind heb je meestal nog wel een restje energie om jezelf wat op te peppen. Ik begreep dat het winnen er niet inzat deze avond, maar niet getreurd er komt wel een herkansing.
Nadat we omstreeks 02:00 in bed zijn neergepleurt viel het ons zwaar dat we ook weer een keertje op moesten staan.
Ik zei vol branie de avond ervoor: blijf jij maar lekker liggen, je hebt het nodig, ik ga wel met kiddie naar zwemles (om 10:00!!!!).
Het lijkt niet echt vroeg, maar zo voelde het wel!!!
Daar zit je dan in op zo'n keiharde bank ,zonder leuning, aan de rand van een " bloody hot "waterbak . OEF!
Na de dag redelijk te zijn doorgekomen, behalve dan de uitval van ONZE JONGENS in Basel, besloot ik de volgende ochtend maar een slechte ouder te zijn en kindlief te laten spelen met haar Nintendo om 8 uur 's morgens. Want dan kunnen Pa en Ma nog even een uurtje extra nachtrust pakken.
Met hernieuwde energie allerlei plannetjes gemaakt voor de dag die komen gaat.
Maar je bent al een deel van de dag kwijt als je zo laat opstaat!
Veel plannen kwamen dus niet uit en hubbie voelt zich ook steeds brakker.
Daarom maar besloten komend weekend niet te gaan camperen maar in en om het huis te bivakkeren en eindelijk eens alle plannen waar te maken.
Zou het lukken???
2 opmerkingen:
Nou??? Ben benieuwd of het lukt :S
Zeg maar tegen hubbie dat de medicijnen onderweg zijn.Misschien helpt de gedachte alleen al.Wens hem beterschap
Een reactie posten