Zo aan het einde van het jaar worden alle mooie, maar vooral minder leuke gebeurtenissen oeverloos herhaald.
De vliegtuigramp in Tripoli, de vroegtijdige dood van Antonie Kamerling, alle vreselijke natuurrampen en ontelbaar meer trieste verhalen komen voorbij.
Morgen is de geboortedag van mijn vader, hij stierf plotseling 5 jaar geleden op de verjaardag van mijn schoonzus. Hij wilde er blijkbaar zeker van zijn dat we hem meer dan 1 keer per jaar zouden gedenken. De slimmerd!
Elk jaar gaan we naar zijn huidige habitat: de hei.
Dit jaar niet. Ik hoop dat hij het niet erg vind dat ik het een beetje anders doe dit jaar.
Aan hem denken doe ik toch wel.
Nee ik ga niet janken... denk ik.
donderdag 30 december 2010
zondag 26 december 2010
Naar de overkant
Ik heb er een hekel aan om doelbewust mensen te kwetsen, dus doe ik dat niet. Ik probeer diplomatiek te zijn en als de boodschap na meerdere pogingen nog niet is aangekomen?
Tja dan geef ik 'm recht voor zijn ( of haar) raap.
Maar ben ik in DE periode van de maand aangekomen en is mijn lijf overactief op hormonaal gebied dan ben ik een heks. Bovendien kan zich dat heel abrupt afwisselen met spontane traantjes ( wel bescheiden natuurlijk) bij het zien van een programma als "Spoorloos".
Gelukkig is normaliter dit maar een korte periode, maar stel: je komt langzaamaan in de overgang. Wordt het dan erger?
Het antwoord bestaat uit 2 letters. Hebben jullie nu geen medelijden met Kiddie en Hubbie?
Tja dan geef ik 'm recht voor zijn ( of haar) raap.
Maar ben ik in DE periode van de maand aangekomen en is mijn lijf overactief op hormonaal gebied dan ben ik een heks. Bovendien kan zich dat heel abrupt afwisselen met spontane traantjes ( wel bescheiden natuurlijk) bij het zien van een programma als "Spoorloos".
Gelukkig is normaliter dit maar een korte periode, maar stel: je komt langzaamaan in de overgang. Wordt het dan erger?
Het antwoord bestaat uit 2 letters. Hebben jullie nu geen medelijden met Kiddie en Hubbie?
zondag 5 december 2010
Tranen
Vanavond was het zover. Ze wilde nog ontsnappen, zelfs meer dan eens, maar haar laatste poging werd ook niet gehonoreerd.
Het uiteindelijke resultaat: een gezellige middag en avond met veel kadootjes voor iedereen.
En het allermooiste vond ik toch de reactie naderhand van Kiddie.
In tranen bekende ze dat het zo ontzettend gezellig vond met oma erbij.
Ben ik helemaal met haar eens. Al moet ze niet zo zeuren over andermans kookkunst.
Maar ach dat doet ze al haar hele leven, dat veranderd niet meer.
Het uiteindelijke resultaat: een gezellige middag en avond met veel kadootjes voor iedereen.
En het allermooiste vond ik toch de reactie naderhand van Kiddie.
In tranen bekende ze dat het zo ontzettend gezellig vond met oma erbij.
Ben ik helemaal met haar eens. Al moet ze niet zo zeuren over andermans kookkunst.
Maar ach dat doet ze al haar hele leven, dat veranderd niet meer.
zondag 28 november 2010
Bijna december
Het is alweer bijna zover. Vol verwachting klopt ons hart. Wat gaan we doen, wat willen we doen, kunnen we het wel doen zoals we het in ons hoofd hebben. Hubbie vind elke optie wel prima, ikzelf ben niet met elk idee in mijn nopjes. Nieuwe mogelijkheden worden geoppert, oude wensen komen weer boven, het geldzakje wordt bij de overwegingen meegenomen. Is het voor Kiddie wel leuk? Ook dat wordt zwaar meegewogen.
Tja, het valt inderdaad niet mee.
Ons eerste plan is vervallen: voor Kiddie geen leuke optie.
De volgende optie ( mijn idee) vervalt want het is een eng plan volgens Hubbie.
Daarom: volgende zomervakantie gaan we naar Schotland ( wijzigingen voorbehouden).
Tja, het valt inderdaad niet mee.
Ons eerste plan is vervallen: voor Kiddie geen leuke optie.
De volgende optie ( mijn idee) vervalt want het is een eng plan volgens Hubbie.
Daarom: volgende zomervakantie gaan we naar Schotland ( wijzigingen voorbehouden).
donderdag 18 november 2010
Doen we anders nooit hoor!
In een spontane bui, of was het een moment van volslagen verstandsverbijstering, zei ik ja tegen een uitnodiging van mijn buurvrouw.
Ze heeft allerlei clubjes waar ze in zit en een daarvan is de Christelijke Vrouwenvereniging.
Het onderwerp van de avond leek me wel leuk. Bovendien is het wel eens goed om mee te gaan naar plaatselijke activiteiten.
Buurvrouw waarschuwde me al verontschuldigend dat er wel een liedje zou worden gezongen. Och, zei ik, dan hou ik wel even mijn mond. Ik respecteer eenieder, welk geloof ze ook aanhangen, mits het andersom ook gebeurd. Bovendien vind ik "geloven" een interessant fenomeen. Ik kan daar uren over praten met mensen die rotsvast daar in staan over hoe ze het geloof ervaren .
We kwamen aan in de kerk en ik zag overwegend grijze, hoogbejaarde vrouwen.
Ik werd hartelijk welkom geheten en toen gingen we bidden en een psalmpje zingen.
Toen aan het einde van de avond er nog een Psalm tegenaan werd gegooid zei buuv
"dat doen we anders nooit hoor".
Dat ik het een rustgevende avond vond gaf me te denken dat ik wel erg gezapig begin te worden. Maar gelukkig ga ik vanavond naar een "Pleasureparty". Ik zal buuv maar niet meevragen.
Ze heeft allerlei clubjes waar ze in zit en een daarvan is de Christelijke Vrouwenvereniging.
Het onderwerp van de avond leek me wel leuk. Bovendien is het wel eens goed om mee te gaan naar plaatselijke activiteiten.
Buurvrouw waarschuwde me al verontschuldigend dat er wel een liedje zou worden gezongen. Och, zei ik, dan hou ik wel even mijn mond. Ik respecteer eenieder, welk geloof ze ook aanhangen, mits het andersom ook gebeurd. Bovendien vind ik "geloven" een interessant fenomeen. Ik kan daar uren over praten met mensen die rotsvast daar in staan over hoe ze het geloof ervaren .
We kwamen aan in de kerk en ik zag overwegend grijze, hoogbejaarde vrouwen.
Ik werd hartelijk welkom geheten en toen gingen we bidden en een psalmpje zingen.
Toen aan het einde van de avond er nog een Psalm tegenaan werd gegooid zei buuv
"dat doen we anders nooit hoor".
Dat ik het een rustgevende avond vond gaf me te denken dat ik wel erg gezapig begin te worden. Maar gelukkig ga ik vanavond naar een "Pleasureparty". Ik zal buuv maar niet meevragen.
dinsdag 16 november 2010
Dip or Dep?
Vandaag voel ik me eindelijk weer eens wat beter dan de laatste weken.
Laatst had ik een redelijke kans op een baan. Echter het was wel iets waar ik niet meer in wilde werken. Na wat gereken kwam ik erachter te moeten inleveren t.o.v de WW om dit baantje te kunnen aannemen. Dat betekende dus: minder geld, minder tijd voor gezin en terug in mijn oude werkomgeving.
Aangezien ik ben opgevoed met het gevleugelde "geen handje ophouden maar werken met je donder" was ik ondanks alles toch teleurgesteld toen ik me na de wijze woorden van mijn moeder ( je wilde er toch niet meer werken) toch maar terugtrok.
Toen ik eerlijk vertelde bij het UWV dat ik heb afgehaakt kreeg ik de wind van voren. Ik mocht niet weigeren, want dan kwam mijn uitkering in gevaar! Zijn advies: vertel dit maar niet meer, want ik moet het doorgeven anders aan de andere afdeling. Nou dat had ik zelf al bedacht. Tevens werd me nog even haarfijn uit de doeken gedaan hoe het werkt: het interesseert de UWV geen bal wat voor werk je graag wilt doen en of je het zou kunnen. Je moet in je oude baan terug want dan ben je sneller uit de WW. Dat het goedkoper is om mensen hun kwaliteiten in te laten zetten in een baan die ze graag willen is blijkbaar een gedachte die niet bij beleidsmakers op komt. Zucht...
Maar ik heb een prachtbaan gezien hier vlakbij. Nu maar hopen dat ze me in ieder geval uitnodigen. Ik wil het zo ontzettend graag gaan doen. En weet je, het boeit me niet zo heel erg hoe het betaald, als ik maar lekker kan werken. Nog een week, dan weet ik meer.
Laatst had ik een redelijke kans op een baan. Echter het was wel iets waar ik niet meer in wilde werken. Na wat gereken kwam ik erachter te moeten inleveren t.o.v de WW om dit baantje te kunnen aannemen. Dat betekende dus: minder geld, minder tijd voor gezin en terug in mijn oude werkomgeving.
Aangezien ik ben opgevoed met het gevleugelde "geen handje ophouden maar werken met je donder" was ik ondanks alles toch teleurgesteld toen ik me na de wijze woorden van mijn moeder ( je wilde er toch niet meer werken) toch maar terugtrok.
Toen ik eerlijk vertelde bij het UWV dat ik heb afgehaakt kreeg ik de wind van voren. Ik mocht niet weigeren, want dan kwam mijn uitkering in gevaar! Zijn advies: vertel dit maar niet meer, want ik moet het doorgeven anders aan de andere afdeling. Nou dat had ik zelf al bedacht. Tevens werd me nog even haarfijn uit de doeken gedaan hoe het werkt: het interesseert de UWV geen bal wat voor werk je graag wilt doen en of je het zou kunnen. Je moet in je oude baan terug want dan ben je sneller uit de WW. Dat het goedkoper is om mensen hun kwaliteiten in te laten zetten in een baan die ze graag willen is blijkbaar een gedachte die niet bij beleidsmakers op komt. Zucht...
Maar ik heb een prachtbaan gezien hier vlakbij. Nu maar hopen dat ze me in ieder geval uitnodigen. Ik wil het zo ontzettend graag gaan doen. En weet je, het boeit me niet zo heel erg hoe het betaald, als ik maar lekker kan werken. Nog een week, dan weet ik meer.
zaterdag 30 oktober 2010
Verschrikkelijke ikke
Dan ga je met je kind naar de bioscoop.
Je merkt dat je dochter de enige is met beide ouders aanwezig.
Je merkt ook dat er vaders zijn die het allemaal niets kan schelen als zoonlief je bijna de nieren uit het lijf schopt door de stoel voor hem, de mijne dus, te gebruiken als voetbal.
Deze vader doet zelfs alsof hij op een andere planeet zit als je het joch vriendelijk doch streng verzoekt de stoel niet meer te schoppen op straffe van levenslange rolstoelbewoning. Het joch koos eieren voor zijn geld en stopte zijn actie.
Voor de film en in de pauze rennen er continu een stel ADHD koters rond in de bioscoop en ik moest me bedwingen om niet even een voetje uit te steken.
Maar gelukkig begon de film en hebben we weer genoten in 3 D.
Je merkt dat je dochter de enige is met beide ouders aanwezig.
Je merkt ook dat er vaders zijn die het allemaal niets kan schelen als zoonlief je bijna de nieren uit het lijf schopt door de stoel voor hem, de mijne dus, te gebruiken als voetbal.
Deze vader doet zelfs alsof hij op een andere planeet zit als je het joch vriendelijk doch streng verzoekt de stoel niet meer te schoppen op straffe van levenslange rolstoelbewoning. Het joch koos eieren voor zijn geld en stopte zijn actie.
Voor de film en in de pauze rennen er continu een stel ADHD koters rond in de bioscoop en ik moest me bedwingen om niet even een voetje uit te steken.
Maar gelukkig begon de film en hebben we weer genoten in 3 D.
vrijdag 29 oktober 2010
Het gesprek van morgen ....
Afgelopen vrijdag moest neef Z. met spoed onder het mes. Dat blinde ding moest eruit. Gelukkig knapte het onfrisse lichaamdeel pas toen het uit zijn buik was gesneden anders hadden we hier niet zo rustig over geschreven.
Het heeft Kiddie natuurlijk wel aan het denken gezet, maar toen we hem gingen opzoeken in het ziekenhuis was alles wel weer onder controle. Ze gaf in ieder geval toch wel aan dat ze blij was dat hij niet dood was gegaan anders had ze minder neefjes overgehouden.
En daar moest ze toch niet aan denken.
Woensdag waren we de gehele dag weer op de manege toen een van de ponies werd weggebracht naar de Dierenkliniek voor een broodnodige operatie.
Na nog een laatste aai over zijn bol van ons zei ze later dat ze maar hoopte dat hij niet dood zou gaan. Mijn immer aanwezige voorzichtigheid vergetend zei ik " je neefje is toch ook geopereerd en dat ging toch ook allemaal goed!". Ze zei er niets meer over, dus was blijkbaar gerustgesteld.
Net hoorde ik dat de pony de operatie heeft overleefd, maar bij het ontwaken zijn been brak en men hem moest laten inslapen.
Je mag het best weten ik heb een paar tranen over mijn wangen laten biggelen.
En morgen? Morgen mag ik het Kiddie gaan vertellen.
Het heeft Kiddie natuurlijk wel aan het denken gezet, maar toen we hem gingen opzoeken in het ziekenhuis was alles wel weer onder controle. Ze gaf in ieder geval toch wel aan dat ze blij was dat hij niet dood was gegaan anders had ze minder neefjes overgehouden.
En daar moest ze toch niet aan denken.
Woensdag waren we de gehele dag weer op de manege toen een van de ponies werd weggebracht naar de Dierenkliniek voor een broodnodige operatie.
Na nog een laatste aai over zijn bol van ons zei ze later dat ze maar hoopte dat hij niet dood zou gaan. Mijn immer aanwezige voorzichtigheid vergetend zei ik " je neefje is toch ook geopereerd en dat ging toch ook allemaal goed!". Ze zei er niets meer over, dus was blijkbaar gerustgesteld.
Net hoorde ik dat de pony de operatie heeft overleefd, maar bij het ontwaken zijn been brak en men hem moest laten inslapen.
Je mag het best weten ik heb een paar tranen over mijn wangen laten biggelen.
En morgen? Morgen mag ik het Kiddie gaan vertellen.
dinsdag 26 oktober 2010
How to catch a...
Vanavond kwamen Kiddie en ik in het donker thuis ( op de fiets, niet belangrijk wel even meldenswaardig) en de kat glipte mee naar binnen.
Murphy ( zo heet deze kat) begon te grommen. Nou dan weet ik het wel: een ander dier is meegeglipt het huis in.
Even kijken wat er extra rondloopt.
Erg makkelijk te zien op een zwarte tegelvloer ( NOT) maar er bewoog zeker iets. Ik dacht een veldmuisje. Murphy kreeg m niet te pakken en maar beter ook. We zijn geen koelbloedige moordenaars, weet je!
Aangezien Murphy en ik het beestje niet te pakken kregen dacht ik dat ik later maar nog eens moest kijken. Vaak hebben ze ondertussen de weg naar buiten wel gevonden.
Na Kiddie naar bed te hebben gedaan begon ik vol goede moed aan de selectie van de foto's van vandaag. Dit deed ik natuurlijk wel in de computerkamer en niet aan de eettafel in de keuken. Ben niet bang voor muizen, maar schrik wel als ze over mijn tenen heen lopen.
Na een half uurtje zie ik uit mijn ooghoek iets de computerkamer in schieten.
Het zag er bruin en klein uit.
Yep, een muis. En het klom in onze boekenkasten, achter de computertafel en ook omhoog.
Het beest was echt retesnel dus ik kreeg m gewoon niet te pakken. Toen Hubbie eindelijk thuiskwam hebben we hem gezamenlijk kunnen vangen in de prullenbak ( al sprong hij er ook nog een keertje uit) en is hij weer veilig in de tuin om als uilenvoer te kunnen dienen.
Murphy ( zo heet deze kat) begon te grommen. Nou dan weet ik het wel: een ander dier is meegeglipt het huis in.
Even kijken wat er extra rondloopt.
Erg makkelijk te zien op een zwarte tegelvloer ( NOT) maar er bewoog zeker iets. Ik dacht een veldmuisje. Murphy kreeg m niet te pakken en maar beter ook. We zijn geen koelbloedige moordenaars, weet je!
Aangezien Murphy en ik het beestje niet te pakken kregen dacht ik dat ik later maar nog eens moest kijken. Vaak hebben ze ondertussen de weg naar buiten wel gevonden.
Na Kiddie naar bed te hebben gedaan begon ik vol goede moed aan de selectie van de foto's van vandaag. Dit deed ik natuurlijk wel in de computerkamer en niet aan de eettafel in de keuken. Ben niet bang voor muizen, maar schrik wel als ze over mijn tenen heen lopen.
Na een half uurtje zie ik uit mijn ooghoek iets de computerkamer in schieten.
Het zag er bruin en klein uit.
Yep, een muis. En het klom in onze boekenkasten, achter de computertafel en ook omhoog.
Het beest was echt retesnel dus ik kreeg m gewoon niet te pakken. Toen Hubbie eindelijk thuiskwam hebben we hem gezamenlijk kunnen vangen in de prullenbak ( al sprong hij er ook nog een keertje uit) en is hij weer veilig in de tuin om als uilenvoer te kunnen dienen.
zondag 24 oktober 2010
NCIS LA
Heel af en toe gebeurd het. We kijken per ongeluk naar een waardeloze ( zijn ze dat niet altijd) spin-off van een succesvolle serie die al een paar jaar loopt. Deze serie vormt daarop geen uitzondering.
Toen ik een van de actrices zag kreeg ik een déjà-vu.
Die Pixar tekenfilm "the Incredibles"daar zat ze ook in. Als getekende versie, dat wel.
woensdag 20 oktober 2010
Body fit!
Mijn, zeer actieve, schoonzus traint spieren en uithoudingsvermogen van menig vrouwspersoon in deze Polder. Ze komt elke avond op bezoek in een ander dorp. En vanavond was dat het dorp waar mijn vader woonde toen hij dit leven vaarwel moest zeggen.
Op Broeder G's verjaardag ( haar Husband) afgelopen weekend had ik het erover dat ik die huppelende, zichzelf in het zweet werkende dames wel wilde fotograferen. Dat kwam goed uit want de site mist nog een aantal plaatjes, dus ik was van harte welkom.
Toen ik vanavond voorzichtig mijn hoofd om de deur van de plaatselijke gymzaal stak keken een boel afwachtende vrouwen mij aan. "Kom je kijken" was de vraag. "Hmm, zoiets" zei ik. Toen ik ineens een camera om mijn nek hing zag ik ze denken "oh my God". Maar na uitleg van schoonzus vonden ze het allemaal wel goed.
Een uur lang mocht ik het van dichtbij aanschouwen: vrouwen in soms erg vreemde houdingen die zichzelf door slavendrijfertje L. met plezier in het zweet werken.
Een ding weet ik zeker: ik houd het bij paardrijden en de Wii. Veel beter.
Op Broeder G's verjaardag ( haar Husband) afgelopen weekend had ik het erover dat ik die huppelende, zichzelf in het zweet werkende dames wel wilde fotograferen. Dat kwam goed uit want de site mist nog een aantal plaatjes, dus ik was van harte welkom.
Toen ik vanavond voorzichtig mijn hoofd om de deur van de plaatselijke gymzaal stak keken een boel afwachtende vrouwen mij aan. "Kom je kijken" was de vraag. "Hmm, zoiets" zei ik. Toen ik ineens een camera om mijn nek hing zag ik ze denken "oh my God". Maar na uitleg van schoonzus vonden ze het allemaal wel goed.
Een uur lang mocht ik het van dichtbij aanschouwen: vrouwen in soms erg vreemde houdingen die zichzelf door slavendrijfertje L. met plezier in het zweet werken.
Een ding weet ik zeker: ik houd het bij paardrijden en de Wii. Veel beter.
dinsdag 19 oktober 2010
Panic
Zo! Ik heb de trutschoenen met hakjes in de hoek gepleurd en mijn tenen weer de vrijheid gegeven.
De euforie van "ik heb gesolliciteerd op een leuke functie" is omgeslagen naar een lichte paniek.
Want de kans dat ik volgende week bij de laatsten hoor is dit keer niet gering.
Flexibele werktijden zijn geen probleem, want overal is een oplossing voor, maar geen vaste vrije dag. Oei dat is even slikken. Veel tijd voor mijn kleine meid is dan ook weer een stuk moeilijker.
De vrijheid die ik bijna een jaar heb ervaren ben ik dan kwijt.
En de studie, het vrijwilligerswerk en vooral mijn fotografie gaat dat dan nog lukken?
Het uurloon zit zelfs onder mijn uitkering. Mijn hemel waar ben ik aan begonnen!
De euforie van "ik heb gesolliciteerd op een leuke functie" is omgeslagen naar een lichte paniek.
Want de kans dat ik volgende week bij de laatsten hoor is dit keer niet gering.
Flexibele werktijden zijn geen probleem, want overal is een oplossing voor, maar geen vaste vrije dag. Oei dat is even slikken. Veel tijd voor mijn kleine meid is dan ook weer een stuk moeilijker.
De vrijheid die ik bijna een jaar heb ervaren ben ik dan kwijt.
En de studie, het vrijwilligerswerk en vooral mijn fotografie gaat dat dan nog lukken?
Het uurloon zit zelfs onder mijn uitkering. Mijn hemel waar ben ik aan begonnen!
zondag 17 oktober 2010
Stelletje #####
Dit weekend waren we druk. Op zaterdagochtend vroeg weg en laat weer terug.
Daarom pakte ik een uurtje geleden pas de post uit de brievenbus.
Dat geeft normaliter niet, maar er zat zo'n leuke UWV vlop bij.
En jawel (gedateerd vrijdag de 15de, bezorgd zaterdag de 16de) dat ik op afspraak moet komen bij mijn "werkcoach" op maandag de 18de om 10 uur!
Daar worden ook mijn rechten en plichten besproken. Die plichten zijn nu wel extra duidelijk, maar die rechten daar wil ik wel eens even met die gozert over babbelen.
Blijkbaar denken die lui dat ik niets anders heb te doen op een dag, want kans om de afspraak te verzetten heb ik zo niet.
Daarom pakte ik een uurtje geleden pas de post uit de brievenbus.
Dat geeft normaliter niet, maar er zat zo'n leuke UWV vlop bij.
En jawel (gedateerd vrijdag de 15de, bezorgd zaterdag de 16de) dat ik op afspraak moet komen bij mijn "werkcoach" op maandag de 18de om 10 uur!
Daar worden ook mijn rechten en plichten besproken. Die plichten zijn nu wel extra duidelijk, maar die rechten daar wil ik wel eens even met die gozert over babbelen.
Blijkbaar denken die lui dat ik niets anders heb te doen op een dag, want kans om de afspraak te verzetten heb ik zo niet.
vrijdag 8 oktober 2010
Beursdeej
Hubbie en ik hebben 8 dagen na elkander oud en nieuwviering.
Om familie en vrienden niet kort achter elkaar de gang naar Huize Zustertjen te laten maken bouwen we in het weekend tussen de verjaringen altijd een klein feestje.
Meestal blijven er een man of 15 eten en maak ik een pan snert en Chinese tomatensoep of i.d.
Maar omdat ik nu bij het gilde der uitkeringstrekkers behoor dacht ik dat ik eenieder ook wel op zelfgebakken taart kon trakteren.
Vriendin N. hielp me vandaag met een groot deel van de voorbereidingen.
Poolse koek, citroentaart, chocoladecake, appeltaart en spongecake, eiersalade, knoflookdip, snert, tomatensoep en morgen minicakejes ( made by Kiddie en vriendinnetje D.) in gifgroene, paarse, rode, oranje, blauwe kleuren maken het feest af.
Volgende week ben ik pas echt jarig, maar Hubbie vroeg of ik mijn kado nu al wilde hebben.
Mwoh, natuurlijk wil ik dat NU. Mijn grote wens is uitgekomen, want ik kreeg dit van hem:
Ik was helemaal sprakeloos. Wat een geweldige vent heb ik toch.
Dan is hij er bij mij wel bekaaid afgekomen.
Ik wil meteen aan het werk. Kan ik de visite nog afzeggen denken jullie?
woensdag 6 oktober 2010
Eerste Hulp Bij Onbenulligheden
Woensdag is de dag dat ik en Kiddie ( afzonderlijk van elkaar) paardrijles hebben.
Ikzelf ben een absolute beginner, al doe ik al bijna een jaar mee aan het gehobbel.
Sinds kort heb ik mijn les naar de ochtend verplaatst vanuit een overigens supergezellig meer ervaren ruiters zijnde vrijdagavondlaat- clubje naar een beginnersclub. En dat is toch een verademing.
In mijn les zit een oudere man ( ja zelfs ouder dan ik) die erg doof is en heel sympathiek.
Echter hij is , in mijn en andere ogen, veel te zacht om een paard/pony zijn wil op te leggen.
Paarden en ponies zijn niet altijd even blij met elkaar. Dus moet je ze nooit en te nimmer heel dicht bij elkaar laten komen. Sommige edele dieren gaan dan schoppen en/of bokken.
En ik kan je zeggen dat dat niet gezellig is.
Deze gepensioneerde man kan zijn paardje niet laten doen wat hij wil, dus dendert het dier gewoon de groep in.
Toen ik tegen hem zei dat ik van dat soort acties gewoon telkens een hartverzakking krijg zei hij glunderend: "dat geeft niet, ik heb EHBO".
Ikzelf ben een absolute beginner, al doe ik al bijna een jaar mee aan het gehobbel.
Sinds kort heb ik mijn les naar de ochtend verplaatst vanuit een overigens supergezellig meer ervaren ruiters zijnde vrijdagavondlaat- clubje naar een beginnersclub. En dat is toch een verademing.
In mijn les zit een oudere man ( ja zelfs ouder dan ik) die erg doof is en heel sympathiek.
Echter hij is , in mijn en andere ogen, veel te zacht om een paard/pony zijn wil op te leggen.
Paarden en ponies zijn niet altijd even blij met elkaar. Dus moet je ze nooit en te nimmer heel dicht bij elkaar laten komen. Sommige edele dieren gaan dan schoppen en/of bokken.
En ik kan je zeggen dat dat niet gezellig is.
Deze gepensioneerde man kan zijn paardje niet laten doen wat hij wil, dus dendert het dier gewoon de groep in.
Toen ik tegen hem zei dat ik van dat soort acties gewoon telkens een hartverzakking krijg zei hij glunderend: "dat geeft niet, ik heb EHBO".
woensdag 29 september 2010
Over smaak
Vandaag haalde ik D.- tje op. Ze is de vriendin van mijn neef(je).
Ze had net een tandartsbehandeling achter de rug en de verdoving was nog in "laat maar lekker kwijlen" modus dus moest ze de eerste uurtjes eerst even bijkomen.
We hadden de avond gereserveerd voor een party met allerlei plastic voorwerpen . Voelen, kijken en proberen was het devies. Maar om zo min mogelijk afwas op het aanrecht te hebben besloten we om makkelijk en snel te eten, dus de snackboer!
D-tje had weer alle controle over de mond en kaakspieren dus ze bestelde ook haar favoriet: een broodje kaassouflé met pindasaus en dat bewaard ze voor het allerlaatst.
Maar goed ook want na de eerste frikandel speciaal zegt ze plotseling:
"deze is niet lekker, het smaakt naar vlees".
Gelukkig kon ze de smaak nog "wegspoelen"met iets "lekkers".
Ze had net een tandartsbehandeling achter de rug en de verdoving was nog in "laat maar lekker kwijlen" modus dus moest ze de eerste uurtjes eerst even bijkomen.
We hadden de avond gereserveerd voor een party met allerlei plastic voorwerpen . Voelen, kijken en proberen was het devies. Maar om zo min mogelijk afwas op het aanrecht te hebben besloten we om makkelijk en snel te eten, dus de snackboer!
D-tje had weer alle controle over de mond en kaakspieren dus ze bestelde ook haar favoriet: een broodje kaassouflé met pindasaus en dat bewaard ze voor het allerlaatst.
Maar goed ook want na de eerste frikandel speciaal zegt ze plotseling:
"deze is niet lekker, het smaakt naar vlees".
Gelukkig kon ze de smaak nog "wegspoelen"met iets "lekkers".
maandag 27 september 2010
The less i see him.....
Manlief werkt de hele godganse week lekker hard, 5 hele dagen en 's avonds ook nog een beetje, en ik fröbel wat rond. Mijn dagen zijn gevuld met het helpen van anderen, vergaderen, kind heen en weer brengen naar de manege en/of verzorgpony, zelf paardrijden, fotograferen, koken en een klein beetje huishouden. O en leren, laten we dat vooral niet vergeten.
Ik probeer te regelen dat Hubbie daar niets of in ieder geval weinig van merkt zodat we een paar avonden en het weekend samen kunnen doorbrengen. Maar telkens is er wel weer iets wat roet in het eten gooit. Een leuke wedstrijd of open huis ( paarden natuurlijk)
Ik probeer te regelen dat Hubbie daar niets of in ieder geval weinig van merkt zodat we een paar avonden en het weekend samen kunnen doorbrengen. Maar telkens is er wel weer iets wat roet in het eten gooit. Een leuke wedstrijd of open huis ( paarden natuurlijk)
of een promotiestand van mijn nieuwe baas ( vrijwilligerswerk, dus levert alleen maar voldoening op en geen euries) slokt menig avond en weekend op.
Nu denk ik wel dat het sneu is voor Hubbie, maar is dat eigenlijk wel zo.
Voor hetzelfde geld is hij blij met de rust. Geeft te denken...
woensdag 22 september 2010
De jeugd is de toekomst
Vanmiddag stonden ze rijen dik bij de supermarkt. De schooljeugd, die niet en masse naar binnen mag, wachtend op hun beurt om een zak chips/snoep/croissantjes te kopen voor de verstandige dagelijkse lunch.
Opeens gooit een meisje van een jaar of 15 ( zo jong nog) na het opsteken van haar laatste sigaret ( jawel) het lege pakje doelbewust op de grond. Want het is wel 4 stappen zijwaarts voor ze bij de prullenbak is. Dus tja, heel logisch toch!
Ik kon het niet laten. Ik naderde toch van achteren dus ze had het niet door.
Ik tik haar op haar linkerschouder en fluister in haar oor"wil je dat straks even in de vuilnisbak gooien?" Bedankt! Geschrokken draait ze zich om en zegt snel "ja".
Daarna liepen we rechts de hele groep voorbij de supermarkt in ( want moeder en kind mogen wel meteen naar binnen).
Toen we er weer uitkwamen stond ze al vooraan in de rij en ik zeg, omdat ze het echt had opgeruimd, vriendelijk tegen haar: "nog bedankt hoor". Ze glimlachte vriendelijk terug. Kijk zo kan het ook.
Opeens gooit een meisje van een jaar of 15 ( zo jong nog) na het opsteken van haar laatste sigaret ( jawel) het lege pakje doelbewust op de grond. Want het is wel 4 stappen zijwaarts voor ze bij de prullenbak is. Dus tja, heel logisch toch!
Ik kon het niet laten. Ik naderde toch van achteren dus ze had het niet door.
Ik tik haar op haar linkerschouder en fluister in haar oor"wil je dat straks even in de vuilnisbak gooien?" Bedankt! Geschrokken draait ze zich om en zegt snel "ja".
Daarna liepen we rechts de hele groep voorbij de supermarkt in ( want moeder en kind mogen wel meteen naar binnen).
Toen we er weer uitkwamen stond ze al vooraan in de rij en ik zeg, omdat ze het echt had opgeruimd, vriendelijk tegen haar: "nog bedankt hoor". Ze glimlachte vriendelijk terug. Kijk zo kan het ook.
zaterdag 18 september 2010
KAPOT
Na een gewone, drukke week ( wie heeft gezegd dat werkloze moeders het lekker makkelijk hebben ) kwam het weekend. Dat betekend doorgaans toch enigszins uitslapen, niets hoeven en alles mogen ( nou ja alles, ik weet wel een paar dingen op te noemen die ik wil maar zeker niet mag..) .
Vandaag stonden Kiddie en ik lekker op tijd op ( 6:15 ging de wekker) en dat terwijl ik de nacht ervoor pas om 01:30 het kussen omarmde.
We gingen, samen met vriendin D. en N., kijken bij een concours ( zie Picture This)waar de eigenaresse van verzorgpony S. zou meedoen. Haar eerste optreden was al lekker vroeg.
Na kou, regen en blubber te hebben getrotseerd gingen we rond 13:30 op pad voor verse appels en peren. Het was immers de Landelijke Zelfplukdag! Na een ommelandse reis door de Polder ( waarom sluiten ze toch alle toegangswegen tegelijk af, stelletje halve zolen) hebben we met elkaar een dikke 70 kilo geplukt en met moeite in mijn bolide gehesen.
Tegen 4 uur waren we compleet uitgeput.
En dan moeten Kiddie en vriendin D. morgen zelf ook nog een wedstrijd rijden.
En wie zijn het haasje om daarin bij te staan? Jawel vriendin N. en Zustertjen. Zucht.
Vandaag stonden Kiddie en ik lekker op tijd op ( 6:15 ging de wekker) en dat terwijl ik de nacht ervoor pas om 01:30 het kussen omarmde.
We gingen, samen met vriendin D. en N., kijken bij een concours ( zie Picture This)waar de eigenaresse van verzorgpony S. zou meedoen. Haar eerste optreden was al lekker vroeg.
Na kou, regen en blubber te hebben getrotseerd gingen we rond 13:30 op pad voor verse appels en peren. Het was immers de Landelijke Zelfplukdag! Na een ommelandse reis door de Polder ( waarom sluiten ze toch alle toegangswegen tegelijk af, stelletje halve zolen) hebben we met elkaar een dikke 70 kilo geplukt en met moeite in mijn bolide gehesen.
Tegen 4 uur waren we compleet uitgeput.
En dan moeten Kiddie en vriendin D. morgen zelf ook nog een wedstrijd rijden.
En wie zijn het haasje om daarin bij te staan? Jawel vriendin N. en Zustertjen. Zucht.
dinsdag 14 september 2010
Brand
Je weet het wel en toch doe je het.
Ze zien er zo leuk uit en komen uit de eigen tuin dus dan wil je wel een testje uitvoeren alvorens je ze in een gerechtje gooit.
Maar een hapje nemen en daarna met je vinger per ongeluk je neus aanraken is niet zo'n strak plan.
Godskolere zeg, wat fikt dat spul !
vrijdag 10 september 2010
Stoer
Vanmorgen ging ik naar haar toe, want ze ging het eindelijk doen.
Ik voelde de onrust al meteen. Heel irritant als je dat goed aanvoelt. De hele weg bezig om zgn grappig te zijn en dat spannende gevoel te laten wegvloeien.
Dat lukte wel redelijk. Ik vroeg nog of ze meteen tussen het publiek zou worden losgelaten.
Haar voorstel om als dat zou gebeuren er dan maar met haar mini de achtervolging in te zetten leek me een wel heel erg ingewikkelde manier om e.e.a. op de gevoelige plaat vast te leggen.
Bovendien is het autootje dan ook binnen no time in een total loss stadium.
Ze ging ervoor, hij zag dat het wel goed zat en ze mocht meteen de wereld in.
Stoer hoor.
Die rijdt binnenkort met een toevoeging op haar roze pasje rond.
Nee, de scheur zat al in haar broek en ja, ze doet volgende keer wel haar leren broek aan.
Ik voelde de onrust al meteen. Heel irritant als je dat goed aanvoelt. De hele weg bezig om zgn grappig te zijn en dat spannende gevoel te laten wegvloeien.
Dat lukte wel redelijk. Ik vroeg nog of ze meteen tussen het publiek zou worden losgelaten.
Haar voorstel om als dat zou gebeuren er dan maar met haar mini de achtervolging in te zetten leek me een wel heel erg ingewikkelde manier om e.e.a. op de gevoelige plaat vast te leggen.
Bovendien is het autootje dan ook binnen no time in een total loss stadium.
Ze ging ervoor, hij zag dat het wel goed zat en ze mocht meteen de wereld in.
Stoer hoor.
Die rijdt binnenkort met een toevoeging op haar roze pasje rond.
Nee, de scheur zat al in haar broek en ja, ze doet volgende keer wel haar leren broek aan.
vrijdag 3 september 2010
Toegift
Manlief werd in de vakantie gestoken. Aangezien ik altijd de pineut ben en onder de wondjes kom te zitten was ik erg verbaasd.
Maar goed, kan gebeuren nietwaar.
De dag dat het gebeurde wist Hubbie nog precies te vertellen want het was op de camping van Sedan op 19 augustus.
Wel handig om te weten aangezien zijn plekje pijn bleef doen en toen hij m vanavond liet zien zag ik dat er nu zo'n hele mooie cirkel omheen draait.
F...k zei ik dat is geen vlieg/mug maar een beet van een besmette teek.
En dat terwijl er geen struik in de buurt was.
Morgenochtend verwachten ze hem op de huisartsenpost. Hoop maar dat het allemaal goed komt.
Maar goed, kan gebeuren nietwaar.
De dag dat het gebeurde wist Hubbie nog precies te vertellen want het was op de camping van Sedan op 19 augustus.
Wel handig om te weten aangezien zijn plekje pijn bleef doen en toen hij m vanavond liet zien zag ik dat er nu zo'n hele mooie cirkel omheen draait.
F...k zei ik dat is geen vlieg/mug maar een beet van een besmette teek.
En dat terwijl er geen struik in de buurt was.
Morgenochtend verwachten ze hem op de huisartsenpost. Hoop maar dat het allemaal goed komt.
dinsdag 31 augustus 2010
Kreun!
Vroeger, toen ik nog in mijn eentje de zorg had over mijn veestapel, drukte ik af en toe een abcesje uit en zorgde dat de kat weer rap opknapte. Tegenwoordig race ik naar de dierenarts.
Dus toen onze "oude" zwarte kat na de vakantie last bleek te hebben van een groeiend voetje ging ik maar even bij de dierendokter langs.
Ze had gelukkig geen koorts, maar wel een abces, dacht de jonge ( helaas vrouwelijke) arts. Ik was daar ook al van overtuigd. Vandaag moest ik met haar terugkomen en jawel de poot is nog immer XXXXL te noemen. De andere, overigens ook vrouwelijke maar oudere, dierenarts dacht dat er meer aan de hand kon zijn en wilde een foto maken. Maar dan moest poeslief even blijven zodat er tussendoor een röntgenstraal kon worden afgebogen richting mijn niets vermoedende huisgenote.
Vanmiddag opgehaald en wat blijkt: een abces. Dat wist ik dus al.
En wat heeft dit alles, behalve een weer opknappende kat, opgeleverd?
3 ritjes van 50 km per keer met de benzineauto
2 spuiten
2 antibioticakuren en de opdracht de wond open en schoon te houden
bevestiging dat ik niet meteen naar de dokter hoef te gaan
en een rekening van 131,33 euro. Ik krijg wat hartverzakkingen de laatste tijd zeg!
Dus toen onze "oude" zwarte kat na de vakantie last bleek te hebben van een groeiend voetje ging ik maar even bij de dierendokter langs.
Ze had gelukkig geen koorts, maar wel een abces, dacht de jonge ( helaas vrouwelijke) arts. Ik was daar ook al van overtuigd. Vandaag moest ik met haar terugkomen en jawel de poot is nog immer XXXXL te noemen. De andere, overigens ook vrouwelijke maar oudere, dierenarts dacht dat er meer aan de hand kon zijn en wilde een foto maken. Maar dan moest poeslief even blijven zodat er tussendoor een röntgenstraal kon worden afgebogen richting mijn niets vermoedende huisgenote.
Vanmiddag opgehaald en wat blijkt: een abces. Dat wist ik dus al.
En wat heeft dit alles, behalve een weer opknappende kat, opgeleverd?
3 ritjes van 50 km per keer met de benzineauto
2 spuiten
2 antibioticakuren en de opdracht de wond open en schoon te houden
bevestiging dat ik niet meteen naar de dokter hoef te gaan
en een rekening van 131,33 euro. Ik krijg wat hartverzakkingen de laatste tijd zeg!
Waar is tie dan?
Zit je dagen achter elkaar te denken: als het nu eens niet regent ( die dag komt ooit) zal ik de kweepeer eens snoeien.
En jawel Blondie had gelijk: de zon is er vandaag.
Maar die snoeischaar, waar is die dan gebleven?
We hebben er zelfs 2 maar waar o waar?
Niet in de lades in de hal of tussen de klusspullen van Hubbie, zelfs niet in de schuur of de kattenvoerbakjesla ( ja die hebben wij, iets op tegen?).
Overigens is het nooit goed om op dit soort plekjes iets te zoeken want dan komt de realiteit hard binnen: er moet nodig wat worden gedeclutterd. Volgende projectje dan maar. Kunnen we ook weer eens wat vinden.
Uiteindelijk vind ik er eentje in de la met haarborstels. Heel logisch toch?
En jawel Blondie had gelijk: de zon is er vandaag.
Maar die snoeischaar, waar is die dan gebleven?
We hebben er zelfs 2 maar waar o waar?
Niet in de lades in de hal of tussen de klusspullen van Hubbie, zelfs niet in de schuur of de kattenvoerbakjesla ( ja die hebben wij, iets op tegen?).
Overigens is het nooit goed om op dit soort plekjes iets te zoeken want dan komt de realiteit hard binnen: er moet nodig wat worden gedeclutterd. Volgende projectje dan maar. Kunnen we ook weer eens wat vinden.
Uiteindelijk vind ik er eentje in de la met haarborstels. Heel logisch toch?
maandag 30 augustus 2010
Lekker
Ach en wat doe je zoal in een vrij weekend?
Uitslapen, op bezoek bij Guus Geluk en van hem onder de indruk raken, spontaan naar de film
en eindelijk begrijpen waarom Hubbie en Kiddie zo gek op de tekenfilmserie zijn, besluiten toch maar Chinees te halen en lekker een avondje onderuitgezakt in de luie stoel zitten, drie soorten jam inmaken, citroencake maken en brood bakken. Alleen dat laatste kan niet meer in de machine.
Laat ik nu de vorige keer de deeghaak te hebben weggegooid met het overgebleven kontje brood. Tja in de vullis duiken heeft geen nut meer. Alles weg, haak ook. Lekkerrr.
zaterdag 28 augustus 2010
Jump
Het is 00:02 als de telefoon gaat. Je hart staat stil, want wie belt er nog zo laat?
Nou, Mutti vraagt of er iemand haar aub van het naburige dorp naar huis wil brengen.
Tuurlijk doen we dat. Maar weten jullie wel hoe ontzettend lastig het is om in het donker straatnaambordjes in dat leuk bedachte hofjesdorp te lezen? Tsss.
Uiteindelijk vind ik haar op een stoep nog nakwekkend met haar zus en onderweg in de auto legt ze uit dat Smitsky haar heeft weggebracht en ze ervan uit was gegaan dat een van de heren haar wel terug zou brengen. Maar die hadden gedronken, net als zijzelf ( alsof ze nuchter zou kunnen autorijden).
Dat ze daarna Smitsky probeerde, zonder resultaat en dat ze het nummer van de taxi niet meer wist.
Ineens had ze bedacht dat wij er ook nog waren en zelfs vlakbij dus zo is het gekomen.
Ze had een heel leuke avond gehad, zei ze.
Daar ben ik blij om, daar heb ik wel een hartverzakking voor over.
Nou, Mutti vraagt of er iemand haar aub van het naburige dorp naar huis wil brengen.
Tuurlijk doen we dat. Maar weten jullie wel hoe ontzettend lastig het is om in het donker straatnaambordjes in dat leuk bedachte hofjesdorp te lezen? Tsss.
Uiteindelijk vind ik haar op een stoep nog nakwekkend met haar zus en onderweg in de auto legt ze uit dat Smitsky haar heeft weggebracht en ze ervan uit was gegaan dat een van de heren haar wel terug zou brengen. Maar die hadden gedronken, net als zijzelf ( alsof ze nuchter zou kunnen autorijden).
Dat ze daarna Smitsky probeerde, zonder resultaat en dat ze het nummer van de taxi niet meer wist.
Ineens had ze bedacht dat wij er ook nog waren en zelfs vlakbij dus zo is het gekomen.
Ze had een heel leuke avond gehad, zei ze.
Daar ben ik blij om, daar heb ik wel een hartverzakking voor over.
donderdag 26 augustus 2010
Money
Vanmiddag reed ik richting Mutti en stopte bij mijn brievenbus. Met die regen van tegenwoordig kun je je post beter veiligstellen en snel op de bijrijdersstoel deponeren.
Zo gezegd zo gedaan. Er zaten een paar spannende envelopjes bij, die ik toch maar even opende.
Mijn autoritje verliep hierna alleen maar goed door een gigantisch goed oplettende engel op mijn schouder ( of die van de anderen, het is maar hoe je het bekijkt).
Okee, die brommer had me niet rechts in moeten halen toen ik de bocht in ging.
En die oude van dagen op dat fietsje had ook niet strak achter mijn auto moeten rijden toen ik aan het inparkeren was.
Feit is wel dat ik wat ongeconcentreerd was nadat ik die ene brief had gelezen.
Ik heb nog nooit zo vaak zo veel belasting moeten terugbetalen als over 2009.
Daar hadden we nog een heel leuk Spanjereisje voor kunnen boeken....
Zo gezegd zo gedaan. Er zaten een paar spannende envelopjes bij, die ik toch maar even opende.
Mijn autoritje verliep hierna alleen maar goed door een gigantisch goed oplettende engel op mijn schouder ( of die van de anderen, het is maar hoe je het bekijkt).
Okee, die brommer had me niet rechts in moeten halen toen ik de bocht in ging.
En die oude van dagen op dat fietsje had ook niet strak achter mijn auto moeten rijden toen ik aan het inparkeren was.
Feit is wel dat ik wat ongeconcentreerd was nadat ik die ene brief had gelezen.
Ik heb nog nooit zo vaak zo veel belasting moeten terugbetalen als over 2009.
Daar hadden we nog een heel leuk Spanjereisje voor kunnen boeken....
Diep he
Soms heb je van die momenten dat je kind ineens met een vraag komt waar je moeilijk antwoord op kan geven. Want je weet het niet.
Zo vraagt ze " out of the blue":
Iedereen heeft een moeder, maar hoe is de eerste er dan gekomen?
Ik heb maar verteld dat er mensen geloven dat God de mens heeft gemaakt. Maar dat anderen meer geloven in de evolutie.
Het was weer stil. Als ze er genoeg over heeft nagedacht komt ze vast met een vervolg.
Ben benieuwd.
Zo vraagt ze " out of the blue":
Iedereen heeft een moeder, maar hoe is de eerste er dan gekomen?
Ik heb maar verteld dat er mensen geloven dat God de mens heeft gemaakt. Maar dat anderen meer geloven in de evolutie.
Het was weer stil. Als ze er genoeg over heeft nagedacht komt ze vast met een vervolg.
Ben benieuwd.
Foreigner
Gisteren mochten we alledrie naar de tandarts.
Nu heb ik geen angst voor de bekkentrekker, en Hubbie ook niet, maar bij Kiddie ligt dat toch anders.Het is tranen met tuiten huilen als ze de stoel in moet.
Door de vele fusies, overnames en samenwerkingsverbanden kon Kiddie ook niet echt een gevoel van vertrouwen krijgen. Was ze eindelijk gewend aan die man met dat rare accent kreeg ze weer en ander, met een nog vreemder accent en een heel vervelende uitstraling en hevig irritante assistente. We hadden al besloten een andere tandarts te zoeken, maar wie is goed met kinderen? Aangezien we daar nog niet uit waren sjokten we maar weer naar deze praktijk.
Onze afspraak stond om 8:40, maar we werden pas een half uur over tijd binnengeroepen. Ik had een afspraak gemaakt voor het hortsikken dus zat op de wip en ging, waarschijnlijk met een hevig ontstemde gelaatsuitdrukking, als eerste in de stoel. Tot mijn verrassing was de oude tandarts er en had hij prettige assistenten bij zich. De beste man bleek nog herstellende van een beroerte en kan nog niet dezelfde snelheid tentoonspreiden als voorheen. Voelde me natuurlijk meteen schuldig dat ik zo geïrriteerd had gedaan.
Maar Kiddie was een stuk stoerder ineens, want deze gek pratende tandarts, die kende ze al.
Later hoorde ik van Hubbie dat hij pas om 11:30 op zijn werk was. En Kiddie is weer een stuk sterker geworden. Nu maar hopen dat de beste man het vol kan blijven houden.
Nu heb ik geen angst voor de bekkentrekker, en Hubbie ook niet, maar bij Kiddie ligt dat toch anders.Het is tranen met tuiten huilen als ze de stoel in moet.
Door de vele fusies, overnames en samenwerkingsverbanden kon Kiddie ook niet echt een gevoel van vertrouwen krijgen. Was ze eindelijk gewend aan die man met dat rare accent kreeg ze weer en ander, met een nog vreemder accent en een heel vervelende uitstraling en hevig irritante assistente. We hadden al besloten een andere tandarts te zoeken, maar wie is goed met kinderen? Aangezien we daar nog niet uit waren sjokten we maar weer naar deze praktijk.
Onze afspraak stond om 8:40, maar we werden pas een half uur over tijd binnengeroepen. Ik had een afspraak gemaakt voor het hortsikken dus zat op de wip en ging, waarschijnlijk met een hevig ontstemde gelaatsuitdrukking, als eerste in de stoel. Tot mijn verrassing was de oude tandarts er en had hij prettige assistenten bij zich. De beste man bleek nog herstellende van een beroerte en kan nog niet dezelfde snelheid tentoonspreiden als voorheen. Voelde me natuurlijk meteen schuldig dat ik zo geïrriteerd had gedaan.
Maar Kiddie was een stuk stoerder ineens, want deze gek pratende tandarts, die kende ze al.
Later hoorde ik van Hubbie dat hij pas om 11:30 op zijn werk was. En Kiddie is weer een stuk sterker geworden. Nu maar hopen dat de beste man het vol kan blijven houden.
maandag 23 augustus 2010
Just like
Ik had vanmorgen een vreemd geluid in mijn auto. Het lag niet aan mijn gehoor want Kindlief hoorde het ook. Zelfs eerder dan ik moet ik toegeven. Ik ging, na droppen van Kindlief op school, een beetje testen wanneer dat geluid het ergste was. Ik kreeg al visioenen van wielen die voor me uit rolden en na de hulplijn (= Hubbie) te hebben geraadpleegd kreeg ik het antwoord wat ik al verwachtte "ga even langs de garage".
Tja, zat niet in mijn planning, maar wat moet dat moet en mijn studie en training van deze ochtend was toch al in het water gevallen.
De vriendelijke monteur stuurde even in mijn bolide en het valse ding reed natuurlijk als een zonnetje.
Gelukkig aan het einde van de proefrit kon ze de adem niet meer inhouden , liet ze de charade varen en kon ook hij het horen.
Hij ging op zoek en vond speling in de remblokjes, roest en een kiezel TUSSEN de remschijven. Ik heb vol interesse meegekeken, naar zijn vrijwillige uitleg geluisterd en kon nog net de neiging onderdrukken om te vragen of ik een keer foto's van hem mocht maken.
Na het opgeven van mijn adres vroeg ik 'm of hij de auto wel de garage wilde uitrijden zodat ik er makkelijk mee weg kon rijden. "Ik ben wel een vrouw hoor", zei ik nog.
Hij vond het wel vermakelijk.
En toen vroeg hij het. Ben jij... en woonde je vroeger ....
Dat klopte. Ik herkende hem totaal niet. Hij kwam vroeger bij ons thuis en ging met mijn vader om ( ze waren beiden scheidsrechter).
Ja zegt hij nog "ik zag het aan je ogen, die zijn hetzelfde als die van je moeder".
Dat is voor het eerst in mijn leven dat iemand zegt dat ik op haar lijk en dat vond ik wel heel leuk om te horen.
Tja, zat niet in mijn planning, maar wat moet dat moet en mijn studie en training van deze ochtend was toch al in het water gevallen.
De vriendelijke monteur stuurde even in mijn bolide en het valse ding reed natuurlijk als een zonnetje.
Gelukkig aan het einde van de proefrit kon ze de adem niet meer inhouden , liet ze de charade varen en kon ook hij het horen.
Hij ging op zoek en vond speling in de remblokjes, roest en een kiezel TUSSEN de remschijven. Ik heb vol interesse meegekeken, naar zijn vrijwillige uitleg geluisterd en kon nog net de neiging onderdrukken om te vragen of ik een keer foto's van hem mocht maken.
Na het opgeven van mijn adres vroeg ik 'm of hij de auto wel de garage wilde uitrijden zodat ik er makkelijk mee weg kon rijden. "Ik ben wel een vrouw hoor", zei ik nog.
Hij vond het wel vermakelijk.
En toen vroeg hij het. Ben jij... en woonde je vroeger ....
Dat klopte. Ik herkende hem totaal niet. Hij kwam vroeger bij ons thuis en ging met mijn vader om ( ze waren beiden scheidsrechter).
Ja zegt hij nog "ik zag het aan je ogen, die zijn hetzelfde als die van je moeder".
Dat is voor het eerst in mijn leven dat iemand zegt dat ik op haar lijk en dat vond ik wel heel leuk om te horen.
vrijdag 13 augustus 2010
Effe weg...
We zijn ff lekker een dag of 10 aan het vakantievieren.
Onze "belevenissen" zijn te volgen op
http://camperen-zustertjen.blogspot.com/ .
Alleen als jullie het leuk vinden hoor!
Onze "belevenissen" zijn te volgen op
http://camperen-zustertjen.blogspot.com/ .
Alleen als jullie het leuk vinden hoor!
woensdag 11 augustus 2010
Wraf
Het leek zo stoer. Ik zou vandaag netjes op de fiets naar "de Stad". Echter het PC-tje had vandaag weer een enorme aantrekkingskracht op het gebied van "boeren", stambomen en ander geneuzel. Dus om op tijd te zijn bij mijn liefste Mutti "moest"ik wel de auto nemen. En natuurlijk is het ook onhandig om met 36 blikken kattevoer op de fiets terug te gaan. Bij nader inzien is dat een betere smoes dan de eerdergenoemde.
Mutti had visite. Dat geeft niet als het maar leuke visite is. Mijn tante is helemaal okee, maar mijn oom met vriendin en hond is andere koek. Dat ik niet de enige ben die daar zo over denkt was snel duidelijk want Mutti trok achter hun rug om hele aparte gezichten naar mij. Als deze beste mensen nu eens hun voorgenomen bezoek zouden aankondigen dan kon ik wegblijven op het moment supreme, maar helaas ze komen altijd onverwacht. Mutti heeft daar een schijthekel aan, maar had het al verwacht omdat ze ruim een week ervoor jarig was geweest. En terwijl de meeste mensen op de dag zelf komen doen zij dat niet.
De eerste stap op Mutti's grondgebied betekende voor mij dat Oomliefs Yorkshire keffertje met de tanden naar mijn kuiten greep en bleef hangen in mijn broekspijp. Door de vocale buldertoon in mijn stem hield het beest zich even rustig om daarna te proberen Lola te pakken te nemen.
En als sluitstuk greep het kreng me weer toen ik het grondgebied ging verlaten. Ja, zegt mijn oom ook nog "je loopt te snel". "Nee, zei ik, je moet hem beter opvoeden".
Tot mijn verbazing gaf hij mij gelijk.
Mutti had visite. Dat geeft niet als het maar leuke visite is. Mijn tante is helemaal okee, maar mijn oom met vriendin en hond is andere koek. Dat ik niet de enige ben die daar zo over denkt was snel duidelijk want Mutti trok achter hun rug om hele aparte gezichten naar mij. Als deze beste mensen nu eens hun voorgenomen bezoek zouden aankondigen dan kon ik wegblijven op het moment supreme, maar helaas ze komen altijd onverwacht. Mutti heeft daar een schijthekel aan, maar had het al verwacht omdat ze ruim een week ervoor jarig was geweest. En terwijl de meeste mensen op de dag zelf komen doen zij dat niet.
De eerste stap op Mutti's grondgebied betekende voor mij dat Oomliefs Yorkshire keffertje met de tanden naar mijn kuiten greep en bleef hangen in mijn broekspijp. Door de vocale buldertoon in mijn stem hield het beest zich even rustig om daarna te proberen Lola te pakken te nemen.
En als sluitstuk greep het kreng me weer toen ik het grondgebied ging verlaten. Ja, zegt mijn oom ook nog "je loopt te snel". "Nee, zei ik, je moet hem beter opvoeden".
Tot mijn verbazing gaf hij mij gelijk.
maandag 9 augustus 2010
Spannend
Gisteren was Annie weer eens onhebbelijk. Allereerst gooit ze de aardlekschakelaar eruit als ik aan haar deurtje zit. Nu heb ik het niet zo op elektra, dus voorzichtigheid is geboden.
Na het omzetten van de schakelaar deed alles het weer. Maar toen ik nogmaals iets uit haar wilde halen begon ze vuur naar me te spuwen. En jawel even later: plop in de "stoppenkast".
Isse niet zuivere koffie. Die Annie heeft ons nog geen maand geleden al een paar honderd euries armer gemaakt en gaat ze er nu voor het gemak de brui aan geven?
Dacht het niet.. HUBBIE!
Na het omzetten van de schakelaar deed alles het weer. Maar toen ik nogmaals iets uit haar wilde halen begon ze vuur naar me te spuwen. En jawel even later: plop in de "stoppenkast".
Isse niet zuivere koffie. Die Annie heeft ons nog geen maand geleden al een paar honderd euries armer gemaakt en gaat ze er nu voor het gemak de brui aan geven?
Dacht het niet.. HUBBIE!
zaterdag 7 augustus 2010
Opladen
Vandaag is Zussie jarig. Ze viert het niet, maar heeft wel voor de zekerheid gebak gehaald. Daarom dachten we haar met onze aanwezigheid te verblijden. We doen al jaren niet meer aan kadootjes uitwisselen, maar we wilden onze geliefde, halvegare , stoere chick toch een keer verwennen. Ze pakte het uit en zette m meteen aan de oplader. Het kan trillen, maar is alleen voor uitwendig gebruik. Nu maar hopen dat ze er veel plezier aan beleefd.
We zijn niet lang gebleven, want het is, met aanwezige neefjes, niet gehoorapparaat dragende Mutti en immer sms-lezende jarige gewoon een langs elkaar heen lullen van jewelste.
Geeft niet, zijn we gewend.
Daarna nog even bekeken wat we op de zolder van Mutti moeten doen om deze te veranderen in een geschikte fotoshootplek.
Snel een hapje gegeten en de boel de boel gelaten voor de film. Ja als je geen oppas nodig hebt is zo'n uitstapje erg voor de hand liggend, maar altijd weer heerlijk om te doen.
We zijn niet lang gebleven, want het is, met aanwezige neefjes, niet gehoorapparaat dragende Mutti en immer sms-lezende jarige gewoon een langs elkaar heen lullen van jewelste.
Geeft niet, zijn we gewend.
Daarna nog even bekeken wat we op de zolder van Mutti moeten doen om deze te veranderen in een geschikte fotoshootplek.
Snel een hapje gegeten en de boel de boel gelaten voor de film. Ja als je geen oppas nodig hebt is zo'n uitstapje erg voor de hand liggend, maar altijd weer heerlijk om te doen.
vrijdag 6 augustus 2010
Heimwee?
Het is natuurlijk wel moeilijk. Voor het eerst een hele week weg van je vader en moeder.
Gezellig in een huisje met je vriendinnetje en haar ouders op een camping annex manege.
Kiezen of je op een Fjord of een Haflinger wilt rijden. Een beetje bang zijn dat je het niet gaat trekken zo alleen van huis af en dan de verzekering van je ouders krijgen dat als het niet gaat je zo weer opgehaald wordt. Maar dat je eigenlijk denkt dat je het niet durft te zeggen want dan kwets je iemand. Ja allemaal niet makkelijk.
Maar het zal me niet verbazen dat als paps en mams haar komen halen over een week ze denkt "nu al?".
Ik hoop het maar, al moet ik zeggen dat ik mijn kleine Kiddie nu al mis.
Het is zo leeg in huis. Zucht!
Gezellig in een huisje met je vriendinnetje en haar ouders op een camping annex manege.
Kiezen of je op een Fjord of een Haflinger wilt rijden. Een beetje bang zijn dat je het niet gaat trekken zo alleen van huis af en dan de verzekering van je ouders krijgen dat als het niet gaat je zo weer opgehaald wordt. Maar dat je eigenlijk denkt dat je het niet durft te zeggen want dan kwets je iemand. Ja allemaal niet makkelijk.
Maar het zal me niet verbazen dat als paps en mams haar komen halen over een week ze denkt "nu al?".
Ik hoop het maar, al moet ik zeggen dat ik mijn kleine Kiddie nu al mis.
Het is zo leeg in huis. Zucht!
donderdag 5 augustus 2010
Spierpijn
Zoals al eerder gezegd heeft Dochterlief met vriendinnetje D. een verzorgpony.
Vanwege de vakantie staat Kiddie er de afgelopen 2 weken "alleen" voor.
Minder gezellig, maar wel meer rijtijd dus dat is een mooie pleister op den wonde.
Vriendinnetje D. en haar moeder N. wilden graag dat Kiddie en ik eens langs zouden komen op de camping. Dan zouden ze/we een buitenrit kunnen maken.
Zo gezegd zo gedaan.
De twee meiden mochten van ons mee met de "pannenkoekenrit".
Vanwege de duur ( 4 uur in het zadel), de aard van de lunch ( pannenkoeken) en de kosten ( zeg ik lekker niet) besloten moeder N. en ik dat we niet mee zouden gaan.
Kiddie kreeg een actieve, niet zo snel van everzwijnen en herten schrikkende, pony mee genaamd Balou.
Het enige wat deze Fjord niet leuk vind is door een plas heen lopen.
Ahum, hebben jullie een beetje een voorstelling kunnen maken hoe het gesteld is met de bospaden in den lande sinds de stortbuien van de afgelopen dagen?
Juustem. Kiddie knikkerde in volle galop eraf ( pas in het 3 de uur rijden, dat wel) omdat Balou niet door een plas wilde lopen en ineens een vreemde beweging maakte.
Overigens denk ik dat Kiddie al erg moe was op dat moment en daardoor minder geconcentreerd, maar het feit ligt er. En zij dus ook. En de schade was beperkt tot haar trots.
Overigens denk ik dat Kiddie al erg moe was op dat moment en daardoor minder geconcentreerd, maar het feit ligt er. En zij dus ook. En de schade was beperkt tot haar trots.Maar toch was het een succes, al kon ze bijna de trap niet meer opkomen van de spierpijn. Ik heb haar maar onomwonden verteld dat het de volgende dag ALTIJD erger is. Maar of ze dat nog gehoord heeft voor haar hoofd het kussen raakte. Ik betwijfel het.
woensdag 4 augustus 2010
Biene wied
Vanavond hadden we in de polder de laatste van 3 draverijen van dit jaar. Ik kwam voor de tweede keer op zo'n evenement en verbaasde me erover hoeveel dezelfde gezichten je dan ziet. Maar ook mensen die je al een tijdje uit het oog bent verloren en waarbij je denkt "die ken ik ergens van, maar waarvan beats me". En dan kun je je weer de hele avond irriteren aan die naam die op het puntje van je tong ligt, maar gewoon niet naar buiten wil komen.
Totdat er nog iemand bij die persoon komt staan en je begrijpt dat het de moeder van je oude schoolvriendinnetje van 30 jaar terug is. Voelde me niet geroepen om mijn oude schoolkameraadje aan te spreken.
Ik had geen tijd en zin om te worden bijgepraat.
En aangezien ik altijd merk dat iedereen, zelfs die van de kleuterschool, me nog steeds herkennen had zij er blijkbaar ook geen zin in.
Kiddie had ook al bekenden gevonden, eigenlijk zij ons, dus we hadden het wel gezellig.
Opeens vraagt het jochie van 8 vol ongeloof aan zijn moeder: "doet dat niet enorm pijn dat die mannen zo met de benen wijd zitten".
Wij moesten er als vrouw smakelijk om lachen en vertelden hem `dat ook een man dat kan leren`.
Totdat er nog iemand bij die persoon komt staan en je begrijpt dat het de moeder van je oude schoolvriendinnetje van 30 jaar terug is. Voelde me niet geroepen om mijn oude schoolkameraadje aan te spreken.
Ik had geen tijd en zin om te worden bijgepraat.
En aangezien ik altijd merk dat iedereen, zelfs die van de kleuterschool, me nog steeds herkennen had zij er blijkbaar ook geen zin in.
Kiddie had ook al bekenden gevonden, eigenlijk zij ons, dus we hadden het wel gezellig.
Opeens vraagt het jochie van 8 vol ongeloof aan zijn moeder: "doet dat niet enorm pijn dat die mannen zo met de benen wijd zitten".
Wij moesten er als vrouw smakelijk om lachen en vertelden hem `dat ook een man dat kan leren`.
zondag 1 augustus 2010
Oplettend
Gisteren hadden we ( Kiddie en ik) een kadootjessafari ( voor oma/mutti) op het menu.
Achteloos vroeg ik Hubbie of hij ook zin had om mee te gaan. Nou dat wilde hij wel.
Bij het uitstappen bij de winkelstraat zegt hij "dat is lang geleden dat ik hier ben geweest".
Hmm, dat is een belangrijke uitspraak. Natuurlijk heeft hij wel een "occational "opdracht om de slager en/of bakker te bezoeken, maar echt door de winkelstraat darren en leuke dingetjes kopen doet hij niet meer. Want daar heb ik natuurlijk alle tijd voor, zegt men. Hij niet.
Ik besefte dat ik hem onbewust heb beroofd van een, toch wel zeer belangrijke, bezigheid.
Want het moet , zo rond oktober en later met de man met de Schimmel tussen zijn benen, wel zo zijn dat hij weet wat ik graag kado krijg. Alleen door onopmerkbaar te registreren wat ik mooi/leuk en handig vind kan hij me bij de feestelijke momenten tenminste verrassen. En dat heeft hij altijd nog gedaan.
Zijn opmerking deed me ook beseffen dat ik Hubbie misschien wel dingen uit handen neem die hij leuk vind om te doen, maar door mij laat regelen omdat hij nu eenmaal ook erg praktisch is ingesteld. Zou het huishouden daar ook bij horen? Denk het niet!
Achteloos vroeg ik Hubbie of hij ook zin had om mee te gaan. Nou dat wilde hij wel.
Bij het uitstappen bij de winkelstraat zegt hij "dat is lang geleden dat ik hier ben geweest".
Hmm, dat is een belangrijke uitspraak. Natuurlijk heeft hij wel een "occational "opdracht om de slager en/of bakker te bezoeken, maar echt door de winkelstraat darren en leuke dingetjes kopen doet hij niet meer. Want daar heb ik natuurlijk alle tijd voor, zegt men. Hij niet.
Ik besefte dat ik hem onbewust heb beroofd van een, toch wel zeer belangrijke, bezigheid.
Want het moet , zo rond oktober en later met de man met de Schimmel tussen zijn benen, wel zo zijn dat hij weet wat ik graag kado krijg. Alleen door onopmerkbaar te registreren wat ik mooi/leuk en handig vind kan hij me bij de feestelijke momenten tenminste verrassen. En dat heeft hij altijd nog gedaan.
Zijn opmerking deed me ook beseffen dat ik Hubbie misschien wel dingen uit handen neem die hij leuk vind om te doen, maar door mij laat regelen omdat hij nu eenmaal ook erg praktisch is ingesteld. Zou het huishouden daar ook bij horen? Denk het niet!
donderdag 29 juli 2010
Zoohoo!
Vandaag ging ik met Kiddie en Sunseekers naar de dierentuin.
Nu weet ik weer waar ik Airmiles voor spaar.
De route is geen probleem, maar wel wat onwennig. En natuurlijk hebben we samen 2 Tommies, maar allebei niet meenemen hoor. Nee wij vinden het wel. En inderdaad zonder hulp van digitale Tom en met hulp van Bijrijder Tina meteen goed gereden. Ik reed wel meteen de verkeerde parkeerplaats op, dacht dat ik een bus was, maar dat mag de pret niet drukken.
Toen we vernamen dat er een gratis pendelbus beschikbaar is waren we verheugd. Navraag leerde ons dat het alleen voor invaliden is.
"Het is aan u "zegt de overrijpe dame achter het loket.
"Doe maar" beslis ik snel en neem me voor om een heel overtuigende "limp" te laten zien ( de kloof in mijn hak is er eentje van wereldformaat dus moet niet moeilijk zijn). Zo gezegd, zo gedaan en zo werden we gedrieën, luxe en gratis naar de hoofdingang gereden.
Voor de vorm nog een paar honderd meter de kreupelheid volgehouden en snel de vlindertuin ingerend vanwege de eerste stortbui van de dag.
We hebben kris kras de dierentuin doorgelopen om de buien te ontlopen. We hebben veel gezien, maar ook een heleboel gemist. Volgens mij was er nl een gigabassin met veel water en veel vinachtigen. Die doen we een andere keer. Wat we wel gezien hebben: olifanten, vlinders, zeeleeuwen,
giraffes, zebra's, neushoorns, nijlpaarden, 
katachtigen ,
stokstaartjes,
prairiehonden en veel, heeeeeeel veel bavianen ( Sunseekers favoriet), waaronder een aantal jonkies en de kale, 14 jarige Kees (die er nog is dankzij de tolerantie van clanhoofd Zorro). 
Ja en voor je het weet is er weer een heerlijke dag voorbij.
Nu weet ik weer waar ik Airmiles voor spaar.
De route is geen probleem, maar wel wat onwennig. En natuurlijk hebben we samen 2 Tommies, maar allebei niet meenemen hoor. Nee wij vinden het wel. En inderdaad zonder hulp van digitale Tom en met hulp van Bijrijder Tina meteen goed gereden. Ik reed wel meteen de verkeerde parkeerplaats op, dacht dat ik een bus was, maar dat mag de pret niet drukken.
Toen we vernamen dat er een gratis pendelbus beschikbaar is waren we verheugd. Navraag leerde ons dat het alleen voor invaliden is.
"Het is aan u "zegt de overrijpe dame achter het loket.
"Doe maar" beslis ik snel en neem me voor om een heel overtuigende "limp" te laten zien ( de kloof in mijn hak is er eentje van wereldformaat dus moet niet moeilijk zijn). Zo gezegd, zo gedaan en zo werden we gedrieën, luxe en gratis naar de hoofdingang gereden.
Voor de vorm nog een paar honderd meter de kreupelheid volgehouden en snel de vlindertuin ingerend vanwege de eerste stortbui van de dag.
We hebben kris kras de dierentuin doorgelopen om de buien te ontlopen. We hebben veel gezien, maar ook een heleboel gemist. Volgens mij was er nl een gigabassin met veel water en veel vinachtigen. Die doen we een andere keer. Wat we wel gezien hebben: olifanten, vlinders, zeeleeuwen,
giraffes, zebra's, neushoorns, nijlpaarden, katachtigen ,stokstaartjes,prairiehonden en veel, heeeeeeel veel bavianen ( Sunseekers favoriet), waaronder een aantal jonkies en de kale, 14 jarige Kees (die er nog is dankzij de tolerantie van clanhoofd Zorro). Ja en voor je het weet is er weer een heerlijke dag voorbij.
woensdag 28 juli 2010
On the job
En dan is eindelijk de dag aangebroken dat we een poging gaan wagen om het prille stel op de gevoelige plaat vast te leggen. De hulptroepen in de vorm van Smitsky, Lola en Kiddie gingen mee voor ideetjes, een goede wandeling en om een paraplu in de aanslag te houden.
Het licht vanmorgen hield niet over, dus het was wat gokken en met "the fingers crossed"plaatjes schieten.
Als blijkt dat de hoofdpersonen vanmorgen geen ontbijt genuttigd hebben gaan we voor de lunch richting Huize Zustertjen alwaar mannelijk hoofdpersoon een ieder een overheerlijk eitje klaarbakt. Eigenlijk wilde ik nog wel even verder plaatjes schieten, maar het jonge spul was moe. Het moet toch niet gekker worden. Hun leeftijd is bij elkaar opgeteld nog lager dan de mijne!
Oef dat is wel een heftige onthulling. Moet er even van bijkomen.
vrijdag 23 juli 2010
Hieperdepiep
Technisch gesproken is het al vrijdag , maar stel het is nog donderdag de 22ste juli.
Dan zijn wij, Hubbie en ik, precies 16 jaar geleden in het huwelijk getreden. Het was een memorabele dag. Niet alleen omdat we daarvan foto's hebben, maar ook omdat geen enkele gast het is vergeten dat het die dag 36 graden warm was. Zo'n klef, plakkerig, zweterig, walgelijk warme dag als het de laatste tijd ook regelmatig is. Ik herinner me nog het enorme aantal pakken/zakken rijst dat over ons werd uitgestrooid toen we het gemeentehuis uitkwamen. Dat bleef zo lekker plakken en stroomde langzaam met de zweetriviertjes op mijn rug mee richting onderbroek zodat ik telkens als ik naar de wc ging de korrels hoorde vallen in de pot.
Ik bedenk me dat er toen 3 hoogzwangeren bij waren en dat er ondertussen sowieso al 3 naasten zijn ontvallen.
Ondanks het zeer warme weer hadden we een vreselijk leuk feest en moesten we daarna op last van de buren ( ze waren ons nog niet ontginde voortuintje van 36 x 10 meter en de berg gratis tegels aan de weg behoorlijk zat) met een kruiwagen ( ja daar moest ik in) over een profisorisch pad naar de voordeur rijden.
Daarna te moe zijn om het huwelijk te consumeren en als een blok in slaap vallen hoorde er ook bij.
Meestal zijn we ten tijde van de jaarlijkse viering in een leuk buitenland en vieren we het met een etentje en soms zelfs met een presentje.
Dit jaar zijn we dus thuis. Geeft niet, maar omdat ik geen idee had wat te kopen kocht ik zelfs niets.
Gelukkig bood Sunseekers aan om Kiddie op te vangen en zijn we bij Eindeloos ( Ribeye niet nemen) wezen eten en hebben we een filmpje gepakt ( Inception= goede film).
En dat terwijl ik 's middags al naar Shrek in 3 D was geweest met Kiddie.
Man, man wat kan een werkeloze het toch druk hebben. Maarre; op naar de volgende 16!
Dan zijn wij, Hubbie en ik, precies 16 jaar geleden in het huwelijk getreden. Het was een memorabele dag. Niet alleen omdat we daarvan foto's hebben, maar ook omdat geen enkele gast het is vergeten dat het die dag 36 graden warm was. Zo'n klef, plakkerig, zweterig, walgelijk warme dag als het de laatste tijd ook regelmatig is. Ik herinner me nog het enorme aantal pakken/zakken rijst dat over ons werd uitgestrooid toen we het gemeentehuis uitkwamen. Dat bleef zo lekker plakken en stroomde langzaam met de zweetriviertjes op mijn rug mee richting onderbroek zodat ik telkens als ik naar de wc ging de korrels hoorde vallen in de pot.
Ik bedenk me dat er toen 3 hoogzwangeren bij waren en dat er ondertussen sowieso al 3 naasten zijn ontvallen.
Ondanks het zeer warme weer hadden we een vreselijk leuk feest en moesten we daarna op last van de buren ( ze waren ons nog niet ontginde voortuintje van 36 x 10 meter en de berg gratis tegels aan de weg behoorlijk zat) met een kruiwagen ( ja daar moest ik in) over een profisorisch pad naar de voordeur rijden.
Daarna te moe zijn om het huwelijk te consumeren en als een blok in slaap vallen hoorde er ook bij.
Meestal zijn we ten tijde van de jaarlijkse viering in een leuk buitenland en vieren we het met een etentje en soms zelfs met een presentje.
Dit jaar zijn we dus thuis. Geeft niet, maar omdat ik geen idee had wat te kopen kocht ik zelfs niets.
Gelukkig bood Sunseekers aan om Kiddie op te vangen en zijn we bij Eindeloos ( Ribeye niet nemen) wezen eten en hebben we een filmpje gepakt ( Inception= goede film).
En dat terwijl ik 's middags al naar Shrek in 3 D was geweest met Kiddie.
Man, man wat kan een werkeloze het toch druk hebben. Maarre; op naar de volgende 16!
woensdag 21 juli 2010
Horseshit
Ja, ja het was weer zo'n dagje.
Dochterlief met verzorgpony, 
daarna voor het eerst op een paard ( spannend!) 
en ook nog even de drafbaan bezocht.
daarna voor het eerst op een paard ( spannend!) en ook nog even de drafbaan bezocht.
Morgen even tijd voor wat andere zaken! dinsdag 20 juli 2010
Antirimpel
Vandaag zou ik Kiddie afleveren bij Sunseekers voor een middagje knutselen aan 3D kaarten.
Aangezien ik nog wat belangrijke klussen had laten liggen vorige week wilde ik dat toch eerst geregeld hebben. Kiddie had er natuurlijk zin in dus ik probeerde snel mijn belasting te betalen ( lang leve Internet bankieren), de krant op te zeggen en een boze mail te sturen naar een vrij Nederlands tijdschrift dat ons ongevraagd wordt opgestuurd en steevast in folie in de papierbak beland. Want als we geen tijd kunnen vinden om de krant te lezen dan kun je wel begrijpen dat zo'n , moeilijk leesbaar, opinieblad al helemaal niet bovenaan onze leeslijst staat. Ik wil wel doen alsof ik intelligent ben en zo'n blad uitgepakt op de tafel leggen, maar daar prikt vriend of vijand natuurlijk meteen doorheen.
Uiteindelijk stapten we in de auto om naar het 9 km verderopgelegen dorp te gaan.
Mooi niet, mijn 3 jaar oude zwarte bolide wil niet van de handrem. Als je denkt dat dit alleen gebeurd tijdens de vrieskou: mooi niet. Meestal krijg ik m wel los, maar dit keer was het na een kwartier gasgeven nog niet gelukt.
Dan maar de fiets gepakt. Is ook wel weer goed voor een mens, behalve als je dat doet op het heetst van de dag. Zoals wij deden.
Ik moet zeggen dat de reis voorspoedig ging en Kiddie het goed kon bijbenen.
Nadat ik haar had afgeleverd ging ik even naar Mutti. En zo kwamen we spontaan te praten over haar verjaardag. Wat wil je voor kadootje dan, vraag ik. Geen bloemen, want die zijn na 2 weken dood ( duurt dat bij haar zo lang?), wel parfum ( iets van Givenchy) en make- up zoals poeder ( huh, dat heeft ze nog nooit gebruikt) en vooral wil ze graag antirimpelcrème.
Ik was stomverbaasd en toen ik zei dat dat op haar 76 ste echt niet meer ging helpen moest ze toch wel lachen.
Aangezien ik nog wat belangrijke klussen had laten liggen vorige week wilde ik dat toch eerst geregeld hebben. Kiddie had er natuurlijk zin in dus ik probeerde snel mijn belasting te betalen ( lang leve Internet bankieren), de krant op te zeggen en een boze mail te sturen naar een vrij Nederlands tijdschrift dat ons ongevraagd wordt opgestuurd en steevast in folie in de papierbak beland. Want als we geen tijd kunnen vinden om de krant te lezen dan kun je wel begrijpen dat zo'n , moeilijk leesbaar, opinieblad al helemaal niet bovenaan onze leeslijst staat. Ik wil wel doen alsof ik intelligent ben en zo'n blad uitgepakt op de tafel leggen, maar daar prikt vriend of vijand natuurlijk meteen doorheen.
Uiteindelijk stapten we in de auto om naar het 9 km verderopgelegen dorp te gaan.
Mooi niet, mijn 3 jaar oude zwarte bolide wil niet van de handrem. Als je denkt dat dit alleen gebeurd tijdens de vrieskou: mooi niet. Meestal krijg ik m wel los, maar dit keer was het na een kwartier gasgeven nog niet gelukt.
Dan maar de fiets gepakt. Is ook wel weer goed voor een mens, behalve als je dat doet op het heetst van de dag. Zoals wij deden.
Ik moet zeggen dat de reis voorspoedig ging en Kiddie het goed kon bijbenen.
Nadat ik haar had afgeleverd ging ik even naar Mutti. En zo kwamen we spontaan te praten over haar verjaardag. Wat wil je voor kadootje dan, vraag ik. Geen bloemen, want die zijn na 2 weken dood ( duurt dat bij haar zo lang?), wel parfum ( iets van Givenchy) en make- up zoals poeder ( huh, dat heeft ze nog nooit gebruikt) en vooral wil ze graag antirimpelcrème.
Ik was stomverbaasd en toen ik zei dat dat op haar 76 ste echt niet meer ging helpen moest ze toch wel lachen.
maandag 19 juli 2010
Texel
Afgelopen weekend gingen we op familiebezoek naar Texel. Als iemand een mooi nieuw huis heeft in te wijden dan willen wij natuurlijk niet ontbreken.
Aangezien hun oprit tegenwoordig van zo´n grootte is dat onze 6,5 meter lange camper er met gemak kan staan namen we het aanbod aan om daar na het feestje te crashen. Laat dat nu net het juiste woord zijn. Ongelofelijk hoe slecht ik tegen nachtbraken kan . Al ben ik een avondmens, de nachten zijn er om te slapen ( grotendeels dan) is mijn bescheiden mening. De zondag ben ik doorgekomen, maar niet van harte ( en ik was zeker niet hartelijk naar mijn omgeving). Hubbie daarentegen was redelijk fris en fruitig terwijl hij pas 2,5 uur NA mij de camper in kwam vallen. Even ter informatie: we hebben geen alcohol genuttigd, maar de rest had dat wel. Tjonge, wat zijn ze dan moeilijk te verstaan zeg op dat eiland.
Omdat we er voor een echt "even weggevoel" nog een dagje achteraan hadden geknoopt bedacht ik dat een tochtje op de Waddenzee met een garnalenvisser wel leuk moest zijn.
Op de boot nog even ons ongebruikte brood weggegeven, maar Kiddie kan nog niet zo heel ver gooien zodat Hubbie even voor de zekerheid wegdook.
Het was weer lekker om even weg te zijn.
Aangezien hun oprit tegenwoordig van zo´n grootte is dat onze 6,5 meter lange camper er met gemak kan staan namen we het aanbod aan om daar na het feestje te crashen. Laat dat nu net het juiste woord zijn. Ongelofelijk hoe slecht ik tegen nachtbraken kan . Al ben ik een avondmens, de nachten zijn er om te slapen ( grotendeels dan) is mijn bescheiden mening. De zondag ben ik doorgekomen, maar niet van harte ( en ik was zeker niet hartelijk naar mijn omgeving). Hubbie daarentegen was redelijk fris en fruitig terwijl hij pas 2,5 uur NA mij de camper in kwam vallen. Even ter informatie: we hebben geen alcohol genuttigd, maar de rest had dat wel. Tjonge, wat zijn ze dan moeilijk te verstaan zeg op dat eiland.
Omdat we er voor een echt "even weggevoel" nog een dagje achteraan hadden geknoopt bedacht ik dat een tochtje op de Waddenzee met een garnalenvisser wel leuk moest zijn.
En dat klopt. Dat is erg leuk.
Daarna lekker uitgebreid gegeten aan het strand en toen weer terug naar huis.
Op de boot nog even ons ongebruikte brood weggegeven, maar Kiddie kan nog niet zo heel ver gooien zodat Hubbie even voor de zekerheid wegdook. Het was weer lekker om even weg te zijn.
dinsdag 13 juli 2010
Jammerrrrr
Hier had een leuk en heftig blogje kunnen staan, maar ik kreeg geen accoord van Smitsky om het te plaatsen.
vrijdag 9 juli 2010
2-0
Jawel, het is "ze" gelukt.
Nu moet ik op zoek naar een nieuw hoofddeksel.
De mijne heeft de klap niet overleefd. Maar ach, mijn hoofd lijkt nog intact.
Inderdaad, ik heb zandgehapt.
Paard- Zustertjen : 2-0
Nu moet ik op zoek naar een nieuw hoofddeksel.
De mijne heeft de klap niet overleefd. Maar ach, mijn hoofd lijkt nog intact.
Inderdaad, ik heb zandgehapt.
Paard- Zustertjen : 2-0
woensdag 7 juli 2010
Energy
Alsof ik ben gestoken door een wesp dacht mijn lijf gisteren na mijn blogje: ik zal eens het e-peil op orde brengen.
Want jawel, gisteravond ( de avonden zijn altijd al mijn meest wakkere uren) voelde ik me steeds fitter en minder traag.
Daarom heb ik de avond nog druk fotograferend doorgebracht alvorens aan te schuiven bij De Match.
Toen ik vanochtend mijn inhaalpaardrijles had werd ik helemaal happy.
Ik mocht op Bing en het ging super.
Eindelijk het gevoel dat ik de besturing volledig in de hand had.
Zelfs de galop ging GE-WEL-DIG .
Daarna nog uitstappen in het bos en Zustertjen was weer een tevreden mens.
Toen ik mijn cap afzette werd dat ietwat getemperd door de natte massa op mijn hoofd dat haar heet, maar ach je moet wat te zeuren overhouden.
Nadat ik de rest van de middag op de manege heb gehangen omdat Kiddie ook les had heb ik haar bij VriendinnetjeD( die met zwembad) achtergelaten.
Overigens toen ik zag hoe VriendinnetjeD. op Bolino door de bak scheurde moest ik wel even achter mijn oren krabben. Is dat nu het paard waar ik zo'n moeite mee heb om het mijn zin te laten doen?
Thuisgekomen heb ik na een broodnodige, zweetverwijderende en opfrissende douche heerlijk ge relaxed met een zwijmelromannetje.
Nou, wat wil een mens nog meer? Dit gevoel vasthouden misschien?
Want jawel, gisteravond ( de avonden zijn altijd al mijn meest wakkere uren) voelde ik me steeds fitter en minder traag.
Daarom heb ik de avond nog druk fotograferend doorgebracht alvorens aan te schuiven bij De Match.
Toen ik vanochtend mijn inhaalpaardrijles had werd ik helemaal happy.
Ik mocht op Bing en het ging super.
Eindelijk het gevoel dat ik de besturing volledig in de hand had.
Zelfs de galop ging GE-WEL-DIG .
Daarna nog uitstappen in het bos en Zustertjen was weer een tevreden mens.
Toen ik mijn cap afzette werd dat ietwat getemperd door de natte massa op mijn hoofd dat haar heet, maar ach je moet wat te zeuren overhouden.
Nadat ik de rest van de middag op de manege heb gehangen omdat Kiddie ook les had heb ik haar bij VriendinnetjeD( die met zwembad) achtergelaten.
Overigens toen ik zag hoe VriendinnetjeD. op Bolino door de bak scheurde moest ik wel even achter mijn oren krabben. Is dat nu het paard waar ik zo'n moeite mee heb om het mijn zin te laten doen?
Thuisgekomen heb ik na een broodnodige, zweetverwijderende en opfrissende douche heerlijk ge relaxed met een zwijmelromannetje.Nou, wat wil een mens nog meer? Dit gevoel vasthouden misschien?
dinsdag 6 juli 2010
Jetlag
Ik heb het zo naar mijn zin gehad en zou zo weer meegaan als ik werd gevraagd.
Maar die jetlag dat is toch naatje hoor. Ik wist dat je daar een paar dagen last van kon hebben, maar we zijn al ruim 10 dagen terug, en ik ben nog steeds niet terug op oud energieniveau.
Toegegeven het is ook erg warm geweest de laatste week, maar dat was het in NY ook en zoals ik me nu voel, voel ik me pas sinds terugkeer op Hollandse bodem .
Nu heb ik ook altijd verrekte veel last van het instellen van de zomer- en wintertijd dus ik ben bang dat mijn lijf gewoon extreem ontregeld is.
Ik kon het niet nalaten om eens te kijken wat de symptomen eigenlijk zijn en ik moet zeggen dat ik blij ben dat ik dit vantevoren niet wist.
Maar die jetlag dat is toch naatje hoor. Ik wist dat je daar een paar dagen last van kon hebben, maar we zijn al ruim 10 dagen terug, en ik ben nog steeds niet terug op oud energieniveau.
Toegegeven het is ook erg warm geweest de laatste week, maar dat was het in NY ook en zoals ik me nu voel, voel ik me pas sinds terugkeer op Hollandse bodem .
Nu heb ik ook altijd verrekte veel last van het instellen van de zomer- en wintertijd dus ik ben bang dat mijn lijf gewoon extreem ontregeld is.
Ik kon het niet nalaten om eens te kijken wat de symptomen eigenlijk zijn en ik moet zeggen dat ik blij ben dat ik dit vantevoren niet wist.
Jetlag ,Symptomen:
Een jetlag kun je herkennen aan verschillende symptomen. Het belangrijkste symptoom is extreme vermoeidheid ( bingo), dit kan zelfs zo erg zijn dat je er ziek van wordt ( nee toch). Daarnaast kan je last hebben van verschillende lichamelijke en psychische klachten zoals
Rusteloosheid ( ja)
Totaal geen honger ( mocht ik willen)
Uitgedroogd gevoel ( droge strot)
Verwardheid (niet meer dan anders)
Verminderde spiercoördinatie ( daarom liet ik alles vallen)
Prikkelbaarheid ( dus toch niet de tijd van de maand)
Lichte depressie ( oef)
Maagklachten ( Smitsky, let op!)
Spijsverteringsproblemen ( niets nieuws aan)
Hoofdpijn
Slapeloosheid
Vermindere afweer tegen ziekten
Geheugenverlies ( huh, watte)
Misselijkheid
Overmatig zweten ( tja met dit weer)
Concentratieproblemen ( bingo 2)
Verminderde alertheid
Geïrriteerdheid ( lijk wel Jekyll en Hyde)
Hartritmestoornissen ( komt zelden voor)
Nu maar hopen dat ik eind van de week, als de volgende 30 graden dagen er aankomen , weer op normaal e-niveau kan presteren.
Op fietse
Vandaag was er een schoolreisje naar het waterrijke moerasgebied `de Wieden`. Leek me heel erg leuk en leerzaam voor Kiddie. En dat ik als begeleider mee mocht was ook aangenaam.
Maar.... gezien kiddies en mijn overgevoeligheid voor de kleine, gemene steker die mug heet hebben we aangegeven dat ze niet mee mocht. Dus nu zitten we lekker met z´n tweetjes thuis en vraagt ze voor de 5 de keer wanneer we gaan fietsen naar de winkel. Dat ik al 4 keer heb aangegeven wat ze kan verwachten schijnt niet door te dringen. Zucht, ik zal dit luie lijf eens aanzwengelen en wat gaan doen.
Wellicht dat zo´n fietstochtje wat energie opwekt.
Maar.... gezien kiddies en mijn overgevoeligheid voor de kleine, gemene steker die mug heet hebben we aangegeven dat ze niet mee mocht. Dus nu zitten we lekker met z´n tweetjes thuis en vraagt ze voor de 5 de keer wanneer we gaan fietsen naar de winkel. Dat ik al 4 keer heb aangegeven wat ze kan verwachten schijnt niet door te dringen. Zucht, ik zal dit luie lijf eens aanzwengelen en wat gaan doen.
Wellicht dat zo´n fietstochtje wat energie opwekt.
Prrrrrrrrrrrrrrrrrik
Afgelopen weekend hadden we het jaarlijkse kampeerfestijn met de vrienden.
Altijd gezellig en veel te kort dus toen we dit jaar de vrijdag- en zondagmiddag erbij konden pakken werd aan een behoefte voldaan.
Aangezien vrijdagmiddag "ons team" tegen de "Brassies" moest namen we een extra TV mee. De flatscreen breedbeeld was wat lastig dus kozen we voor het oude draagbare, nog uit Hubbies legertijd stammende, exemplaar.
Op de camping was de schaduw ver te zoeken, dus al turend hebben we het wonder zien geschieden. Daarna nog even de andere wedstrijd bekeken en na het opzetten van
een paar tentjes konden we lekker nagenieten met een hapje, drankje en gesprekje voor de tent/caravan/camper. Verkeerd gedacht.
We werden aangevallen door een horde muggen. Ondanks de DEET konden de krengen toch nog onbeschermde delen vinden om te prikken. Dan maar naar binnen en op tijd slapen. Dat viel tegen met die warmte, maar is redelijk gelukt. Bij de meesten althans. Vriend A. heeft wat moeite met ademen de laatste tijd en kon ook in de tent de slaap niet vatten.
Ik kan me zijn vermoeidheid van een gemiste nacht goed voorstellen.
Zaterdag pakten we de fiets voor een tochtje door het mooie landschap en maakten de fout om naar een vogeluitkijkhut toe te lopen. Mijn hemel wat een creepy insecten zitten daar verscholen, R. had een killerV op zijn rug getatoeëerd na dit korte wandelingetje.
Altijd gezellig en veel te kort dus toen we dit jaar de vrijdag- en zondagmiddag erbij konden pakken werd aan een behoefte voldaan.
Aangezien vrijdagmiddag "ons team" tegen de "Brassies" moest namen we een extra TV mee. De flatscreen breedbeeld was wat lastig dus kozen we voor het oude draagbare, nog uit Hubbies legertijd stammende, exemplaar.
Op de camping was de schaduw ver te zoeken, dus al turend hebben we het wonder zien geschieden. Daarna nog even de andere wedstrijd bekeken en na het opzetten van
een paar tentjes konden we lekker nagenieten met een hapje, drankje en gesprekje voor de tent/caravan/camper. Verkeerd gedacht.We werden aangevallen door een horde muggen. Ondanks de DEET konden de krengen toch nog onbeschermde delen vinden om te prikken. Dan maar naar binnen en op tijd slapen. Dat viel tegen met die warmte, maar is redelijk gelukt. Bij de meesten althans. Vriend A. heeft wat moeite met ademen de laatste tijd en kon ook in de tent de slaap niet vatten.
Ik kan me zijn vermoeidheid van een gemiste nacht goed voorstellen.
Zaterdag pakten we de fiets voor een tochtje door het mooie landschap en maakten de fout om naar een vogeluitkijkhut toe te lopen. Mijn hemel wat een creepy insecten zitten daar verscholen, R. had een killerV op zijn rug getatoeëerd na dit korte wandelingetje.
Snel maar weer op de fiets gestapt en een mooie route gereden.
Na het halen van de broodnodige BBQ ingrediënten begon het te regenen. Daarna was het even rustig op het muggenfront.
Maar zodra de schemer inviel kwamen ze terug en, door de kleding heen, bezorgden ze me weer een heel scala aan oneffenheden. Hubbie stopte bij 30 met tellen van de schade op mijn, bedekte, dijbeen. Kiddie kreeg er gelukkig niet zoveel meer bij, maar elke prik resulteert bij haar in een rode, dikke opgezette schijf van 10 cm breed. Ook zij heeft een overgevoeligheid voor muggensteken. 
We hebben een leuk weekend gehad maar die muggen hebben de pret wel wat gedrukt.
woensdag 30 juni 2010
DEET
Gisteren had ik het geluk mee te mogen als begeleider bij Kiddies schoolreisje. We hebben ons prima vermaakt maar werden lekgeprikt door bovenaards grote zwarte muggen van het bos.
Kindlief heeft , helaas, mijn overmatige charismatische uitstraling ten opzichte van vliegende steekinsecten geërft. Gisteren leek het nog mee te vallen, maar vanochtend werden de gigantische rode bulten op haar armen, benen en rug zichtbaar. Ze heeft zelfs een enkel die 10 % ( echt gemeten ) dikker is vanwege een "bloodsucking insect".
Ondanks deze ongemakken kon ze toch nog haar rijschoenen aan (lang leve elastiek) en heeft ze heerlijk kunnen rijden in het bos (jawel) tijdens de les. Daarna gingen we naar haar verzorgpony en de dame waagde er een paar sprongetjes aan. 
Volgende week hebben ze weer een uitje, waar ik bij mag vergezellen. Alleen dan naar een waterrijk gebied hier in de buurt. Dat wordt een slachtveld. Waar heb ik de DEET gelaten!!!!!!!!!!!!
zondag 27 juni 2010
Shopping
Iets later dan de dag ervoor zijn we op pad gegaan met de Metro richting Central Park en de Applestore. Ik had van Smitsky al een milde vorm van verdoving, verpakt in een klein wit pilletje, gekregen en deze begon zowaar te werken dus konden we op pad om een Ipad te scoren.
Nadat we weer rap klotsende oksels hebben ontvangen gaan we even zitten voor een pafke en dat geeft natuurlijk weer wat tijd om wat mensen te fotograferen. Van Hollanders in een net pak tot kraamhouders met een weerspannige parasol.
Na wat gezoek en overstappen vonden we de winkel. Ook ik ben gecharmeerd van de Ipad. Helaas was het onding niet op voorraad, dus Smitsky zag dit hebbeding aan haar neus voorbijgaan. Ikzelf ging daarna even een speelgoedwinkel in en kwam, na een "wo bist du"-sms van Smitsky, met een paar leuke paardenreplica's voor Kiddie weer naar buiten.
In een opwelling stapten we in een rijtuig en zagen we een stuk van Central Park. Toen Smitsky opperde dat de daar uitgestalde fotoshoot, met laptop en zonnescherm, een BBQ was twijfelde ik er even aan of ze wel rijp is voor een Ipad.
Daarna besloten we om maar de rest van de dag te proberen om nog wat kadootjes te scoren
voor de thuisblijvers en onszelf. Bij Macy's nog wat Levi's voor Hubbie aangeschaft en de avond afgesloten met een etentje in een goed restaurant. The New York Strip (biefstuk) was goddelijk, de rosé trouwens ook. 
De avond en volgende ochtend nog besteed aan kadootjeshunting en natuurlijk plaatjes schieten.
Deze trip smaakt naar meer en ik ben ondertussen al aan het lobbyen geslagen om over een paar jaar eens met het gezin te camperen door the USA.
Ben benieuwd.
Nadat we weer rap klotsende oksels hebben ontvangen gaan we even zitten voor een pafke en dat geeft natuurlijk weer wat tijd om wat mensen te fotograferen. Van Hollanders in een net pak tot kraamhouders met een weerspannige parasol.
Na wat gezoek en overstappen vonden we de winkel. Ook ik ben gecharmeerd van de Ipad. Helaas was het onding niet op voorraad, dus Smitsky zag dit hebbeding aan haar neus voorbijgaan. Ikzelf ging daarna even een speelgoedwinkel in en kwam, na een "wo bist du"-sms van Smitsky, met een paar leuke paardenreplica's voor Kiddie weer naar buiten.In een opwelling stapten we in een rijtuig en zagen we een stuk van Central Park. Toen Smitsky opperde dat de daar uitgestalde fotoshoot, met laptop en zonnescherm, een BBQ was twijfelde ik er even aan of ze wel rijp is voor een Ipad.
Daarna besloten we om maar de rest van de dag te proberen om nog wat kadootjes te scoren
voor de thuisblijvers en onszelf. Bij Macy's nog wat Levi's voor Hubbie aangeschaft en de avond afgesloten met een etentje in een goed restaurant. The New York Strip (biefstuk) was goddelijk, de rosé trouwens ook. De avond en volgende ochtend nog besteed aan kadootjeshunting en natuurlijk plaatjes schieten. Deze trip smaakt naar meer en ik ben ondertussen al aan het lobbyen geslagen om over een paar jaar eens met het gezin te camperen door the USA.Ben benieuwd.
zaterdag 26 juni 2010
The Rock
En toen suisden we 68 verdiepingen omhoog om daarna nog 2 verdiepingen te beklimmen voor dit uitzicht over New York.
Helaas was het niet erg helder, maar het is gewoonweg genieten met zo'n uitzicht.
Mijn tas ( ?!?!?!?!?!) verried, volgens de andere toeristen, dat ik de beste keus was om voor hen van hen een foto te maken met hun eigen toestel.
En laat Smitsky daar nu foto's van hebben gemaakt. Zo zie ik mezelf ook eens in action.
Ondertussen waren we al ruim 14 uur op pad en besloten we naar het hotel te gaan. Als het meezit kunnen we dan de volgende dag nog de Applestore, de kathedraal, Central Park en de Brooklyn Bridge bekijken. Al weten we eigenlijk wel dat dat wellicht een volgende keer moet gebeuren. Net als Soho, Little Italy en al het andere moois wat New York nog heeft te bieden.
De stad heeft ons veroverd.
vrijdag 25 juni 2010
Transport
Toen we in New York aankwamen sloeg de warmte ons al in het gezicht. Nadat we ruim 8 uur met opgetrokken benen zwetend in een vliegtuig gepropt gezeten hebben kan dat extra laagje zweet dat zich meteen op je huid afzet er ook nog wel bij.
Na het Bordercontrol incident waren we er behoorlijk klaar mee, dus besloten we een taxi te nemen naar het hotel. Lekker in de airco, Smitsky mocht zelfs roken, dus een goede zet.
Een taxi is niet het goedkoopste en snelste vervoermiddel dus we besloten ook nog een Metrocard aan te schaffen. Erg makkelijk, als de metro net zo simpel en duidelijk werd " bewegwijzerd"als in Londen, Parijs en Amsterdam. 
Maar je begrijpt het al dat is dus NIET zo.
Maar je begrijpt het al dat is dus NIET zo.En als de bovengrondse temperatuur al 30 graden is en in de Metrotunnels nog een paar graadjes hoger dan wordt je daar op zijn zachts gezegd niet übervrolijk van.
Daarom namen we toch maar liever de benenwagen,
de Hop on Hop off bus of het rijtuig. En natuurlijk net als elke New Yorker doet: gewoon oversteken ook al staat het licht niet op groen.
de Hop on Hop off bus of het rijtuig. En natuurlijk net als elke New Yorker doet: gewoon oversteken ook al staat het licht niet op groen.
Abonneren op:
Posts (Atom)