Eens in de zoveel tijd eten we bij een collega thuis. Het diner is altijd in een thema, door de gastvrouw bedacht, en iedereen krijgt van de organisatrice een opdracht mee wat we moeten koken.
Na Italie en Engeland was nu Mexico aan de beurt.
Eerst had ik guacomole, maar een andere collega wilde het graag maken dus stortte ik me op de tortilla's. Lekker makkelijk, echter hoe krijg je rauw, gemarineerd kippevlees veilig mee als het buiten 28 graden is en je 35 km verderop moet zijn. We hebben wel van die leuke koelelementen maar volgens mij moet je die niet pas 5 minuten vantevoren in de vriezer douwen dus dat werd niets.
Zo maf met mij, ik ben een echte planner maar als ik niets hoef dan laat ik echt alles maar gaan. Easy men!!!!
Toen bedacht ik: de airco!!! Lekker blazen onder bij de voetjes en het tasje met de bederfelijke waar op de grond voor de stoel.
Slim toch? 
Na het geweldige nieuwbouwhuis te hebben bewonderd begonnen we aan het heerlijke eten, waar bonen en knoflook toch wel een hele grote hoofdrol in speelden.
Op de weg terug naar huis, dit keer zonder ongeplande toeristische route, begon ik af en toe al lichtelijk op te stijgen van mijn zetel.
Och arme hubbie al hou ik het vanachteren stil dan is het mijn knoflookmeur wel die hem de das omdoet.
3 opmerkingen:
van achteren stil !!!!!!!!!!!!!!! ja, maar dat betekent niet dat het systeem stilligt, jou een beetje kennende zal het niet alleen de knoflookgeur zijn geweest die hubbie heeft moeten trotseren.
Kus T+J
Klopt!!!!
HiHihhihihihih
Gelukkig hield je je gisteren nog decent. Ondanks dat ik vlak naast je stond met de afwas, heb ik geeeen garlic geroken.
Een reactie posten