Ronja de roversdochter

Vandaag met gezinnetje naar het theater geweest. Eens niet naar een cabaretje voor paps en mams, nee nu met dochter naar Het laagland met Ronja, de roversdochter.
Want we willen natuurlijk dat ze ook dit soort vermaak leert waarderen.

Het was geweldig. Ik heb in tijden niet zo genoten. En hubbie ook. Anderhalf uur vermaak dat geen enkel moment verveelde. Het was duidelijk dat deze toneelgroep zelf ook enorm genoot.

En het is nog wel voor kinderen vanaf 7 jaar. Nou we vonden het alledrie super.

Dus, als je de kans krijgt: GAAN.

Zoete viooltjes

Tja kerst is weer gedaan.

We hebben weer gedronken uit ons mooiste kristal en tin, gegeten met het oudste zilver en van schoonmoeders porselein.

Het gekke is dat toen we de Bone China verkregen (geen leuk moment want dat was na het heengaan van mijn kleurrijke schoonmoeder) vond ik het op zijn zachts gezegd niet zo mooi.

Ik zat nog in mijn strakke (niet qua lijf vrees ik) periode en hield en hou niet van tierelantijnen.

Het maffe is dat ik wel erg gek ben en was op oude dingen. Dus echt strak is dat vaak niet te noemen. Waarschijnlijk was ik nog te veel bezig wat "in" was i.p.v. zoals het eigenlijk hoort: wat raakt je. Hubbie heeft me menig antiekmarkt laten zien en mijn kijk op veel dingen doen wijzigen. Voor de komst van kindlief was dit een grote hobby van ons. Hierdoor hebben we gaandeweg veel mooie dingen aangeschaft en altijd om 1 reden: het voelde goed.

Ook nieuw kristal en tin vond zijn weg naar ons huis. Ik vertel maar niet aan het bezoek hoeveel een glas kost want dan durven ze er niet meer uit te drinken. Maar zeg nu zelf, het spul is er om te gebruiken en niet alleen om mooi te zijn op een plankie.Toch?

Ik kan me nog leuke ritjes in Ierland herinneren,op zoek naar de kristalfabriek en er dan achter komen dat je naar de verkeerde plaats rijdt. Of die keer met je vrienden, die het allemaal niet zo boeiend vinden als jezelf, maar zich toch opofferen om met je mee te gaan naar die ene tinfabriek in Ierland. Of dat kustplaatsje in Engeland waar je dat mooie tinnen setje scoorde.

Heerlijke herinneringen die het allemaal nog mooier maken dan het al is.

Misschien moeten we komende zomer maar weer eens op zoek.

Met het voornoemde porselein kwam ook een grote kast mee naar ons adres.

Zo eentje met glas in lood. Thuh!

Door de jaren heen bleek menig bezoeker enorm gecharmeerd van de kast.

En toegegeven, het is een mooi ding.

Doordat het porseleinen servies niet compleet was op het tijdstip van verkrijging en schoonzuslief enorm graag de gebaksbordjes wilde hebben stond er al heel wat jaren een incompleet servies in de kast. En er waren geen onderdelen meer te koop omdat de fabriek het na zovele jaren niet meer maakte. En geloof me het is minimaal 20 jaar gemaakt!!

Tijdens een van de kerstdagen opperde het bezoek of we Marktplaats al eens geprobeerd hadden.

Wat stom zeg, nooit bij stil gestaan. Want inmiddels vind ik het servies niet meer zo lelijk.

Hubbie was een paar daagjes vrij en heeft intussen ons servies zodanig weten aan te vullen dat we straks 9 mensen tegelijk aan de High Tea kunnen hebben.

Ik ben alleen wel blij dat hij me enigszins in het ongewisse laat over de kosten die daarvoor zijn gemaakt.

Maar zoals we altijd zeggen: als het je de prijs niet waard is moet je het niet kopen en anders moet je niet zeuren.

Kerstavond 2007

De balans van werken op de dag voor kerstmis:
megadruk maar omdat je je daar op instelt geeft dat allemaal niets.
Lekker gezellig met elkaar de schouders eronder zetten.
Ik wilde dat ik het hele jaar door er zo relaxed onder kon zijn als vandaag.

Tevens ook weer mijn portie gehad van vreugde en leed van alledag. Want dat gaat gewoon door. Iemand die afgelopen vrijdag haar lief heeft begraven en erover denkt om dan toch maar dat rijbewijs te gaan halen, wat niet nodig was volgens nu heengegane partner. Want hij was er toch. Tja nu niet meer.
En gek genoeg vond ik haar verhaal behalve droevig toch ook getuigen van een levenslust waar je alleen maar respect voor kan opbrengen. Ook vandaag gehoord hoe het met de mevrouw is die me zoveel geheimen heeft verteld over haar ooit zo liefhebbende reeds heengegane echtgenoot. Zij is psychisch weer op de goede weg en kwam monter mij goede dagen wensen. Ik moet zeggen dat vandaag meerdere mensen me hebben geraakt en ik blijkbaar ook anderen want er waren klanten bij die me eens stevig beetpakten met de allerbeste wensen. Heerlijk toch als je bedenkt dat al deze mensen zo'n verschillende achtergrond hebben en we elkaar toch zoveel goeds toewensen.

Prachtig . De echte kerstgedachte. En kerst moet nog beginnen.

Gaaaaaaap

Dit model was allesbehalve grumpy,maar vond het openen van de ogen wel een hele opgave.

Je zou er slaap van krijgen.

I rest my case

Okee, de kleine meid zit achter in de auto en ziet in het voorbijsnellende landschap een aantal.naar verwachting, mannen lopen met een hond en gekleed in het groen.

En hoe noemt ze die mensen spontaan?

Moordenaars !

roept ze verontwaardigd en begint ook nog te huilen vanwege die arme konijntjes.

Al kan ik me er ook niet in vinden in deze praktijken heb ik geprobeerd e.e.a. te nuanceren
en heb ik maar niets gezegd over dat ze dit nu doen omdat ze graag iets wilds op tafel willen hebben met kerst.

Zal het gevoel maar niet aanwakkeren.

Steeple chase

De laatste dagen voor kerst zijn vaak druk in de supermarkt. Dat weet je en als je het enigszins kan regelen zorg je dat je de boodschappen op tijd in huis hebt.Dat heb ik ook gedaan, maar natuurlijk kan je moeilijk verse artikelen een week vantevoren in huis halen. Of je moet van bedorven voedsel houden.

Ik heb ooit eens een item op tv gezien over een man die vlees liet bederven en daarvan leefde. Hij was daardoor van een vreselijke dodelijke ziekte genezen. Echter hij raadde het af om daar zomaar mee te beginnen. Ik heb dit nooit vergeten , want het was heel smerig om te zien.

Maar goed wij houden van vers. Ik zag de sjaggie bui al hangen, want ik heb de schurft aan drukke supermarkten. Wachten in de rij vind ik helemaal niet erg, maar dat tegen elkaar opbotsen en zigzaggen door de winkel om vooral de uitpakkers niet onder uit te halen met je kar is mij te gortig. Daarom heb ik hubbie gevraagd om mee te gaan. Hij vindt altijd een parkeerplekje dichtbij de winkels en die paar extra handen zijn handig voor het inpakken.

Zo gezegd zo gedaan. Rond 9 uur vanochtend liepen wij al de bakker, slager en kaaswinkel af. Daarna naar Appie.

Kolere wat is dat druk en de dag begon pas. Bij de kassa was nog geen noemenswaardige rij maar in de winkel was het een steeple chase zonder paarden. Maar goed ook want dan was de ramp helemaal niet meer te overzien geweest.

Tussendoor liepen meisjes en jongens allerlei lekkers uit te delen, van croissantjes, rucola met tapenade tot kerstkransjes kreeg je toegestopt. Lekker, dat wel.

Bij de uitgang werd ik op een onbewaakt moment aangesproken door een dame in een dwangbuis. Heb haar nog geholpen te krabben vanwege jeuk op een ,als je in een dwangbuis zit, moeilijk bereikbaar plekje: haar gezicht. Ze was van het streekvervoer en deed of ze van streek was. Ja, ja, je moet er maar op komen.

Uiteindelijk hebben we het heelhuids gehaald en hoeft hubbie maandag alleen nog even een paar, vergeten, schapjens te doen.

Om bij te komen zijn we lekker gaan wandelen en hebben we foto's gemaakt in jawel ZWART WIT en KLEUR.

Eins zwei drei

Om de daad bij het woord te voegen.



Hier een foto van ons drietjes.



En dat zonder zelfontspanner.

Miauw

Wij hebben een paar jaar geleden een nieuwe fotocamara aangeschaft. Al jaren ben ik verzot op fotograferen en hubbie is dat ook. Gek genoeg namen we zelden de tijd om met de camara op pad te gaan om mooie plaatjes te schieten. Heel veel jaar geleden, in een tijdperk dat hubbie nog niet in mijn leven was heb ik nog een cursus gedaan met zelf ontwikkelen en zo.
Jarenlang heb ik mijn geweldige spiegelreflex van Pentax gekoesterd. Nix automatisch instellen. Alles zelf doen, dat is gewoon het allermooiste. Nadeel echter dat je zo lang moet wachten op het resultaat van je inzet. Toen de digitale camaraatjes hun opwachting maakten moest ik er nix van hebben. Het kon gewoon niet op tegen het ouderwetse analoge kunstwerk wat je telkens weer componeert met in mijn geval de trouwe Pentax.

Manlief had hetzelfde gevoel bij zijn Olympus. tot deze het tot tweemaal toe begaf.

Die keer tijdens onze vakantie naar Ierland was op zijn zachts gezegd vervelend.We hadden besloten om voor het eerst nu eens niet 2 redelijk zware spiegelreflexcamara's mee te nemen, maar dat 1 genoeg moest zijn. Er is niets ergers dan tijdens het aanschouwen van een zeehond op een bootje naar een eilandje te merken dat je camara kaduuk is. Maar na aanschaf van een heel goedkoop apparaatje hebben we de rest van de vakantie toch nog wat gevoelige plaatjes kunnen maken. Al was de waterhond gevlogen. Maar van posterkwaliteit kan je natuurlijk niet spreken. Bij de tweede burn out van het apparaat moesten we een keuze maken.Een digitale spiegelreflex is het geworden.

We hebben geen moment spijt gehad.

Ik ben nu helemaal om. Mijn trouwe Pentax komt nooit meer uit de tas en de Eos des te vaker. Heerlijk zoals je nu je resultaat al kan zien zodat je nog kan bijsturen en gewoon nog een foto kan maken. En nog een en nog een en nog een. Tot je de ,voor jou, perfecte foto hebt gemaakt.Geweldig.

Het ding kan heel veel. Gek genoeg gebruikte ik deze mogelijkheden toen ik allenig met zussie op urlaub was. In Parijs kwam de zwart wit foto aan de beurt en in Limburg de zelfontspanner.

En pas geleden besefte ik dat ik dat verder nooit gebruik. Dom dom dom.

Vanaf nu zullen hubbie, dochterlief en ik eindelijk eens SAMEN op de foto komen. En zwart wit?

Okee ik moet nog wat oefenen, maar Toffee is het haasje!

At your service?

Voor de grap een mailtje naar chefken gestuurd in antwoord op een vacature dichtbij huis.

Tot mijn verbazing vond deze dat het wel wat voor mij was.

Okee, niet bewust over nagedacht. Het kan natuurlijk geen kwaad om dat alsnog te doen.

Natuurlijk moet ik dan wel mijn grote steun en toeverlaat, buiten hubbie, om raad vragen.

Ze heeft in het verleden hetzelfde jobjen vervuld, met veel plezier.

Tijdens het open bruggetje op de avondrit naar huis( waar overigens een nutcake de rij ging inhalen, zeker een sloaperd, want hij moest weer de hele rij terug, tja bruggie was open)

even een vraagje aan haar gesteld.

Hieronder een deel van deze SMS sessie:

'Dat is leuk werk en je bent niet meer verantwoordelijk voor een hoe/wat een ander moet doen, alleen voor je eigen werk"

Mijn antwoord: maar dat vind ik helemaal niet erg.

Reactie terug:

"dus je geeft liever orders dan dat je ze krijgt?"

Oeps, dat is een rake!

Gelukkig is het niet zo'n zwart/wit verhaal, maar zeg nu zelf is het niet een teruggang als je nu een clubje leiding mag geven van ongeveer 7 mensen en daarna het hulpje wordt van, veelal enorm naast de schoenen lopende adviseurs? Financieel blijft het hetzelfde, maar ....

ik zal er nog eens diep over nadenken of het wel wat voor me zou kunnen zijn.

Not Done

Heerlijk relaxed ben ik de laatste dagen, want ik heb spontaan 2 dagen vrij genomen. Kan ik mooi even opladen voor ik me weer in de strijd werp. Want traditiegetrouw is het tegen de kerstdagen natuurlijk schreeuwend druk op het werk.

Lekker dochterlief een paar dagen achter elkaar naar school brengen en halen, die ene film eens kijken, want die vind hubbie niet zo geweldig.Lekker chutney en jam maken en gewoon eens naar de markt. Want er moet al ongeveer 3 maanden nog een roze rits worden aangeschaft.
Hemel wat een leven hebben niet buitenshuis werkende moeders toch.
Maar goed, ik bracht de kleine naar school en wachtend op het schoolplein kan ik zien wat ze allemaal doen. Ze vind touwtjesspringen wel leuk. Staat een moeder naast me en vraagt of ze dat thuis ook wel doet. Nee, eigenlijk niet, ze doet andere dingen zoals buiten op de schommel, wandelen in het bos (gisteren nog gedaan) en een stuk fietsen vind ze ook leuk.
Dus dat zeg ik dan tegen die moeder.

Zegt ze het volgende: ik doe dingen die ZIJ leuk vind met haar.

Pardon, als ik het uitleg zoals ze het zegt zou ik haar een hoek moeten geven. Ik heb verkozen, tegen beter weten in, de wijste te zijn en denk dat ze het vast niet verkeerd bedoelde. Ze is getint dus het zal wel moeilijk zijn om normaal te communiceren in het Nederlands. Voor het gemak doe ik maar alsof ik niet gehoord heb dat ze accentloos sprak.

Ik word af en toe al anders bekeken, want ik ben een werkende moeder. Tenminste eentje die bijna fulltime werkt en dat is geloof ik bij sommigen nog steeds NOT DONE.

Zouden ze echt denken dat ik mijn baan verkies boven het welzijn van mijn kind?

X-mas

Mooi, de Sint is weer vertrokken en nu gaan we ons weer concentreren op het volgende geldverslindende feest.

Steevast kies ik voor een echte boom, terwijl dat waarschijnlijk milieutechnisch not done is. Op het werk halen ze gewoon de (nep)boom van vorig jaar van stal, even plastic afhalen en klaar. Okee het is dan wel een vreemde boom met al die gebogen takken dus een beetje fatsoeneren is wel een pre.
Maar ik ga voor puur natuur, al baal ik van de uitslag die het optuigen me altijd weer geeft, toch kan ik het niet over mijn hart verkrijgen om een jaar zonder te doen. Eigenlijk vind ik eentje met allerlei kleurtjes en lichtjes het leukste, maar menigeen kijkt me dan aan van die muts komt zeker uit het land der lederhosen of uit het wwkamp want hier doen we niet zo kitscherig.

Maar hoe dan ook we gaan er weer een gezellige boel van maken.

Net bericht gekregen dat onze lieve halve Spanjolen volgende week terug op het honk zullen zijn. Heerlijk.
Gezellig met elkaar keuvelen en lekker eten. Ongeacht wat we op tafel zetten, we eten onze buikjes gigarond. Voor kerst hebben we ook elk jaar een date, maar we zijn nog niet uit over het soort voedsel dat we gaan serveren. Dat het voldoende zal zijn staat buiten kijf. Er is een keer geweest, niet met kerst overigens, dat ik een Calzone maakte voor 4 personen. De kleine had toen nog een eigen prakkie, dus moest voldoende zijn. Ahum, de afhaalchinees was blij met ons die avond. Nu ik er aan denk, ooit heb ik zo'n goddelijke calzone gegeten, met allerlei heerlijke kazen, in Pisa. In zo'n onooglijk zaakje dat door de plaatselijke bevolking wordt bezocht.

Zo heerlijk, krijg er honger van.

Maar goed, sinds die ene keer is het nimmer mis gegaan, ik heb altijd voldoende te (vr) eten.
Nu nog een maaltijd met een acceptabel calorielevel zoeken voor de kerstdagen en het feest kan beginnen.

Kloas

Oh wat een feest. Al weken wordt er naartoe gewerkt. Het is net als met eten koken. Af en toe sloof je je gigantisch uit om uitgebreid te koken en binnen een half uur is alles naar binnengewerkt. Als je dat al haalt.
Net zo dus met het hoge bezoek. Eerst komt ie aan, dus moet er een schoen gezet worden. Dan wordt die hele club van hem op tv gevolgd tot het gaatje en moet iedereen op school een bordspel maken. Want dat waren die donkere gozers kwijt geraakt, of het was gestolen,
dat weet ik even niet. Dan komen ze gezamenlijk even langs op school en dan EINDELIJK is het pakjesavond. Zolang het geloof er nog is probeer je het te koesteren, dus als er dan een gigantische zak buiten staat dan is het feest begonnen.

En jawel, ondanks diverse pogingen om het te rekken, alles was na 35 minuten uitgepakt. Toch nog goed gedaan, vorig jaar was het al binnen 20 minuten.
Maar eerlijk is eerlijk, het is een superleuke traditie, die ik graag heel lang in ere wil houden. Want die glunderende blik is toch onbetaalbaar.

Engeltje

Van de week op het werk een nieuwe collega de hand geschud.
Een blonde, lange jongen die mijn zoon kon zijn. Qua leeftijd dan.
Hij stelt zichzelf voor als Joffrey. Okee meteen krijg ik een waas voor de ogen en denk ik al gutsend aan een ander met deze naam. Okee hij was helemaal hoteldebotel van een Engeltje , die overigens haar haar had geverfd en niet puur natuur zo goed was bedeeld met een vlammende haardos.
Natuurlijk werd ik wat bevreemd aangekeken door de jongen in kwestie toen ik hierover sprak en zijn naaste collega, ook al zo'n jonkie, was evenzo verbaasd. Maar gelukkig was er een andere collega, die meer uit mijn tijd stamt die meteen uitriep dat ze de boeken had. Ik vrees dat ik de namen ook meteen kon oplepelen.
Toen durfde ik het wel toe te geven: ik heb alles op DVD. Heerlijk.

http://www.jeugdsentimenten.net/2004/07/02/anglique/

Lady-like

Je kunt veel van me zeggen, maar dat ik damesachtig ben niet. Ik ben van het type, leuk make-up, maar hoeveel eerder moet ik dan mijn nest uit??? Laat maar, bovendien heb ik snel last van zere ogen met mijn lenzen.
Dochterlief moet er mooi bijlopen, maar zelf loop ik thuis in de kleren die bij het openen van de deur het eerst uit mijn kast vallen. Dat is vaak datgene wat heeeerlijk zit, duss. Maar ik moet uitkijken dat ik er niet te veel als een moe paardeplons ga uitzien. Vandaag wilde de kleine graag zwemmen, prima, dan ga ik mee want hubbie is in de stromende regen bezig met stenen scheppen met schoonbroer.
Geheel gereed voor de stap vanuit het kleedhokje de publieke ruimte in bedacht ik me dat ik was vergeten iets te doen. Mijn blik viel op mijn blanke, door een tropisch regenwoud bevolkte benen en dacht oeps, dat is zelfs voor mij te onvrouwelijk. Maar gelukkig zijn er op die familiezwemuurtjes meestal moeders met kids en maar een enkele vader. Normaal gesproken dan. Dit keer had ik het getroffen, alleen maar vaders met kids. Zucht. Dan maar zoveel mogelijk onder water bivakkeren. Want ik hoef echt geen indruk op ze te maken, maar ik zou het toch wel vervelend vinden als ze me aanspreken met"is jouw vrouw ook thuis gebleven".

Morgen maar met het kappen beginnen!

Happy

Helemaal beurs van de behandeling door de fysiotherapeute van gisteren ging ik vanmorgen mijn vullinkje nog even laten bijschaven. De tandarts was supervriendelijk en bleek ook nog een lach in zijn repertoire te hebben. Heb ik m vorige keer gewoon op een "ik mocht er gisteravond niet op"-dag getroffen? In ieder geval heb ik het plan om meteen een andere tandarts te zoeken voorlopig in de ijskast gezet, want hij heeft het probleempje met mijn kies verholpen. Neemt niet weg dat ik vind dat hij dat meteen had moeten doen, maar goed. Ik mopper al veel te veel en van klagen wordt niemand vrolijk.

Hubbie is aan het solliciteren en heeft misschien een andere job gevonden. Dit betekend helaas voor hem, en ons, dat hij weer 5 dagen moet gaan werken. Hmm, dan maar eens zien of de BSO voor de kleine meid een optie is. Als ze het nix vind kunnen we altijd nog iets anders bedenken. Hoop ik. Maar om oma niet in de kou te laten staan heb ik voorzichtig gevraagd of ze ook een middag dochterlief wil blijven opvangen. Stomme vraag natuurlijk wil ze dat. Met de gebruikelijke pruttelingen van haar kant , ze wil liever dat de kleine elke dag bij haar komt, ziet ze uiteindelijk wel in dat het voor haar natuurlijk wel leuk moet blijven en geen opgave.

Ik ben weer tot een mooie conclusie gekomen: ik heb een geweldige moeder. Ik hoop dat ik uiteindelijk door de kleine ook zo zal worden bekeken, maar of ik oma kan evenaren blijft de grote vraag.

Ik weet in ieder geval dat ik een geluksvogel ben met alles wat ik heb.

Plop

Als een mobiele eenheid in de auto op weg naar het werk om 07:55 begonnen met bellen naar fysiotherapeute, tandarts en levensgezel om de afspraken in het juiste stramien te passen.

De, enorm sympathieke, fysiotherapeute was bereid mij morgenochtend al om 07:30 te ontvangen. De tandarts was pas bereikbaar vanaf 08:30 (wat verbazend zeg!!!) en vroeg of het spoedgevalletje van dochterlief een dagje kon wachten!

Geen commentaar is nu wel het beste denk ik.

Uiteindelijk doorverwezen naar een andere tandarts door de,overigens vriendelijke, assistente, omdat er vandaag alleen een mondhygieniste aan het werk is.

Gelukkig maar want dan krijgt ze tenminste nog een kans op een aardige tandarts. In mijn geval beweerde de, nog steeds vriendelijke assistente, dat het best 6 weken kan duren voor ik aan de vulling gewend ben. Thuh, tuurlijk ga ik dit niet voor zoete koek (auw) aannemen.

Dus nadat ik onverstoorbaar de klachten verder uitleg komt ze tot een Aha Erlebnis en moet ik toch maar komen, morgen. Mwoh, liever de vrije woensdag dan.

De kleine meid mocht om 15:30 naar een andere tandarts en dat bleek een leuke, jonge, vrouwelijke tandarts te zijn. Mooi geregeld toch?

En het resultaat:

Haar kies moest eruit!!!

En waarschijnlijk zit er nog een gaatje. Ze moest wel huilen toen hij eruitkwam,maar heeft zich als een stoere meid gedragen

Woensdag maar een afspraak maken of meteen maar overstappen naar een andere bekkenbeul?

Wordt vervolgd

Okee een paar weken geleden ben ik zonder klachten een deur doorgegaan waarop staat: tandartspraktijk. De praktijken die ze daar uitvoeren zijn vast nobel en bedoeld om erger te voorkomen toch? http://zustertjen.blogspot.com/2007/11/zhe-dhentizt.html

Nou ik geloof er nix meer van. De heer met de martelwerktuiigen die me zeker een 3 kwartier heeft behandeld, zei dat het zo lang moest om het goed te doen. Nou dan had hij er beter 2 uur van kunnen maken, want goed gedaan is het niet. Eerst denk je dat je even moet wennen. Het is net of je bewerkte kiezenrij iets te hoog in de kaak ligt want de andere kiezen raken elkaar niet meer. Als je dan met een beetje moeite de kaken op elkaar krijgt hoor je een knappend geluidje en dat is niet van een gezellig haardvuur. Sindsdien heb ik ook nog continu een zeurderig pijntje.

Dus maar weer bellen toch? Garantie lijkt me.

Nou die tandartsen hebben blijkbaar een luizenbaantje want je kunt ze alleen 's morgens bellen, of het moet spoed zijn. Nou dat is het ( nog) niet. Tot 2 keer toe was ik te laat om te bellen en ach denk je misschien went het wel.

Maar nu heeft ineens de kleine meid kiespijn. Zelfs zo erg dat ze huilend in slaap valt. Dit is zwaar voor moeders.

Dan maar snel een afspraak maken en meteen voor mezelf ook.

Hopelijk kan ze meteen terecht morgen. En voor de tandarts hoop ik dat ik hem niet weer krijg, want de eikel kan er geen pest van. En van mijn dochter blijft hij af.

Ik wil mijn oude tandarts terug!

(In) maken

Een van mijn favo tijdverdrijven is het maken van jam, chutney, siroop, stroop e.d.

Eigenlijk alles wat maar te maken heeft met vers fruit (en groenten) en het conserveren daarvan dmv suiker, azijn en alcohol.

De Ananas Mango Jam vind al gretig aftrek en ik hoop dat de kweeperen brandewijn ook gaat smaken.

Ik vind het heerlijk om urenlang op internet te sneupen naar recepten. Mijn voorkeur gaat uit naar oeroude recepten. Hoe ouder hoe beter! En passant kom je er achter dat de Kweepeer geen peer is en dat er al vele eeuwen terug in Portugal een soort jam van werd gemaakt nl de Marmalo. Jawel de voorloper van de variant met de sinaasappels van die Schotse koopmansvrouw (oftewel van de marmelade). Je probeert allerlei dingen uit en zit dan op een gegeven moment wel met een heleboel spul die dit huishouden never nooit kan opmaken.

Dus geef ik maar wat weg. En vinden ze het niet lekker? Geen probleem, was mooi meegenomen maar eigenlijk niet de opzet. Smaken verschillen nu eenmaal.

Van hubbie heb ik met mijn verjaardag 2 appelboompjes gekregen, de lieverd. Hij begrijpt me!

Ik denk dat ik nog een jaartje of 2 moet wachten, maar dan heb ik ook eigen appeltjes!!!!!

Ondertussen heb ik van een lieve collega stofjes gekregen voor het opleuken van de deksels. Maar helaas heb ik nog geen mooie etiketten gescoord. Eigenlijk wil ik ze liever zelf maken.

De winter is nu rap aan het naderen en daardoor is het inmaakfeest wat geluwd.

Heb ik zat tijd om etiketten te maken.

All in a days work

Ietwat in gedachten verzonken loop ik van kantoor naar mijn autootje in de miezerregen.


Nadenkend over wat de dag allemaal gebracht heeft schrik ik me lam als er iemand naast me wat tegen me zegt. Ik kijk verschrikt op en zie een jonge gozer druk pratend in zijn mobieltje me passeren. Na de schrik loop ik rustig verder en denk na over deze dag.


Een dag waarin een cliënte haar hart perse bij mij wilde uitstorten en ik bang was dat ze me zou gaan vertellen dat ze nu echt de strijd heeft verloren, maar blijkt dat ze godzijdank nog niet het aardse voor het eeuwige gaat verwisselen. Maar wel dat ze nu een heleboel lijkjes uit de kast heeft zien komen nadat haar, vermeend liefhebbende, echtgenoot is overleden. Het is ongelofelijk wat ze me vertelde en mijn maag draaide ervan om. Ik voelde enorm met haar mee, gaf adviezen en dacht telkens weer, wat lijkt ze toch op mams.


Dan schrik ik wederom want ik word nog net niet getrakteerd op blauwe tenen doordat een fietser voor mijn neus voorbij schiet en ik had toch echt voorrang op het trottoir.

Het was ook een dag dat ik versteld stond over hoe snel de roddels door de gelederen gaan waardoor er bijna een kapitale fout wordt begaan. En dat dit alleen maar goed gaat omdat er iemand is die zo verstandig is om e.e.a. bij mij te checken.


Dan worden bijna mijn hakken eraf gereden door een snelle bromfietser en kom ik tot de conclusie dat ik toch wel wat extra om me heen moet kijken.

Want de rest doet dat blijkbaar niet.

Uiteindelijk kom ik aan bij mijn auto en heb ik het meeste van de dag alweer een plekje gegeven.
En ja het is nu eenmaal zo het zit m "all in a days work". Nou ja in die van mij dan.

Texel by storm

Heerlijk een weekendje erop uit met the camper. Ons heerlijke tweede huisje. Zodra ik op de bijrijdersstoel neerplof overkomt het me: het ultieme vakantiegevoel. Al is het maar een weekend. Top toch!

Dit weekend zouden we 2 verjaarsvisities hebben. Dus snel een weekendje inplannen, nee niet om eronder uit te kunnen komen want we gaan er graag heen. Maar waarom niet een weekendje eromheen bouwen! Niet zo moeilijk als schone zus op Texel woont.Dus ik vrijdag vrij genomen om in alle rust de camper reisklaar te kunnen maken. Hubbie was al vrij en samen moesten we dat makkelijk en lekker relaxed kunnen doen.

Tja, je voelt m al aankomen. Ik kan niet vrij want er is ziekte binnen De Bank.

's Morgens aangekomen op kantoor krijg ik van diverse kanten te horen dat de boot niet kon uitvaren vanwege de storm. Tja die storm was mij ook niet ontgaan toen ik vanmorgen met het verlaten van de huiselijke warmte plots in een koude, gure en hevig blazende haardroger leek te zijn aangekomen. Oftewel ik blies bijna mijn kleren van de kont.
Ik zei: gelukkig maar dat we pas vanavond over kunnen dan is de wind vast wel gaan liggen.
Nadat ik hevig gehaast thuis eindelijk kom binnenvallen is hubbie al supergestressed want die heeft zich een slag in de rondte moeten werken om alles klaar te hebben voor ons weekendje weg.

En dit is al de zoveelste keer dat mijn werk roet in het eten gooit!!!!

Maar goed daarna gingen we op pad en door wat oponthoud (het lijkt wel of overal rotondes gebouwd worden) kwamen we te laat aan bij de boot. Dachten we. Maar nee we reden snel op de boot en nog geen 2 tellen later ging de laadklep toe. Dat is nog eens timing.

Op de tast 's avonds de campingplek gevonden en lekker vroeg in bed gedoken.

Heerlijk geslapen.

Die matrassen die we erin hebben laten maken zijn zo super die wil ik in huis nr 1 ook.

Hemels gewoon.

Gezellig 's morgens bij het ontwaken een stel kippen rondscharrelend bij de camper aangetroffen.

En wat zegt onze grote dierenliefhebster van 6.

Een kip? Oh lekker!!!!

Ondanks het wisselvallige weer en de niet zo hoge temperaturen viel het enorm mee om in deze tijd van het jaar te kamperen.

Nu is het natuurlijk erg cosy in de camper, dus ik heb makkelijk praten.

Na de gezellige verjaarsvisite zijn we lekker het strand op gegaan. Bbbbbeetje koud maar dat mocht de pret niet drukken. Daarna niet zelf koken maar makkelijk uit eten en de eerste dag is weer succesvol geeindigd.

Maar dan....

De nacht van zaterdag op zondag was wel andere koek. Mijn hemel wat ging het tekeer zeg. De camper maar schudden. Ongelofelijk. Na dus een ietwat gebroken nacht,want hier slaapt

echt niemand doorheen, de rest van het eiland bewonderd. En dat is mooi!!

Daarna, perfect getimed wederom, het vasteland weer op naar verjaarsvisite 2.

Ondertussen vroeg kindlief of we nu weer in Nederland waren.

Hahaha, die heeft een waar vakantiegevoel gekregen.

Al met al weer een fijn weekend gehad en morgen mag ons lief huusken een weekje uit logeren want na bijna 6 maanden (de inbraakpoging) wordt ze eindelijk weer mooi gemaakt.

Zal me benieuwen.

Zhe dhentizt

Ik ben er nooit bang voor, maar dat is niet zo moeilijk als je nooit herstelwerkzaamheden hoeft te laten uitvoeren. Dus 1 maal per jaar ga ik verplicht naar het checkpoint. Elk jaar mag ik weer een ander persoon de hand geven. Alleen de hulpjes hebben een constant karakter.
Maar goed ook, anders denk je telkens dat je je in de deur hebt vergist. In juni van dit jaar vond men dat ik weer nieuwe foto's moest laten maken. Kritisch en niet op mijn mondje gevallen als ik ben gaf ik aan dat naar mijn mening dat zo snel na de laatste keer niet nodig is.
Nadat mij was verzekerd dat het al 3 jaar geleden was, wat vliegt de tijd, gaf ik toe dat het toch wel slim was om te doen. Onderwijl kon ik het niet nalaten om te vragen waarom ik nu door haar werd geholpen en wat het verschil dan was met de echte vakman. Ze werd een beetje kriegel van mijn kritische vragen, maar beantwoordde ze netjes. Ze mag geen breekwerk uitvoeren.Uiteindelijk mocht ik gewoon weer gaan, want alles was prima in orde.

Een paar maanden later kregen we een brief dat het zooitje was overgenomen , poeh poeh verrassend weer een andere baas en jawel de hulpjes zouden zijn gebleven.

In oktober hadden ze blijbaar tijd over om nog maar eens wat fotomateriaal te bekijken en
wat bleek, ik moest toch nog even voor een vervolg komen.
Okee dus toch iets gevonden, het was klein, maar toch.

Aangekomen zie je wie er die dag het breek en metselwerk mag doen en je denkt, een Schotse naam, ben benieuwd.
Een vriendelijk doch autoritair heerschap geeft me een hand en gaat aan de slag. Met mijn gebruikelijke, voor een ander vast wel irritante, manier om grapjes te maken probeer ik het bezoekje wat op te vrolijken. Maar helaas de man is van het kaliber Stiff Upper Lip.

Op de vraag wilt u een verdoving vraag ik of het nodig is. Jazeker zegt hij dan. Nou vraag het dan niet, klojo. Ondertussen wordt mijn borstkas als bijzettafel gebruikt en regelmatig moet een gereedschap uit mijn haar worden gevist. Ook mijn opmerking daarover heeft geen noemenswaardig effect op de man. Na een gewroet en gebeuk van 45 minuten sta ik weer buiten. Toen ik vroeg of het normaal is dat het zo lang moet duren zegt hij doodleuk ja als het goed moet dan wel.

Nou volgens een boel anderen die het kunnen weten was het een erg lang behandelingetje.
Dat wordt vast weer dik bijbetalen.


En ik heb nu een behoorlijk beurse smoel. Wil niet weten hoe ik me zonder de spuit had gevoeld.

Als een tonnetje

Gisteravond een feestje gehad ter ere van het verhuizen van een tweepersoonshuishouden naar een eenpersoonshuishouden door een gewaardeerde collega. Dat was in eerste instantie geen vooropgezet plan van haar (dat alleen gaan ) maar bleek gaandeweg toch voor haar de meest juiste optie.

Ze had bedacht dat de dames elk een deel van het feestmaal moest meebrengen. Het thema : Italie.

En ik had het nagerecht toebedeeld gekregen. Waarom snap ik niet, want ik ben niet zo'n toetjesfrutselaar.

Maar okee toch maar een poging gedaan om Tiramisu in elkaar te flansen.

De andere collega's hadden ook van alles in elkaar gedraaid. De gastvrouw had zich op velerlei manieren van haar beste kant laten zien. Goede verzorging, mooie aankleding en veel gezelligheid.

En jawel, alles was lekker.

Uiteindelijk na een wel zeer geslaagd avondje compleet rond en vol naar huis getogen, de rest ging nog lekker aan de zwier in seventies stijl.

Zucht ik ben duidelijk al een oude dame aan het worden. Vroeger stapte ik bijna elk weekend tot hubbie in mijn wereldje toetrad. Toen was het snel voorbij. Achteraf was ik eigenlijk helemaal niet zo gek op die stapavonden. Ik dronk zelden iets anders dan spa rood of tonic, vond gaandeweg die 10 jaar de muziek ook niet meer zo fijn om op te swingen en was altijd vredestichter tussen bekvechtende dronkaards, dus ik had het wel gehad. Het dansen mis ik nog wel eens, maar dat is dan ook alles.

Tegenwoordig ben ik blij dat ik niet te laat mijn nest ben ingedoken als 's morgens dochterlief weer (te) vroeg aan het bed staat. Ach dan heb je nog wat aan je dagen toch?

Vandaag lekker wezen zwemmen met de kleine en geprobeerd in ieder geval een beetje van het overdadige diner te compenseren.

Daarna heel stoer een spelletje Disney triviant gedaan dus mijn dag kan niet meer stuk.

En morgen? Gewoon weer centjes verdienen. Jammer dat dat niet gewoon zonder enige inspanning op je rekening wordt gestort.

Ach je moet wat te klagen overhouden.

Schone plannen

Dit weekend waren we vast van plan om bij broeder en schone zus een kijkje te gaan nemen in hun nieuwe, vast en zeker prachtige optrekje. Maar gaandeweg kom je erachter dat het weekend weer veeeeeeeeeel te kort is.Zaterdag is er voor de vaste gang naar de bakker, slager en supermarkt. Ook nog zorgen voor het nagerecht voor het feestje 's avonds bij een collega. En de zondagochtend ingeruimd voor de kleine meid, want die wil graag zwemmen. Dan houdt je nog een hele middag over zou je denken. En dat is ook wel zo, maar tja, het is ook zo fijn om even nix te doen.

We hebben nu al zo lang gewacht dat onze eer niet meer te redden valt,

maar we zullen uiteindelijk gaan.

Nu maar hopen dat ze ons nog willen binnenlaten.

Appeltjes van oranje

Denkend aan Spanje kun je er natuurlijk niet om heen.
Het is bijna weer zover, die grapjurk met zijn schimmel komt binnenkort weer in het land.
Een paar jaar geleden heeft hubbie een poging gedaan de waarheid te vertellen over dit heerschap. Maar dochterlief prefereerde het niet te geloven. Ook nu nog niet, vriendinnetje zegt dat hij niet echt is, maar dat is natuurlijk fout. Want wie geeft ons dan die kadootjes. Tja.
Laat maar lekker, volgend jaar is het vast tot haar doorgedrongen hoe het zit. En anders maar niet.
Op het moment wil ze alleen maar zo snel als het mag haar schoen zetten met een suikerklontje, winterwortel en hooi erin. Met minder nemen we tegenwoordig blijkbaar geen genoegen meer. Het brengt bij mij heerlijke warme gevoelens naar boven. Wat was dat toch spannend, buiten koud en binnen gezellig met elkaar pakjes uitpakken en een chocoladeletter oppeuzelen.

En voor dat gevoel houd ik deze eeuwenoude Hollandse traditie in ere. Nix geen kerstballen kopen, eerst de goedheiligman en dan mag die dikke van de Noordpool komen. Eerder niet.

http://www.wereldsint.nl/volw/weetjes/sinterklaasstichting

Birds in the sky

Al enige tijd ben ik aan het sneupen op diverse sites voor een betaalbaar retourtje met vleugeltjes (nee geen Allways) naar Alicante. Met de enorm goed bevallen maatschappij LTU (= Duits vandaar die ruime zitplaatsen denk ik) kon ik nog geen vlucht boeken vanaf 1 mei 2008.

Maar jawel, vanaf heden kan het!

Voor 2 jaar terug konden we voor 1250,- met de meeste maatschappijen of met LTU voor de helft vliegen. Dat was natuurlijk geen moeilijke beslissing. We moesten alleen wel opstappen in Dusseldorf. Dat viel eigenlijk alleen maar mee. Helemaal niet zo ver , parkeren was toppie en de kosten waren acceptabel.

Als ik nu stiekem kijk wat we nu zouden betalen als ik zou boeken voor de periode 30 april t/m 7 mei dan betalen we..... 345 euro.

Zullen we dan toch maar ?

Moeilijk, want we willen graag en ik kan vast wel vrij, maar hubbie weet nog niet wat die arbeit voor hem in petto heeft.

Toch maar een jaartje overslaan?

Is vast wel verstandiger, om dit keer aan de grond te blijven, maar zucht......
Hellup... wat een luxeprobleem!

The Emerald Isle

http://www.myspace.com/cranmusic of http://www.cranmusic.com/

Gisteravond heerlijk naar het theater geweest. Ierse Folk door de band Cran.

We zaten heerlijk op het balkon waar je goed alles kan bekijken, maar waar de langere mens onder ons met de benen in de nek moet zitten.
De muziek bracht ons terug naar Ierland.
Helaas was mijn favo instrument, de bodhran, er niet bij maar dat mocht de pret niet drukken.

Regelmatig deed ik mijn ogen dicht om onafgeleid door de visuele plaatjes goed te kunnen genieten van het geluid wat deze 3 Ieren produceerden.

Opeens was de pauze daar en gingen alle mensen schuifelend richting foyer om in de rij te gaan staan voor hetzij innemen of lozen van vocht. En als ze dat met enige haast hebben gedaan mogen ze weer getrouw als zijnde vee naar hun stoeltjes. Nou wij blijven eigenlijk altijd in de zaal. Ik loos mijn vocht expres voor de voorstelling en dat kopje thee drink ik naderhand nog wel. Dit keer bleven onze buren ook zitten. Iets jonger dan ons, scheelde niet veel, maar waren ook zo verstandig om te blijven zitten.
Al loerend naar de wegsjokkende bak vol mensen beneden ons kon ik het niet nalaten te zeggen dat er wel een hoog grijs hoofd gehalte was. Oeps en bedankt zeggen hubbie en de man naast hem. Eh, ik bedoel een hoog wit permanentjes gehalte dan. Oftewel veel ouwe dozen en dekseltjes. In ieder geval zag ik gelukkig ook nog wat jonger spul zitten dus erg stoffig zijn we niet.

Hoe dan ook, de avond was een succes en de drang naar het groene eiland is danig aangewakkerd,

Ireland here we come!!!!

Coolte

Ah zaterdag, wat heerlijk is dat toch zo'n eerste vrije dag van het weekend.

Je gaat met dochterlief lekker rustig aan even de winkelstraat in en komt er vaak een stuk armer uit. Ik besloot ad hoc dat mijn schatje niet voldoende coole kleding bezat toen ik zag wat ze zelf had aangetrokken (dat mag in het weekend, alle combinaties mogelijk en dat is wel eens schrikken). Een roze zomerbroek met een roze t shirt met KORTE mouwen. Okee kleurtechnisch verantwoord, maar bbbbbbbrrrrrr, beetje koel.

Ze wil nooit kleren passen en ik ben bang dat de appel niet ver van de boom valt. Ik heb er ook een pesthekel aan. Ik ga liefst alleen (of met zussie, dat is ook prima) kleren passen, maar alleen als ik niet perse iets hebben moet. Want dan vind je nooit wat. Om kindlief te sparen koop ik daarom vaak bij H & M via internet dan kan ze in alle rust en privacy passen en keuren. Of ik neem op goed geluk een kek rokje mee van de C & A. Want vlak dat kleintje niet uit. Ik kan me niet herinneren dat ik op haar leeftijd al wist wat ik wel of niet wilde dragen. Trouwens waar heb ik het over, wij hadden geen keuze. Zoveel geld hadden mijn ouders niet te besteden. Dus we waren gekleed maar niet volgens de laatste modegrillen.

Nu wilde ik dat Lynn een leuke zwarte spijkerbroek zou scoren en en passant ook nog wat shirtjes.

Eerst naar de C & A ,de shirtjes lukte nog maar net, passen zat er niet in, maar ruilen kan. Dus vooruit dan maar.

Toen gaan kijken bij een van de leukste kinderkleding zaken, die iets duurder is en toch wat anders biedt dan voornoemde zaken. Al voor de deur bedacht dat ik daar niet heen wilde. Een andere eigenaar. Hmm. Dan toch maar naar DE zaak met merkkleding. Ik stap binnen in mijn veel te grote maat spijkerbroek uit het jaar nul met een veel te grote jas die heel mooi ALLE rondingen camoufleert en je eruit laat zien als een zoutzak. Je zou me geen stuiver geven.

Maar goed we gingen voor de kleine meid.

En jawel, ze is wat onwillig, maar de verkoopster weet daar goed op in te spelen.

Uiteindelijk 1 jurk, 1 vest, 1 shirt, 2 broeken en een maillot gescoord.

Okee de rest van de maand op een houtje bijten, maar dochterlief ziet er supercool uit.

Uiteindelijk een stuk lichter financieel maar ook erg tevreden weer naar huis getogen.

En Lynn kan er volgende keer op rekenen dat ze mee moet op kledingjacht.

Jong geleerd, oud gedaan toch???

The road ahead

Het is wel heel erg met me. Heb ik net een selectie van de 2300 vakantiefoto's ingeplakt begint het alweer te kriebelen. Ik wil wel weer op vakantie.Tuurlijk wil iedereen dat wel, maar ik ben daadwerkelijk al de zomervakantie aan het bedenken. Het boeken gebeurt nog niet, maar het inwinnen van info is natuurlijk so easy met internet.

Dus de voorpret is er al. En waar willen we naar toe? Ierland natuurlijk!

Ons laatste bezoek naar dat prachtige, heerlijke eiland was in 2006.

En dan nog maar 1 weekje in een huisje.

Het kan natuurlijk niet anders dan dat we met ons tweede huisje ons favoland moeten bezoeken.

Het is alleen altijd zo enorm balen dat je met een paar bootjes moet. Dat maakt het redelijk prijzig. Gelukkig zijn de campings een stuk goedkoper dan in Britain en we zijn al gewend aan zeer back to basic kampeerplekken dus dat gaat goed komen, ons verras je niet meer zo snel. Hoop ik. Ik begreep wel dat je pas alles hebt meegemaakt als je het Oostblok hebt gedaan. Natuurlijk hangt alles af van de ontwikkelingen bij hubbie en mij op arbeidsgebied, maar we gaan ervan uit dat een vakantie altijd wel moet kunnen en dat we natuurlijk nog even kunnen afwachten.

Ikzelf heb nog een zussentripje tegoed. Lijkt me ook niet te versmaden.

En voor de meivakantie willen we op bezoek bij onze lieve vrienden in Spanje. Alleen dan per vliegtuig en dat durven we nog niet te boeken als is het nu tegen een superlaag tarief.

Wie weet wat er nog gaat gebeuren. Ach we zien wel.

Laten we hopen dat we niet te veel struikelblokken tegen komen.

(K) ouwehand

Vandaag volgens plan naar de dierentuin. Helaas was het vriendinnetje van Lynn ziek dus gingen we met zijn drietjes in de gewone auto. Ondanks het eerste verdriet heeft kindlief zich prima vermaakt bij de dieren. En ikzelf ook. Al hadden we voor het eerst sinds lange tijd weer een regendag. Het is ook fijn als er weinig mensen lopen toch. Altijd positief blijven !

Het overgebleven kaartje hebben we onze voorganger bij de kassa toegestopt en deze gaf ons weer wat voor een kop koffie.

Veel dieren gezien en geroken.

Wat een gestink en het was niet eens hoogzomer meende

hubbie op te moeten merken. Inderdaad het kan dus nog erger.

Na de leeuwen, tijgers, olifanten , vissen ,etc. vonden we

het volgende dier.

Later kwamen we Dorie (van Nemo) nog tegen

en de golfstroom met daarin die fijne kwalletjes

was ook van de partij.

Fascinerend.

Op weg terug naar huis hebben we gestopt bij hubbies grootouders en overgrootouders.

Een hand geven zat er niet meer in, maar kindlief is nog met ze op de foto gegaan.

Ach het kind is zo gewend aan kerkhoven, daar draait ze haar hand niet meer voor om.

Muts

Ikzelf had een artikeltje of 6 en enigszins tijdgebrek want dochterlief moest naar zwemles.

Toen ik het spul op de band zette kwam er een mevrouw naar voren gesneld met 2 artikelen in de hand en ze zei: "ik mag wel even voor he" en passeerde mij en mijn wagentje. Ik werd er op zijn zachts gezegd een beetje wrevelig onder en zei: nee . Ze begreep het niet of was blijkbaar niet gewend aan dat woord dus herhaalde ik het. Nee.

Stom alleen dat IK me opgelaten voelde en me ook nog probeerde te verdedigen waarom dan niet. Belachelijk zeg. Hoe komt het toch dat onbeschofte mensen het telkens weer voor elkaar krijgen dat JIJ terwijl je altijd iedereen voorlaat als je veel boodschappen hebt ( is ook lekker als je tijd krijgt om uit te laden) je schuldig voelt.

Thuh. Zelfs de cassiere keek me bevreemd aan. Hallo zeg. Ik had zelf amper boodschappen. Stelletje trutten.

F..F.. Fu.. Fortis

Zouden we mooie bedrijfskleding krijgen

of is de poppenkast nog niet voorbij?

Warme drukte

Afgelopen weekend hebben we onze verjaardagen gevierd. Meestal blijven er ook een paar mensen eten. Het is dus eigenlijk altijd wel een beetje veel druk. Het gekke is dat iedereen altijd 's middags komt terwijl we het op een zaterdag vieren. Het gevolg is dat we vanaf ongeveer 14:00 ons het leplazerus werken om alle gasten het naar de zin te maken qua eten en drinken, met het hoogtepunt bij het avondeten en dat we om 20:00 met een heel klein gezelschap achterblijven. Lekker rustig.

Meeste jaren liep ik mega te stressen en was ik boos op hubbie die gezellig meeleuterde met de sivite en ik was continu aan het heen en weer draven. Ik geef toe dat dat niet helemaal klopt zoals ik het zag. Maar ik was gestresst en dus zag ik het wat minder helder. Ik maakte me altijd zorgen of ik wel voldoende in huis had gehaald. Ook al hadden we steevast na elke viering nog voldoende eten en drinken over om het nog eens 2 keer dunnetjes over te doen.

Sinds een paar jaar echter ben ik meer relaxed. Ik geniet ervan dat er veel mensen zijn. Denk wel altijd dat ik te kort heb, maar maak me niet te druk. Want leve de belachelijk lange openingstijden van Appie. Overigens kan ik me niet heugen dat we er gebruik van hebben moeten maken.

Afgelopen weekend had ik me weer uitgesloofd door zelf taarten te bakken. Ik had er echt zin in. Niets moest, want geen zin dan is de bakker blij met me. Het avondeten zou voor 15 personen zijn, maar dat werden er 19. Zeg nu nog maar eens dat het onhandig is om altijd te veel te hebben.

Ik heb enorm genoten van de gezelligheid en drukte. Komt vast ook doordat ik vrijdag al vrij had en een hele week daarna als toetje. Ben er nu wel achter dat ik het volgend jaar weer zo doe. Heerlijk.

Ik had hubbie al verteld dat ik zondags graag een lange wandeling wilde maken. Om een beetje de calorietjesinname te compenseren.

Dat lukt nooit met 1 wandeling, maar ach beter iets dan niets.

Schone zus en zwager waren er ook dus met z'n vijfjes wezen wandelen met prachtig weer.

Ja ik had ondertussen wandelschoenen aangeschaft.
We kozen voor de Rotte Gemeente. Rottige Meente dus.

Ondanks een weigerend knietje toch alles tot een goed einde gebracht.

Dit stramien blijven volgen en over een paar maanden kan ik, en met mij Lynn, een lange tocht aan.

Ja je ziet, ik heb plannen genoeg.

Najaarsbreak

Heerlijk lekker een weekje vakantie. Gelukkig is dochterlief ook vrij dus heerlijk uitslapen.

Al heb ik haar "ik blijf nog 1 uurtje doorslapen" knopje nog niet gevonden. Het is toch wel wennen om met een Disneyfilm wakker te worden geschud. De vakantie is nog maar 2 daagjes op weg en de Disney kennis is al weer aardig bijgespijkerd.

Vrij betekend doorgaans niets doen, maar ik heb mezelf toch een aantal edele doelen gesteld.

Allereerst zorgen dat we het gezellig hebben en houden. Moet lukken. Dan zorgen dat ik niet teveel de winkel bezoek om bakken geld uit te geven aan dingen die je voorheen niet mistte dus absoluut niet hard nodig hebt. Wordt moeilijk met zo'n ongecontroleerd wezentje erbij, maar tot nu toe nog gelukt. Gewoon de winkel zoveel mogelijk mijden.

Ik had tevens tot doel om de kelder te ordenen (gisteren gedaan, kan nog steeds niet recht lopen) want er moet een extra vriezer in. Ook moet de 20 ladenkast uit worden gespit (nog 3 lades te gaan) en veel spullen mogen weggegooid (containers zijn al zo goed als vol en ze komen pas volgende week de zooi halen). Als er nog tijd voor is moet natuurlijk ook nog de logeerkamer geleegd, de familiewieg is al een week geleden meegegeven aan de rechtmatige eigenaar, dus dat moet ook geen probleem zijn. En het is waarschijnlijk ook een goed idee om dochterliefs speelgoedkast te doen. Kan ze natuurlijk ook zelf. Hmm, ben benieuwd.

Morgen gaan we ook gezellig doen, nl op pad naar Ouwehands Dierenpark. Nog nooit geweest, maar is voor de kids natuurlijk fantastisch. Lynn heeft een vriendinnetje mee en deze blijft vanavond slapen.Wat een feest voor hen!. We gaan morgen lekker deca met de camper. Alles kan mee, de meiden kunnen lekker tekenen en spelen en we hebben tenminste beenruimte. Hopelijk werkt het weer net zo mee als de afgelopen week.

Ach en als ik na morgen geen zin meer heb om iets nieuws op te pakken so be it.

Relax and enjoy.

Vallende blaadjes

Je zou het bijna vergeten, maar de herfst is in volle gang.

Er zijn mensen die superdepri worden van dit seizoen en naar middeltjes moeten grijpen om de dag door te komen. Nou die vallende blaadjes hebben op mij juist een tegengesteld effect.

Misschien komt het omdat ik geboren ben in de herfst, want ik vind het een fijn seizoen.

Zolang het droog blijft weliswaar, maar toch.

Van de week spontaan gekozen voor een boswandeling met dochterlief en haar vriendinnetje.

En natuurlijk de fotocamara meegenomen want fotograferen is mijn hobby. Zo min mogelijk door de benen want anders komt dit oude mens niet meer overeind vanwege een tegenstribbelend knietje.

Op nog geen 2 kilometer van mijn huis is zowaar een bos. Mwah bos is een groot woord dacht ik altijd, maar als je na 2 uur wandelen pas terugkomt uit dat bos dan is het toch wel de moeite waard lijkt me zo.

Grappig om te zien waar die kleine meiden op letten. Ik heb een ware ontdekkingsreis gemaakt.

Je moet goed naar de grond kijken en onderwijl uitkijken dat je geen kastanje met stekels kopt.

En wat zijn er veel kleuren paddestoelen . Van smotsig bruin tot lila en een enkele rood met witte stippen. Zouden die eigenlijk niets kunnen produceren tegen depressies? Of lig je meteen tussen 6 plankjes als je ze nuttigt? Denk het wel. In ieder geval wist ik niet dat er zoveel soorten waren in dat bossie bij mij naast de deur.

Op een gegeven moment nog een ware studie gemaakt van een rode libelle. Nog nooit zo'n kleur bij een libelle gezien. Misschien was het wel wat anders. Mij kun je alles wijs maken.

We hebben ons prima vermaakt. Vraagt natuurlijk om een rap vervolg.

Laat ik dan toch morgen maar even een stel wandelschoenen kopen. Hakken in de modder is ook zo wat. Ik kan me nog herinneren, lang, lang geleden een nachtelijke speurtocht in het bos met hubbies werk. Toen had ik ineens 1 laars met en 1 zonder hak. Die was in de modder gebleven. Zoiets vergeet je nimmer meer.

Overdenking

Afgelopen vrijdag een leuke avond gehad. Rest van het weekend was ook gezellig trouwens, maar daar gaat het nu niet om.

Toen ik vrijdag naar huis snelde vanuit Zwolle werd er een waarschuwing gegeven voor een afsluiting. Ik wilde rap thuis zijn want tja die voorstelling wordt echt wel zonder mijn aanwezigheid gestart. Maar via de radio hoorde ik dat ik moest omrijden vanwege een ongeluk met een vrachtwagen en personenauto. En dat is me nogal een peut om dus ik hubbie bellen of hij meer info had. Hij zoeken terwijl ik doortufte en ondertussen krijg ik een SMS van liefste zus of ik in de file sta. "Nog niet" antwoord ik. Zij blij reply-en "o gelukkig dan ben jij het niet". Okee daarom dus dat berichtje, het is echt op mijn route. Ik moet zeggen dat ik af en toe wel eens, ondanks de carkit, merk dat ik wordt afgeleid door de telefoon. Vooral met SMS. 's morgens bericht je elkaar als collega's als je dreigt te laat te komen. Nu antwoord ik meestal pas als ik stilsta, maar eerlijk gezegd doe ik dat ook wel eens op een onverantwoord moment.

In ieder geval , terugkomend op afgelopen vrijdag, heb ik de gok gewaagd en ben toch langs het zgn. afgesloten deel gegaan. Ik zag wel dat er een stevig ongeval moest zijn gebeurd, maar heb er niet meer veel aandacht aan geschonken totdat... ik vanmorgen de bloemen in de berm zag. Sh.. iemand heeft het dus niet gehaald en is gestorven. De automobilist(e) heeft het verloren van de vrachtwagen. Toen werd het toch wel even slikken.

Helemaal als je de familieberichten in de krant onder ogen krijgt.

Vreselijk. Zo snel is het over. Even niet opletten of dom SMS-en en het is gedaan.

Volgens mij moet ik hier maar eens lering uit trekken.

Gokje

Het Polderse theaterseizoen is weer begonnen. Althans voor ons. We hebben ,min of meer met beleid, een aantal voorstellingen gekozen om van te gaan genieten. Expres wat meer opgeven want je krijgt ze toch nooit allemaal, meestal ongeveer 70 %.

Behalve dit jaar dan. Nu kregen we alles wat we hadden opgegeven. Oeps, kost een paar ribjes uit je lijf maar dan heb je ook wat. Gisteravond was de eerste keer voor ons na het zomerreces.
Spontaan hadden we gekozen voor IOS. Okee ik luister 's ochtends net als het gros van het Nederlandse filegaande volk naar Giel. Moest toen hij net begon erg wennen, maar ben nu een beetje fan geworden. Okee, hij heeft het wel eens over deze groep.
Maar eerlijk gezegd hadden hubbie en ik allebei, terwijl we parkeerden bij het theater, van wat doen ze eigenlijk op het podium. Dat ze zingen, dat moest haast wel, maar is dat het enige en hebben ze ook nummers die we kennen? Het was dus een gokje.

Voor de pauze zongen ze rustige nummers met een hoog liefdegehalte. Leuk, maar geen nummers die ons bekend voorkomen. Hubbie vond ze leuk, maar ik had zoals altijd na een dag werken, hubbie heeft vaak de vrijdagmiddag vrij, onrustige benen. Dat stilzitten is dan een beproeving. Dus ik had wel zin om naar huis te gaan, ook al vond ik het best wel leuk om naar te luisteren.
Na de pauze kwamen ze terug met wat ander repertoire en ook enkele nummers die we vaker hebben gehoord.

Hierbij het herkenbaarste nummer, een echte opkikker voor mij:

Van het vallen van de avond
tot het einde van de nacht
heb je weer eens te ver gezocht
terwijl het voor je voeten lag

Je bent van ver gekomen
je hebt het ver gebracht
dus als het even tegenzit
bedenk dan wie het laatste lacht

Stap uit de schaduw en loop in de zon
kijk om je heen en zie wat er komt
je haalt uit elke nieuwe dag
meer dan je ooit had verwacht

Een groot en sterk verlangen
of een kleine stille wens
zolang je durft te dromen
komt vanzelf voor jou dat ene moment

Stap uit de schaduw en loop in de zon
kijk om je heen en zie wat er komt
je haalt uit elke nieuwe dag
meer dan je ooit had verwacht
meer dan je ooit had verwacht

Je weet dat niets voor altijd kan zijn,
alles een keer verdwijnt achter de horizon
je wilt wel terug maar het maakt niet uit
je kunt alleen vooruit
dus loop in de zon ...

Stap uit de schaduw en loop in de zon
kijk om je heen en zie wat er komt
je haalt uit elke nieuwe dag
meer dan je ooit had verwacht
meer dan je ooit had verwacht
meer dan je ooit had verwacht

Over gokjes gesproken.

Het heft in eigen handen

Tjonge wat een week.

Maandag na een 1 daagsweekend weer aan het werk gegaan. Nog steeds een zieke stagiair en dus weer onderbemand. 's Avonds gebeld om iemand terug te laten komen van haar vrije dag voor dinsdag. En passant haar maar in plaats van dinsdag de vrijdag roostervrij gegeven (betekend dat ik m dan niet meer vrij kan nemen, maar a la). Dinsdag de allerrustigste dag van de week was 3 x zo druk als anders. Dinsdagavond nog even tot 21:00 door vanwege het goede doel (geld tellen) en gelukkig, door de hulp van chefken, toch nog een vrije dag, woensdag.


Woensdag bleek geen rustige dag.

Na een knallende ruzie met mutti, de deuren kunnen best hard dichtgeslagen worden zonder ruitbreuk, mocht ik met dochterlief en de poes naar de dierenarts.

Ik voorzag al spuitjes naar de andere wereld en was wel erg ongerust. Gelukkig viel het mee, maar ik heb nog nooit mijn kat, of welke andere kat dan ook, zo ongelofelijk horen krijsen van de pijn. Mijn maag draaide ervan om. De kleine meid kon het niet aanhoren en vluchtte de wachtkamer in. En in de auto kwamen haar tranen. Gelukkig kon ze hier weer een levensles uit trekken. Niet alles kan met zachte hand. Soms doet iets verrekte pijn om het daarna beter te kunnen maken.

Donderdag een lange dag. De klanten wilden maar niet weggaan, zodat de halfuurssluiting 's avonds in het honderd liep en ik uiteindelijk om 19:00 pas richting huis kon gaan. Dan vandaag, 's avonds naar een 50 jarig huwelijksfeest van de ouders van een vriend en daarom moest ik op tijd weg van het werk. Collega biedt lief aan om voor me te werken en was ruim op tijd om me over te nemen. Een uur later dan gepland kon ik weg, met een bezwaard hart want de hal stond gigantisch vol met klanten. Oh wat erg , bah.


Iedereen loopt momenteel op zijn tenen en is compleet op. We worden weer geleefd.


Hoe kunnen we het heft weer in handen krijgen?

Hik

We hebben soms van die acties op het werk die behoorlijk aanslaan.

Momenteel hebben we er ook weer een.

Om cliënten een hoge rente te bieden op een spaarrekening hebben we wat reclameuitingen in de bankhal. Om e.e.a. kracht bij te zetten hebben we heerlijk appels staan in ouderwetse kratten.

Een appeltje voor de....... dorst. Inderdaad.

Menig cliënt begint over de mogelijkheid om de kratjes mee te nemen. Als ze leeg zijn. Anderen denken dat we zelf de polder zijn ingegaan om ze te plukken. Thuh, get real. En iedereen, ook de collega's, moeten beamen dat de appels erg lekker zijn. Tja Poldergrond is natuurlijk een prima basis.

Vandaag was het een andere dinsdag dan anders. Meestal is het lekker rustig, maar nu stond het regelmatig rijen dik in de hal. Ideaal dan om cliënten zoet te houden met een appeltje.

Op een gegeven moment zie ik uit mijn ooghoek een blauw wezen voorbij schuifelen. Dat was dus een plastic zak met een man er in. Slim om zo te zorgen dat je droog blijft. Deze meneer loopt naar de koffie en schenkt in, neemt onderweg even een appeltje mee en gaat weer naar buiten. Okee. Ik sta nergens meer van te kijken.

Niet zoveel later kijkt een cliënt me breed lachend aan en verteld dat ze net een mevrouw de ene deur in zag gaan en twee appels meegraaiend de andere deur door weer verdween. Dat had ik gemist, deze was dus snel.

Voor we het wisten kwam in 1 middag de gehele daklozenpopulatie een appeltje halen. Hmm een appeltje voor de dorst? Meestal gebruiken ze andere dorstlessers. En sparen zit er denk ik ook niet echt in. Ach dan hebben ze in ieder geval 1 dag genoeg vitamientjes binnengekregen.

En gezien het hondenweer van vandaag was dat wel nodig.

TRRRRR

Ik lijk wel een opwindvrouwtje.

Je draait aan het sleuteltje en ja hoor daar gaat ze.. werken, werken,werken,werken,werken.
Avondje doorgaan, volgende morgen weer 6:15 op en trrrrrrr ze gaat maar door. Zaterdagje erbij. Geen compensatiedag, trrr,trrr....t.t.t.t .... Stop.

Jippie het is bijna zondag. Wel 1 dagje vrij en dan word mijn sleuteltje weer aangedraaid en trrrrrrr, avondje extra, roostervrije dag overslaan, trrrr....trrr....trrr en dan wordt het weer een echt weekend en zelfs 3 dagen vrij. Nog 4 lange dagen, pffffff.

Maar ach wat in het vat zit verzuurd niet.

TRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRR.........

Bivak (keren)

Om de zoveel tijd worden we getraind.

Hoe ga je om met boze cliënten? Meeveren met de client en ombuigen. Zorg dat ze rustig worden.

Je weet niet half wat voor halve zolen er op de wereld lopen.

Ik kan er hele leuke dingen over vertellen.

Er was een een man, die vaak grof was naar de medewerkers. Ik ben niet bang uitgevallen dus dan stapte ik op hem af. Daarom was hij altijd als de dood voor me en verschool hij zich achter de plantenbak in de hal.

Deze meneer zie ik nog regelmatig in de hal, maar tegenwoordig krijgt hij volgens mij pilletjes om rustig en redelijk normaal te blijven.

Sommigen doen een stapje verder en hebben zeer grof taalgebruik.
Ooit kreeg ik een lading scheldwoorden over me heen waarvan 'jij met die stinkende kut' wel een heel aparte was.

Thuh! Alsof we allemaal op die plek naar rozen ruiken.

Het is helaas al weer even geleden dat we een cliënt naar buiten moesten laten escorteren door lekkere politiemannen, omdat ze niet uit eigen beweging vertrokken.

Maar okee, vanavond hadden we een zeer serieuze training: de overval.
Poeh, je weet het zijn acteurs, maar het doet je echt wel wat. De adrenaline zorgt ervoor dat je goed reageert en ik was zeer rustig en duidelijk maar daarna had ik knikkende knietjes en zin om een potje te janken. Heel leerzaam en ik hoop met heel mijn hart dat ik het nooit hoef mee te maken in het echie.

Die ene acteur was eigenlijk wel een lekker hapje, tot hij een bivakmuts op deed!

Oehahahahahahahaaaaaaaaaaa!!!!!!!!!!!!!!!!

Gisteren was het zover. Met de PV van hubbies werk naar een musical in Scheveningen.

Vooraf eten bij de wok en daarna per bus ernaar toe. Belangrijk dus om ervoor te zorgen dat je niet te veel eet anders wordt je groen en geel in zo'n bus.

Het onderbrengen van dochterlief was nogal een probleem. Oppas is meestal wel te vinden, maar we zouden op zijn vroegst om 01:00 terug zijn en om dan haar nog op te halen is wel al te gek. Maar bij wie zou ze kunnen blijven slapen? Zelf heeft ze nog niet een nachtje overgebleven. We wilden wel, maar zoveel mensen hebben niet van ja leuk doe mij maar een nachtje een kind over de vloer. Zussie wilde wel maar moest arbeiten, en oma wilde wel maar wilden we niet vragen. Ze doet al zoveel voor ons en ze is de jongste niet meer! Vergat ik zomaar mijn lieve schoonzussie. Die zag het wel zitten. Dus kindlief werd naar zwemles gebracht, mocht mee naar het bos om de hond uit te laten en ging om 21:00 meteen slapen. Mooi die schoonzus is vanaf nu vaker de klos.

Ondertussen waren wij ingestapt voor het ritje naar Scheveningen. Veel files omzeild, maar bij Wassenaar was ons geluk op. Een half uur te laat kwamen we binnen stuiteren na een reis van 3 uur. Aargh. Nu blijkt het theater de volgende naam te hebben: Fortis Circustheater. Nee he, dat is toch ook erg. Ach wie weet zijn we over een maandje bij Fortis ingelijfd (ABNAMRO, weet je nog) en hebben we continu leuke aanbiedingen. Positief blijven toch!

Ook al kwamen we veel te laat aan, de voorstelling was nog maar 1 minuut bezig want een aantal orkestleden hadden ook filepech. Mazzel zeg! Okee even dachten we dat ze later waren begonnen omdat wij er nog niet waren, maar helaas dat werkt niet zo.

Toen we uiteindelijk in het theater zaten hebben we genoten van een spectaculaire show met zang, dans, bungeejumpende apen en visuele hoogstandjes. Hartstikke geweldig. Tijdens de pauze snel naar de plee voor de broodnodige waterval. Zit ik daar, gaat het licht uit. Ik denk nog hypermodern systeem net als op het werk dus bewegen met die hap en dan gaat het wel weer aan. Knipper knipper, helemaal uit. Ach plassen in het donker draai ik mijn hand niet voor om. Zonder lenzen loop ik 's nachts ook op de tast naar het plashokje duss.

Kom ik eruit blijkt overal in de wc's het licht uitgevallen. En ik maar achterlijk lopen zwaaien om het licht weer aan te krijgen. Bij terugkomst blijkt de hele ploeg pleite, inclusief hubbie. Even later komt hij met een kadootje voor mij. Lief hubbie heb ik toch. Vlak daarna ging het weer van start, we hadden Jane nog niet gespot.

Ik moet zeggen dat die hype van dat mens Chantal Janzen echt belachelijk is.

Ik heb het mens niet gemist. Een donkerharige dame had nu de rol. Ze deed het heel goed. Net als al die anderen die minder bekend zijn.

Bovendien heeft ze niet eens 1 van de grote rollen. Thuh!

Ontzettend goed was Ron Link. Super en dat voor een ex-idol. We hebben enorm genoten en besloten dat we kindlief volgende keer meenemen.

Maar dan wel lekker met de camper en in Scheveningen bivakkeren.

Enne, hij drinkt lekker....

Worst case scenario

Mijn werkgever is er zo een van continu veranderen.

Flexibel zijn is dus een absolute must. Een meeverende geest is bepaald niet te versmaden.

Jarenlang hadden zussie en ik (die was toen ook collega) altijd al ruim voor het gebeurde in de gaten welke veranderingen er zouden komen. Beiden hebben we een vooruitziende blik en we zijn zeker niet blind voor kleine verschuivingen die worden gerealiseerd op de werkvloer en daarboven. En we wisten altijd al op voorhand wat voor ons de gevolgen zouden zijn.

Daarom waren wij eigenlijk nooit verrast als er een grote verandering aankwam. We zaten niet in zak en as en hadden allang onszelf zover in de goede richting gezet dat de aanpassing prima verliep. Andere mensen hebben dat blijkbaar niet. Ze schrikken zich een ongeluk bij grote veranderingen, klagen steen en been en uiteindelijk veranderen ze niet mee en zijn gedwongen exit bedrijf.

Jammer!

Maar sinds een paar maanden is mijn werkgever wel erg achterlijk bezig en een verandering had ik wel aangevoeld maar zo'n grote was toch een onverwacht ongenoegen.

Aandeelhouders met € tekens in de ogen en een soapachtige strijd om de hoofdprijs is het gevolg. En voor het eerst in mijn werkende leven kreeg ik het even op de heupen.

Mijn hemel we worden verkocht aan de hoogste bieder, zonder compassie voor de medewerkers en het solide bedrijf, dat we nog steeds zijn.
Gek hoor dat een groot en sterk bedrijf zichzelf op de slachtbank neerpleurt en hoopt dat het goed uitpakt.
Over vergalopperen gesproken.
Maar goed, na de eerste schok en irritaties komt het
gelaten afwachten wat komen gaat.

Ik was zelf al zover dat ik dacht ach als hubbie maar aan het werk blijft komt het wel goed.

Maar nu staat hubbie ook aan de vooravond van een megaverandering.

Dan ga je toch samen nadenken over een andere toekomst.


Weet je, dit is natuurlijk een uitgelezen kans om eens na te denken over wat je eigenlijk kunt gaan doen. Er zijn meer mogelijkheden dan jezelf voor mogelijk hebt gehouden.
We zijn natuurlijk geen 20 meer dus het werk ligt niet voor het oprapen.
Maar soms moeten dingen gewoon zo lopen. Het houdt je superscherp. En dat is toch ook belangrijk.


Ik droomde al over weg gaan, reizen bijvoorbeeld. Maar dat kan natuurlijk niet met een schoolgaand kind binnen je gelederen.


Maar goed, het denken gaat door en over een maandje of 2 weet ik waarschijnlijk veel meer. Kan ik nog lekker even wegdromen over al onze mogelijkheden.

Biertje

Weet je, ik vroeg me af of ik de enige ben. De enige met het volgende probleem.

Als vrouw zijnde heb je kledingstukken die amper door een man worden gedragen.

Amper want je hebt natuurlijk exemplaren die er alles aan doen om een vrouw te lijken.

Als je dat ene ding draagt is dat veelal niet omdat je het zo leuk vind.

Meestal is het nodig.

Bij de een omdat het wat volume geeft, bij de ander omdat anders door de

zwaartekracht enkele lichaamsdelen wel heel dicht bij de navel komen.

Je hebt ze ook in allerlei soorten en maten. Van frivool tot uiterst kuis.

Maar, naar mijn mening, het blijven ondingen.

Als je zo'n exemplaar hebt met metalen hulpstukken dan mag je hopen

dat het gaat wieberen in de was en niet op het moment dat je net met een client in

gesprek gaat.

Staat zo l.. zo'n stukkie metaal uit je blouse. En hoe ga je het daarna oplossen?

Want zonder dit stevige dingetje heb je toch echt wel, in meer of mindere mate,

een scheve voorkant. En dat kan natuurlijk niet door de beugel.

In het verleden heb ik menig exemplaar gelapt met naald en draad. Maar binnen de kortste tijd gebeurde het gewoon op een ander plekkie. Mijn oplossing: altijd een extra exemplaar bij je. Het is eigenlijk van de zotte. Wat doen wij vrouwen onszelf toch aan.

Turbo

Afgelopen maandag begon goed. Tenminste als je het vanuit een ziekelijk oogpunt bekijkt.

De strot, altijd het lichaamsdeel dat de eerste symptonen vertoont, in mijn geval dan, begon weer op te spelen. Van een heerlijke door whisky en nicotine doorleefde stem was nog geen sprake, maar dat zat er allengs aan te komen. En dat gezweet is ook zo irritant.
Nu is zo'n strotje voor mij geen bijzonderheid en daarmee kan ik nog bergen verzetten, maar wat doe je als je ledematen aanvoelen alsof je 's nachts met gewichten van 100 kilo hebt getraind.

Je denkt, heb ik nu zo raar in bed gelegen?
Is hubbie per ongeluk vannacht met zijn volle, overigens lang geen 100 kilo, gewicht over me heen gedrapeerd geweest.
Helaas, dat was het niet. Toch niet griep he?
Dat kan niet hoor, ik heb in de vakantie mijn longen er al uitgehoest dus dat lukt niet nog een keer.
Nou wat het ook was, ik voelde me zwaar k..
Dan maar ziek melden. Balen, want ook nog een belangrijk overleg 's avonds. Maar goed, ik kon al geen gewone dag volhouden laat staan een overleg erachteraan.
De hele dag zombiaans doorgebracht en toen ik eindelijk dacht dat misschien een filmpje me wat zou opvrolijken, kon ik de afstandsbediening niet vinden.
Na een half uur als een zwetende kip zonder kop te hebben gezocht, gaf ik het op en ben weer in bed gepleurd.
'S avonds werd het al weer beter.
Dat ken ik want ik ben een avondmens, en die veren op en krijgen meer energie als het donker wordt. Bij nader inzien heeft een zeker D. uit de verhalen van Bram Stoker dat probleem ook.

Misschien morgen maar weer aan het werk.
Grapje, 's morgens voel je je altijd slechter!

Dan maar nog een dagje erbij genomen en jawel al om een uur of 2 moest ik bekennen dat ik me alweer veel beter voelde. Geen pijn meer, behalve mijn rug van het lang in bed liggen.

Geen griep dus, want dat duurt toch minimaal een week? En verkouden was ik ook niet, tenminste niet met loopneus enzo.

Maar wat het wel was? Ik weet het niet, ben allang blij dat ik mijn turbo weer kan aanzetten.

Turbo (belegging), een beursbelegging met een hefboomwerking

Ben en blijf een bankmeisje!!!